Is Rechtspraak kromspraak? Ik weet het bij God niet meer.

Dit is een open bief aan Justin, die ik schrijf omdat hij met leugentjes om bestwil tijd wil rekken voor een goed requisitoir t.a.v. zijn twijfel over zijn studie-keuze.

Ik weet dat dit krom door de bocht is, maar houdt het er toch bij.

Justin,

Mag ik je een persoonlijke vraag stellen?

Vindt je mij arrogant of een dramkont of een betweterige lul?

Je kunt eerlijk tegen me zijn en ben daar alleen maar dankbaar voor.

Ik neem ook geen blad voor de mond ... zoals je inmiddels wel weet.

Zo je geen oordeel wil vellen,  vraag ik je als gewoon mens van vlees en bloed hoe je me dan wel ziet.

Ik kan slechts zeggen dat om een van die redenen het blogje een “dood geboren kind” is geworden.

In jouw wereld noemt dat “heb respect voor elkaar” of “heb respect voor ieders mening”.

In mijn belevingswereld is dat net zo waanzienig als dat ëén plus één twee is.

Als er dan ook maar één aspect is waaraan wij onszelf mee te gronde richten is dat het wel en dat noem ik de ultimo gekte van “schijnheiligheid”.

Je vertelde mij zelfs dat je nog veel meer vragen had, maar je kwam er niet mee want het kader van de vragen was je te min voor woorden.

Dat is misschien zo, maar in mijn ogen zijn er geen domme vragen , doch slechts domme antwoorden en als het blogje stil valt doe ik dus iets fout.

Waarom? Omdat het onderwerp op zich toch iedereen raakt.

En tevens, omdat iedereen met 1001 levensvragen kampt in deze woelige tijd, snap ik niet dat er hier geen honderden vragen komen.

Ook.dat zie ik als schijnheiligheid en zeker als het “ver van mijn bed” vragen zijn.

Toch ben ik het wel ten dele met je eens, maar ik besef wel dat de hele naoorlogse generatie zich niet voor niets “de generatie NIX” noemt. Het is de “lost generation”, die professioneel “borderliner” wordt genoemd.

Die groep bestaat uit twee uitersten.

De ene groep zijn de “carrière zoekers” zonder hart in hun donder en de andere zijn de relschoppers of anarchisten of wereldverbeteraars.[ Ik noem die laatste groep “schoppers tegen alles wat beweegt’]

Ik vind het wel grappig om te zien hoe ouderen - als ze al over de oorlog willen vertellen - erover praten, want dat geeft direct een beeld hoe de man/vrouw verhoudingen daarin liggen.

Lachen is het hoe wij overal een gezegde of volkswijsheid op plakken, die zo kenschetsend is en in dit perspectief plak ik daarop “Zo vader zo zoon en zo moeder zo dochter”.

De man is de stoere vechter in het leven en de vrouw de “beschermengel”.

Dit is geen menseigenschap, maar een natuurlijk aspect van alle levensvormen op aarde.

Ja sorry... Ik vergis me niet, want zelfs planten en bomen vertonen die eigenschappen.

En met dit weten is het niet zo verwonderlijk dat we praten over “Vrouwe Justicia” [haha]

En de gevolgen van die oorlog hebben beide aspecten van man en vrouw zo extreem doen escaleren, dat van een “gezonde relatie” haast nergens meer sprake van is.

Ik denk dat ik niet in hoef te gaan op het gegeven dat zich vrouwen hier niet “senang” voelen, want het gaat immers om onze zelfvernietiging en de eindstrijd?

We kunnen dan nog zo veel leefregels maken om die verschillen te willen laten verdwijnen - huwelijk is daar één aspect van - , maar dit helpt slecht tijdelijk en daarmee wordt deze situatie alleen maar slechter op.

Het is dus een pure “schijnoplossing”.

Ik noem dit voorbeeld  omdat iedereen hiermee stoeit, maar de gevolgen van “Vrouwe Justitia’ kan ik met even veel gemak op 1001 andere schizofrenen aspecten plakken.

Kort door de bocht zorgt “Vrouwe Justicia” ervoor, dat wij als vogeltje niet meer kunnen zingen zoals we gebekt zijn en dit leidt onherroepelijk van kwaad tot erger ... totdat de bom barst en een cultuur zichzelf te gronde richt.

En als we dit beeld op “alle cycli,die elkaars gelijke zijn” plakken, zie je hoe machteloos wij eigenlijk zijn.

Haha Justin!!!

Het is dan ook geen wonder dat het Wetboek van strafrecht 10-tallen keren dikker is geworden dan de Bijbel.

Maar helaas...

Helaas is het Ik-bewustzijn slechts een momentopname en dat laat zich vertellen in een gezegde “Jantje huilt en Jantje lacht” , want we worden er allemaal zo schizo van als een deur.

En dat zgn. ik-bewustzijn is het gevolg van die progressief groeiende verkalkte brug, die nu echt helemaal is dichtgeslibd.

Ik weet ook dat velen mij als een klier zien en als ik dit oordeel accepteer kan ik niet anders dan het de “pijn”appelklier is die net achter die verkalte brug zit, die ik bij leven al aardig heb verbrand en die klier misschien extra geactiveerd heb.

Genoeg erover

Ik neem aan dat je begrijpt waar ik naar toe wil.

Ordebewaarders versterken op lange termijn onze zelfvernietiging, maar omdat iedereen vrede wil krijgt de rechter steun van het volk ...en dus macht over anderen.

Dat hij naast de dokter dan ook op de hoogste trede van de ladder komt te staan, is kleinmenselijk zeer begrijpelijk.

Maar de gevolgen zijn nog vele malen erger.

Zeg tegen iemand dat je last hebt van iets, dan krijg je direct medisch advies van de buurman en als het om een vermissing of kindermishandling gaat is niemand te beroerd om of mee te zoeken naar het lijk of iemand aan te geven bij de politie.

Is dat g.v.d. niet het summum van schijnheiligheid?

In die wereld sta ik en kan nergens meer een kant mee op.

Maar don’t worry? ook daar hebben we weer een gezegde voor: ”Alles weten maakt niet gelukkig”.

Sterker nog!!!

Ik zie dit proces van zelfvernietiging dus in alle geledingen van de samenleving met de dag erger worden.

Dat was dus de zin van het blogje en het is me dus voor geen meter gelukt om wie dan ook anders te laten kijken naar onszelf en de buitenwereld.

Last but not least...

Toen ik zo’n 20 jaar geleden naar de binnenlanden Portugal vluchtte was dat louter mijn giga-boosheid richting de medische wereld en de Staat der Nederiglanden.

Ik weet nog als de dag van gisteren tegen Maria zei [ ze was er pas net ] : “Als we naar Nederland gaan koop ik eerst een geweer en ga amok maken  op het Binnenhof en bij de KNMG.

Zij schrok zich natuurlijk rot.

Dat snap je, want ze dacht dat ik het nog meende ook.

Zo  weigerde ik ook contacten te leggen met Nederlanders en Engelsen, die daar van “welverdiende rust” zaten te genieten of zelfs met Portugese Staats-subsidie grote vakantie-resorts bouwden voor hun landgenoten.

Ik probeerde me nederig in de Portugese levens-mentaliteit aan te passen, maar dit vogeltje bleek toch anders gebakken te zijn.

Als ik daar een boek over zou schrijven zou het een ware Roald Dahl story worden, waar iedereen van zou smullen. Maar dit soort verhalen zijn voor mij slechts “dijenkletsende vormen van volksvermaak” waar we er dagelijks genoeg van krijgen en waar de kranten bol van staan.

En toen ik mijn probleem had opgelost en echt kon zien hoe geniaal wij belazerd zijn door het “geloof’  om tot het bittere einde door te gaan, kon ik terug naar mijn geboortestek om daar waar ik thuis hoorde rustig te sterven.

Maar helaas had “magere Hein” of het lot anders met me voor.

En achteraf zeg ik “terecht” , want ik had nog een grote schuld af te lossen en die schuld heette dat ik door het systeem - gedragen door alle Nederlanders - eten genoeg kreeg om 15 jaar lang in alle rust na te denken over de gekte van de voor mij schijnheilige wereld in Nederigland.

En ... Voor mijn gevoel heb ik dat nu gedaan.

En mijn conclusie luidt simpel “Iedereen is schuldig aan de vernietiging van het aardse leven en zij die dat niet voelen, zijn de grootste schijnheiligen op aarde”.

Goed!

Het ei “rechtspraak’’ is nu ook uitgebroed en nu ben ik benieuwd of jij - Justin -  nog verder gaat met je rechtenstudie of toch liever schappen-vuller bij Albert Hein wilt worden.

Voor de rest kan ik zeggen dat mijn besluit om nu maar af te wachten wat er nog in mijn email-box komt, blijft helaas wel staan.

Siegfried.