Nawoord

Spreken in vergelijkingen opdat gij het nu wel verstaat.
Wat maakt de Bijbel zo mysterieus?
Het is geschreven in vergelijkingen opdat gij het niet verstaat!
En dat noemen wij het ‘’waarheidsboek’’?
Heeft U zich dat nooit afgevraagd?
Erflastig hebben wij dit vreemde boek zo’n 2000 jaar in onze genen vastgelegd.
Er zijn tientallen oorlogen door ontstaan en uiteindelijk hebben wij het door scheiding van Kerk en Staat maar naast ons neergelegd.
Doen we iets fout?
Na een studie van ongeveer 30 jaar ten aanzien van oude wijsheid over cyclische processen - die allen elkaars gelijke zouden zijn - kreeg ik een beter beeld over de vergelijkingen in dit ‘’Waarheidsboek’’ alsmede de oorsprong en de zin ervan.
Dit is mijn laatste poging om via dialogen de zin van de hedendaagse waanzin met elkaar te bepraten.
Laat mij hier één ding duidelijk zeggen.
Ik doe dit alles, omdat ik zelf erg blij ben met het weten dat het nooit anders had kunnen gaan en/of in de sterren beschreven stond en gun dat iedereen.

Siegfried Bok.


Voetnoot blog beheerder:
Siegfried is 12 november 2014 van ons heen gegaan.
Er zal beperkt gemodereerd worden op dit blog.
Er is een mogelijkheid tot inzending van uw eigen persoonlijke verhaal. Email dan uw stuk naar archiefbok@gmail.com en dan zal het archief team kijken of uw stuk de moeite waard is te plaatsen op dit blog.


Note augustus 2015: De eindtijd site is uit de lucht. Via deze link is de hele site in zip-formaat te downloaden. Uitpakken op de computer en double click op het bestand index.html.
Daarnaast staat op webarchive de eindtijd site gearchiveerd.

De DVD is online beschikbaar op het archief


dinsdag 13 maart 2012

Eind goed ... Al goed : “Onze Wederopstanding” en/of “De glimlach van de laatste ademtocht.”



Na de twee voor velen misschien een wat somber einde van honderden vertellingen over evolutie, kosmische cycli, cultuur-cycli, ziekte-cycli , het ontstaan van het woord, dat tot het einde der dagen zijn zuiverheid zou bewaren en niet te vergeten “de zin van evolutie voor kosmisch welzijn” is mijn lampje dat leven heet bij mij aan het doven.
Eigenlijk wilde ik dit lange blog niet zo somber afsluiten , maar alles wat mijn buitenwereld kleurt, ziet er nu eenmaal zo somber uit, dat ik de energie mis om nog vrijuit te ademen.
Ik ben er nog wel, maar vegeteer nog slechts.
En dan komt er - zo verging het mijn hele leven - iets wat ik zou willen noemen - een stem in de nacht die mij aanspreekt en zegt “het wordt nooit zo donker of het wordt wel weer licht”.
Niet voor niets hebben wij een gezegde die luidt “Eind goed ...Al goed.”

 
Als een dief in de nacht - het is weer ongeveer 7 jaar geleden - lijkt het alsof ik nu een flash back te zien krijg van het geheel en teruggezogen wordt in de “nachtschade” van het Zwarte Gat.
Dit keer stonden er geen monniken meer op, die mij deelgenoot maakten van dát wat ik via hen aan het geduldig papier toevertrouwde en werelds geen uitweg vond in de zin van “berusting”.
Dit was ook waarom ik mij haast “schuldig” voelde met mijn “Openbaringen”.
Ook al mijn pogingen om met hen die via wetenschap stukjes van de “waarheid” hadden gevonden in dialoog te komen eindigde allemaal in een ijzig doodzwijgen.
Was dat bewust?
Natuurlijk niet, want iedereen zoekt naar de oplossing voor iets dat ik noem “problemen die wij zelf geschapen hebben” en daar hoort zelfoplossing niet bij!
En van “schuld en boete” ben ik echt nog niemand tegengekomen en dat terwijl wij toch allemaal schuld hebben als wij het werelds en/of aards bezien.

Ik had al eerder verteld dat de oude volkeren nog vrij gemakkelijk contact konden leggen met hun stamboom-ouderen en over de dood vertelden dat men weer naar huis ging.
Toen was moorden eerder een spel en/of noodzaak, gelijk de dieren elkaar in pikorde opeten om te overleven. Het was onderdeel van leven en laten leven en bestond er niet iets van wat wij nu kennen als “mensenplaag’.
Ik zou haast willen zeggen “Toen maakten wij van het leven geen moordkuil”, die erflast heet en ons steeds verder deed verzieken in lichaam en geest.
De gezegde kennen we nog, maar wat wij ermee bedoelen is wel haast het omgekeerde!
Waar is die echte ommekeer begonnen?
Het kan haast niet anders dan dat de kleinere evolutiesprongen die in de omslagfasen van de sterretijden plaats vond geleidelijk de brug tussen denken en weten verder afsloot.
Opmerkelijk is daarin dat in het Oosten het woord Maya “verloochening” betekent.
En nu wij wel moeten aannemen dat zij toen al een onvoorstelbare kennis van de astrologische wereld moeten hebben gehad en daar het einde der tijden in konden voorspellen, neem ik aan dat de monniken voortbordurend op die onvoorstelbare wetenschap de aardse cycli verder in kaart hebben gebracht.
Daar komt dan ook de hele doctrine vandaan van alle cycli die elkaars gelijke zijn van het allerkleinste tot het allergrootste.
Daar werd volgens mij het Al ...Allah .. en God ook geboren.
Daar ontstond ook iets dat wij noemen “het leugentje om bestwil”.
Daar en daar alleen begon de wetenschap des levens een sprookje te worden.
En om dit sprookje te laten slagen werd de Maya-wijsheid tot de leugen gebombardeerd.
Waar of niet waar??? Zo vul ik dit slechts in.

Op de website staat het verhaaltje van de laatste ademtocht.
Zelf heb ik één keer van wel heel dichtbij die laatste ademtocht mogen meemaken.
Het was een kankerpatiënt die euthanasie  kreeg en na zijn injectie van de huisarts op het allerlaatste moment zijn vrouw sterkte wenste en met een zucht van verlichting vertrok.
Ik stond erbij, keek ernaar en schaamde me dood.
Waarom?
Geen flauw idee.
Misschien was het wel mijn eigen overlevingsdrift als zijnde angst voor de dood.
Maar dit beeld is altijd blijven hangen en werd ook nog eens bevestigd door de verhalen van de echtgenoot van wie ik zijn vrouw uit haar lijden verloste met een fatale doses van het wonderenzym hyaluronidase.
Met andere woorden: de stamboom-ouderen zijn er nog wel, maar door de groeiende breuk tussen denken en weten kunnen wij daar bij leven niet meer bij komen.
Maar de bijbel liet ons niet voor niets na “Aan het einde der dagen zullen de doden één voor één ui hun graven herrijzen”.
Maar zo veranderde ons beleven van het evolutie-proces wel van de welwetendheid in weldenkendheid.
En zo zag onze illusionaire God dat het goed was en werd in “weldenkendheid” een spiegelbeleven en/of is als de spiegel van het oeroude weten.
Zo moet het ongeveer gegaan zijn en zo werd zelfs het woord een droom en de vertellingen werden tot sprookjes.
Nu spiegelen wij ons aan elkaar, terwijl de spiegel van het ware zijn in ons weten huist.
Laat mij één ding duidelijk zeggen.
Er ligt in ons aller stamboom slechts de spiegel van onze struggle for life en niet zoals velen denken het hele verhaal dat ík hier aan het geduldig papier heb toevertrouwd.
Het klinkt misschien erg arrogant, maar ....
Persoonlijk denk ik dat onze erflastige bepakking pas echt groeide toen de breuk tussen denken en weten volledig werd , nadat wij migreerden van het Zuidelijk naar het Noordelijk halfrond.
Het vermeende Paradijs wordt dan ook niet voor niets gezocht in het gebied tussen Eufrat en Tigris.
Opmerkelijk daarin is wel dat de oude culturen van het Zuidelijk halfrond toen ook nog de moederkoek voor goed moederschap opaten.
Of deze “barbaarse levenswijze” aldaar door het Christendom werd afgezworen weet ik niet.
Waar of niet waar...
De laatste ademtocht geeft waarlijk de zucht van verlichting en brengt ons weer terug in het Paradijs dat wij al zo lang geleden verlaten hebben.
Maar ik denk wel dat wij in onze laatste ademtocht niet verder zullen komen dan tot aan onze uittreding uit het Paradijs.
Alles - maar dan ook echt alles - wat wij denken te weten over goed en kwaad is echt een sprookje en/of een angstdroom.
Alles wat we beleven is een illusie en/of sprookje.
Ik noemde het niet voor niets vaak “de angsthaas mens”, die slechts rust schijnt te vinden  met “kennis is macht” en waarvan Blavatski  zo kernachtig zei “dat kennis tot machteloosheid leidt”.
Er wordt ook niet voor niets gezegd dat ”twijfel het begin van de waarheid” is.

En dan heb ik het nog geeneens over hoe wij het woord nu van links naar rechts lezen, nadat het spiegelbeeldig was ontstaan.
We hebben het dan nu wel vaak over de “omkeringscyclus” gehad, maar dit was slechts aards en ook nog eens onze kleinmenselijke buitenwereld.
Onze gezegde “spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste in ons land” spelen wij de hele dag met elkaar.
Zoek op Google naar spiegelwereld en U zult verbaasd staan.
Het was dan ook een ware uitdaging om Neerlands beroemde “spiegoloog” Willem de Ridder” van zijn “witte paard” te trekken, maar zijn geniale weldenkendheid stond ons in de weg.
Achteraf maar goed ook, want als er iets erger is, is het wel “slapende honden wakker maken” en zeker in het weten dat “alles goed is wat er is” en dat “de geschiedenis zijn loop moet hebben”.
Iedereen heeft daar naar beste weten zijn/haar steentje aan bijgedragen.

Nu -aan het eind van de rit - ziet het leven op aarde er voor mij zelfs uit als een “spiegel-universum” en niets meer: een spiegel-universum waar de nachtschade vrouw -gelijk aan het Zwarte gat - achter de schermen de scepter zwaaide en nu zichtbaar zwaait.
Maar...
De ware omkeringscyclus begon feitelijk natuurlijk al met het ontstaan van het leven op planeten.
Daar begon het gevecht met het Zwarte Gat en nagelaten als “Uit stof zijt gij geboren en tot stof zult gij wederkeren”.
Het was de eerste fase van recycling van koolstof, waterstof en zuurstof, waaruit zich iets ging ontwikkelen van wat wij leven noemen: leven met een metabolisme en/of een stof”wisseling”.
Die eerste fase daarin was de fase van het lichaamswater, dat onze Moeder ontvankelijk maakte voor de penetrerende yange energie van onze Vader Zon.
Daar begon “de zwangerschapscyclus” van Moeder Aarde”, die met der tijd zijn levendigheid liet voelen.
Is het niet vreemd dat ik met mijn onderzoek naar de zwangerschapscyclus  bij de vrouw “uiteindelijk uitkwam  bij de zin van het leven voor kosmisch welzijn”?
Ik was wel de laatste die met allerhande filosofische bespiegelingen bezig was.
Ik was slechts een nazaadje van mijn grootvader die cyberneticus was en een van de grondleggers van onze denkmachine, omdat onze problemen ons boven het hoofd groeiden.
Ik was slechts dokter in de weetnietkunde die het sleuteltje zocht van iets dat ooit te boek stond als “De Keizer der ziektes”.
Natuurlijk werd en wordt ik er nog steeds om verketterd in de wereld waar het leugentje om bestwil tot de grootste leugen aller tijden is geëvolueerd.
IJzig langzaam -en achteraf toch snel - kleedde ik mijzelf tot op het bot uit.
Eén voor één stonden daar mijn erflastige voorouders uit hun graven op.
En vreemd genoeg waren de contacten met mijn stamboom-ouderen altijd een waar feest als ik wakker werd.
Maar vreemd genoeg...
Zeker geldt ook voor mij dat dit weten mij  in de wereld van weldenkendheid niet gelukkiger heeft gemaakt, want ik werd daarmee wel de spiegel van de spiegelwereld, waarin ik door het lot was neergezet.
Waarom vertel ik dit alles?
Moet ik als psyche-hater dan nogmaals vertellen dat het aan gene zijde gewoon het Paradijs is en dat wij daar weer naar toe gaan?
Ik heb mijn cadeautje bij leven al gehad en ben benieuwd of ik het Paradijs oversla of direct in de “zevende hemel” zal terugkeren.
En last but not least...
Dan wordt voor mij en voor iedereen onze schuld en/of zonde vergeven dat wij met z’n allen de wereld naar de kloten hebben geholpen.

Kan het sprookje des leven mooier eindigen dan dat?

donderdag 8 maart 2012

Hoe gaan we met de eindtijd om [ vervolg]



Ik zoek nu naar woorden en weet uit ervaring - “door schade en schande iets wijzer geworden” heet dit zo treffend - dat de kille werkelijkheid het nooit kan winnen van de dwingende emotie, die tegenstrijdig genoeg feitelijk woordzuiver niets meer is dan de “dood in de pot”.
Nog bizarder is het wel dat iets weten van de hoed en de rand bij mij althans zo emotieloos heeft gemaakt dat ik mij in deze dolgedraaide wereld meer dood dan levend voel en mij vaak monddood gemaakt voel door de emotie van mijn naasten.
In het eerste deel  vertelde ik al hoe mijn reconstructie als een vreemde soort straf voor deze te vroege “openbaringen”voelt , omdat het nog net geen “Confissius-time”  of antiChrist-time is.
Waarom???
Zal ik het nog iets gekker maken dan het al is als wij de Oude Wijsheid erbij slepen die ons vertelt “Aan de waarheid kleeft geen stinkend geld”.
Want geld is wel onze artificiële voedingsbron geworden door onze verregaande specialisatie, waar we ook nog eens denken gelukkig van te worden.
Haha “Onderzoekt alles” werd ons nagelaten en...”dat het rauw op onze maag zou liggen” was de ver van mijn bed show.
En des te groter ons ego des te groter ook onze geldingsdrang en onze geldindrang.
En de laatste evolutiesprong was daarin de Griekse tijd en/of één sterretijd geleden, waardoor de aarde weer plat werd en wij onszelf zagen als centrum van het Universum.
Toen was de verkalkte brug compleet.
Evolutiesprong????
Of misschien toch revolutiesprong???
Grappig is het daarin te weten dat de “heidenen van weleer” nog zonder veel moeite met hun voorvaderen konden communiceren al was het dan misschien met hallucinerende paddenstoelen of allerhande kruiden en vaak ook op de acupunctuurpunten op de aarde.
En vreemd genoeg was de angst voor de dood toen nog een grote onbekende.
Maar dit terzijde.
En onze behoefte aan geldingsdrang is weer een compensatie voor onze revolutie of degeneratie.
Hoe wij deze machtswellust - want meer is het niet - rijmen met iets wat gelijkheid of mensenrechten heet weet ik niet en snap ik al helemaal niet, maar dat zal wel aan mij liggen.
Als er dan ook maar één cultuur is die de hele wereld aan zijn voeten dwingt en/of als slaaf gebruikt voor eigen overleven is het de Westerse cultuur wel.
Maar iedereen lijkt dit toch normaalste zaak van de wereld te vinden.
Hoe kan je in deze wereld dan nog leven als je niet  stinkend je best doet “om te liegen alsof het gedrukt staat”???
Kreeg ik daarom misschien zo’n stapel geld in de hoop dat ik zo gelukkig zou worden dat ik niet verder zou gaan met zoeken naar de waarheid omtrent onze algemene verkankering?
Tot op het laatste moment heb ik geprobeerd om deze “afkoopsom” aan te wenden om het verhaal de wereld in te gooien, maar besefte zelf niet dat aan de waarheid nooit stinkend geld kleeft. Dus ook niet aan dit verhaal!!!
Bizar is het allemaal wel.
Maar het is wel “de bittere waarheid”.

En onderwijl doet iedereen toch niet anders dan zoeken en nog eens zoeken naar iets dat de waarheid heet, maar als het puntje bij paaltje komt wil dus bijna niemand weten of wordt er armoedig en ongelukkig van.
Een handje vol mensen zegt dan wel blij te zijn met “mijn ontrafelingen”, maar wat houdt die blijdschap in?
Is het niet hooguit dat men een vreemd soort macht krijgt als weerwoord op de gekte in de wereld en/of zoals de gezegde luidt “kennis is macht”?
Als er dan ook maar één ding is wat ons totaal  “gek” maakt, zijn het toch al deze bizarre tegenstrijdigheden wel.
Ik durf achter deze zin zelfs geen vraagteken te zetten.
Zelfs als ik psychiater zou zijn, zou ik met mijn bek vol tanden staan bij schizofrene patiënten, omdat ik niet anders zou kunnen zeggen “U bent echt normaal!!!”.
Zijn wij niet allemaal  schizofreen in ons beleven van de twee-eenheid van goed en kwaad waar de waarheid tussen ligt?
Wat is zoeken naar het geluk dan nog meer dan het oproepen van het ongeluk?
Wat dat aangaat is het net het verhaal van Tolstoi “Oorlog en vrede”, wat we nooit naar waarheid hebben kunnen lezen.
Of zoeken we nu misschien slechts naar oplossingen voor problemen die wij zelf geschapen hebben met onze “weldenkendheid”?
Maar dan wel zonder onze verworvenheden te verliezen, want daarmee kunnen nog slechts overleven.
Ik heb althans nooit gezien dat wij beseffen dat wij het Paradijs zelf hebben verlaten, maar desondanks nog steeds op zoek zijn naar een soort “menselijke paradijs” op aarde.

Jaren en jaren heb ik mij afgevraagd waar wij mensen feitelijk op leven en/of waar wij onze levensenergie vandaan halen om  maar door te gaan in zoeken naar beter en meer.
Hebben wij geld of het geluk gevonden in de ander dan willen wij meer.
Het moet op alle fronten altijd meer en beter en/of “het is nooit goed of het deugt niet”.
“Tevredenheid” en “dankbaarheid” lijken toch niet in ons woordenboek thuis te horen??
Maar een ding is nu wel meer dan duidelijk.
Des te groter onze erflast des te groter wordt de prikkel om koste wat het kost te overleven en desnoods ten koste van anderen.
Het beste voorbeeld hiervan is de weldoener van deze tijd die zelfs met alle gif die wij als gift bij de leugen-dokter krijgen.
En dat dit giga veel geld in het laadje van Vadertje Staat brengt is wel duidelijk.
Het is dan ook niet voor niets dat ik vaak zeg dat wij aan onze ziekte in lichaam en geest onze rijkdom te danken hebben en bepaald niet aan onze zgn. intelligentie.
Iedereen lijkt bereid zich voor de goede zaak - het eigen leven !?!?- dood te vechten als het moet.
En ...
Dan staat er in de Bijbel ook nog eens exact dat wij onze levensduur zouden verdubbelen van 40 naar 80 jaar.
Sorry het spijt me, maar ik vind het in één woord geniaal hoe exact men het allemaal geweten moet hebben : een kennis, waar ik nog maar enkele procenten van heb mogen herontdekken.
Dit houdt tevens in dat het voorbestemd was dat wij een mensenplaag moesten worden, die de aarde voorzegd zou leefvreten gelijk een sprinkhanenplaag .
En dan hebben wij “het beste voor met onze kinderen”?
Ach...
Laat mij stoppen en niet verder afdwalen, alhoewel het wel allemaal  leuk discussie-punten zijn hoe wij tegen beter weten en zelfs zien toch ieder voor zich vrolijk proberen door te gaan met ons leven.
Denk niet dat dit bij mij anders werkt, want ook ik blijf doorgaan tot ik er bij neerval.

Naarmate mijn egojasje verder verbleekte, had ik nog maar één wapen en dat wapen heette dus “De zot uit de Tarot uithangen” en die verloochening richting  mijzelf en tevens richting anderen is zo langzaam maar zeker wel genoeg geweest.
Mijn Tarot-kaart is nu zo goed als verbruikt en verspeeld.
Dat is ook de “val van mijn energie” en/of het begin van berusting dat Magere Hein aan mijn voordeur staat. Ik behoef alleen nog maar de deur open te doen.
Ik kan me dan ook verdomd goed voorstellen dat de “welweters” van weleer zich zo onzichtbaar mogelijk opstelden: iets dat het hedentendage nog bekend staat als een “geheim genootschap van de Witte Broederschap”.
Maar “de Kerk in ons midden” is volgens mij wel door weldenkers bedacht , die ooit door deze “wetenschappers” werden geinformeerd.
En die wereldse macht en is tot op heden geen zier veranderd.; ondanks het feit dat Kerk en Staat zogenaamd gescheiden zijn.
Daarvoor behoef ik alleen maar naar ons koningshuis te kijken met haar Christelijke zalvingen en opdrachten op kerkelijke feestdagen.
Goed...next chapter.

Dit brengt mij automatisch op het huwelijk dat nog maar recent - zo’n 1500 jaar geleden - werd geïntroduceerd als zijnde het wapen om ervoor te zorgen dat ons groeiend egocentrisme niet ten koste zou gaan van onze kinderen.
Dit alles nog naast onze Roomse brainwash dat wij goed zijn zoals we zijn.
Dit staat daarmee haaks op de Koran, waar men zich voor de volle 100% voor “Allah en vaderland” diende te geven.
Weet iemand trouwens hoe dat zo ingepland is, want niets is er voor niets?
Het Kerkelijk huwelijk is dan wel haast verleden tijd, maar het zit wel al zo diep verankerd in onze genen - of vanuit onze gene zijde - dat de Kerk zijn plicht daarin gedaan heeft.
Of anders gezegd ... Wij zijn de Kerk en/of de illusionaire God zelve geworden en voelen ons - hoe egocentrisch wij ook zijn - Godse goed in ons eigen doen en laten!!!
Ik hoor tenminste niemand zeggen dat het anders is.
Sorry...
Back to our marriage.
We zijn verliefd, verloofd en getrouwd en zweren elkaar eeuwige trouw.
Ja eeuwige trouw, terwijl wij hooguit  80 worden.
Weten wij eigenlijk nog wel wat wij zeggen of echt vanuit ons binnenste beleven?
Het meest bizarre van dit huwelijk is daarin wel dat wij ons aangetrokken voelen door iemand, die in beleven de spiegel is van onszelf.
Is dit al niet vragen om moeilijkheden en/of nagelaten als “Twee zien op één kussen, daar ligt de duivel tussen”?
Ik haalde deze gezegde dan wel vaker aan in relatie met de Koran, maar is weer in alles terug te vinden.
Is dit niet eveneens bijzonder als we dit op ons laten inwerken?
Ik heb er maar één woord voor: Bizar!!!
Absoluut bizar!!
De Satanskerk is er niets bij!
Logisch dan ok dat het aantal echtscheidingen haast groter is dan het aantal huwelijken.
Leeft niet “Ieder voor zich en God voor ons allen” zoeken wij niet hooguit af en toe steun bij elkaar als totaal verloren schepsels?
Is dat niet als het sprookje van “de verloren zoon” nu de vrouw geëmancipeerd is?
Sorry, ik denk het wel, maar  dwaal steeds verder af.
Ik dwaal weer af, maar probeer slechts een algemeen beeld te schetsen hoe wij ons gedragen en zullen gaan gedragen als het water ons werkelijk tot de lippen gaat stijgen.
Ik probeer slechts weer te geven wat ons persoonlijk te wachten staat en hoe wij daarop zullen reageren.

In het weten dat alles zo groot zo klein is en tezelfdertijd gebeurt zal ik proberen te schetsen hoe wij jaren geleden al persoonlijk en met elkaar de strijd met de dood beleefden.
“Erfahrung zeigt sich der meister “zal ik maar zeggen in mijn totaal versleten doktersjas-periode, waar de angst voor de dood niet alleen zo vaak voorkomt, maar “Magere Hein” soms ook langs komt.
Dit zijn dan wel individuele belevingen, maar hoewel het vele malen gecompliceerder lijkt, zal het in het groot toch niet veel anders gaan.
Misschien geeft het sommigen toch wat licht in de duisternis nu aan alle kanten duidelijk wordt dat aan het lot - opgetekend door de Maya’s - niet te ontkomen valt.

Typerend voor zo’n pre-dood fase is angst: angst voor het onbekende en typerend voor die angst is - zoals de gezegde ons influistert - dat “angst  de allerslechtste raadgever is”.
In die angst-fase zijn liefde en haat totaal niet meer van elkaar te scheiden.
Allereerst maken veel mensen in die individuele paniek-fase allerhande regelingen voor de nabestaanden, die zij bij leven nooit hadden gedaan.
Het testament maken is daarin wel het duidelijkste voorbeeld. Het heet ook nog zo fraai “De Laatste WILS-beschikking”.
Kan het duidelijker gezegd hoe wij zelfs na de laatste ademtocht onze wil nog opleggen aan onze nabestaanden?
En dan ...
Ik schreef op de website al over de laatste ademtocht en kan slechts zeggen dat de ommekeer van de paniek-fase naar het moeten accepteren dat het leven eindig is individueel duidelijk op het gelaat te lezen is.
En dan...
Oh my God!!!
De unieke mens!!!
Ik durf het hier bijna niet neer te zetten hoe ik dit in het ziekenhuis meermalen mocht meemaken.
In die laatste fase komen de familiaire tranen aan het bed van de stervende en zodra zij het sterfbed verlaten begint soms al in de gangen van het ziekenhuis en voor dat de patiënt overleden is de ruzie over de erfenis al.
En op de begrafenis-ceremonie ...
Hier wordt “hij die niet meer is” met onvoorstelbare leugen en bedrog de hemel ingeprezen.
Niet een klein beetje!!! Onvoorstelbaar!!!
Jaja!!! “Over de doden niets dan goeds” zit ook al erg diep in onze genen en/of onze erflast verankerd.
We kunnen dan wel zeker weten dat God een illusie is, maar we gedragen ons onderwijl wel alsof wij God zelve zijn geworden.: erflast...erflast en nog eens erflast!!!
Doodeng!!!
Iedereen heeft dit spectakel - neem ik aan - al zeker één keer meegemaakt.
Doodeng als we erbij stil staan!!!
Het is toch echt een soap die ik mijzelf en niemand toewens.
En als we daarbij nog bedenken dat wij zelfs na onze dood nog uitgekleed worden door de fiscus, wordt de soap toch echt compleet!
Dat is ook de voornaamste reden dat ik besloot om mijn lijk aan de medische wereld te “schenken” om te laten onderzoeken of ik door de duivel bezeten was. Hahaha!!!
Ik moet dan ook vaak denken aan het boekje van Max Dendermonde “Als de mensen beesten waren”.

Maar laat mij verder gaan met het spel van het einde, want...
Zo is het in het klein en zo is het in het groot.
Momenteel is iedereen er van doordrongen dat de geopolitieke situatie zodanig gespannen is dat ik persoonlijk vrees  dat de collectieve doodstrijd -angst is weer de slechtste raadgever - er niet veel anders uit zal gaan zien.
Onze geest van leven is tot op het bot verkankerd en als wij “zo binnen is buiten” zouden willen, durven of kunnen kijken ...
Ach ...
Laat maar, want wij kunnen er immers niets aan doen.
Wij zijn immers als “kinderen Gods”.
Het immers te danken en/of te wijten - ik weet het verschil echt niet meer - aan ons aller stamboom en ons allemaal ingegeven door onze voorouders!
En moeten we die nu - aan het einde - toch weer als oorzaak de schuld van alles geven?
Stond er niet geschreven “Aan het einde der dagen zullen de doden één voor één uit hun graven herrijzen”?
Maar ze komen wel terug in de spiegel van onze kwade genius en/of alsof alles goed is wat er is en waardoor onze schuld ons volkomen wordt vergeven.
Is dit op zich geen Gods wonder???
Is het geen Gods wonder hoe ons werd nagelaten  “God zag toch dat het goed was en hij liet ze”.
Het is dus echt “eind goed al goed”: individueel en collectief

De algemene paniek is nu al aardig te voelen en uit zich o.a. in de politiek al zodanig dat van “regeren met moed , beleid en wederzijds vertrouwen” al totaal geen sprake meer is.
Ook daar kan men ook nog slechts overleven als men een grote smoel opzet?
En zo niet ...
Ach ...Siert het Job Cohen niet dat hij het echt niet meer zag zitten?
Of is het zijn Joodse achtergrond dat weigert aan dit bekvechten mee te zoen?

Maar helaas - en/of logisch is dit in de hele samenleving hetzelfde beeld, want wij zijn toch allemaal maar mensenkinderen van één Vader!!!
Het is gewoon de tijdgeest, die ons leven binnenshuis en buitenshuis aan alle kanten kleurt.
Tot mijn opperste verbazing las ik vandaag in de NRC zelfs dat er voorstellen liggen om het ridicule item “mensenrechten” al te gaan afschaffen.
Haha... terwijl ik het linkje erop wilde zetten zag ik tot mijn verbazing dat het artikeltje al in de prullenbak van de NRC is beland.
Maar het betekent wel dat wij in Nederigland al zichtbaar op weg zijn om de vermeende “vrije vogel” vogelvrij te gaan verklaren voor als straks de algemene paniek in totale anarchie omslaat en in de volksmond zo kernachtig heet “Ieder voor zich en God voor ons allen”.
Dat wordt het straatbeeld als we uit de feestroes ontwaken en aan die anarchie die hierop volgt zullen wij in onze individuele strijd allemaal gaan meedoen.
We zullen onszelf en misschien ons gezin tot aan de tanden gaan wapenen voor de boze buitenwereld.
Geloof het of niet, maar helaas is dit wat ons te wachten staat.
Wij geloven pas iets als we het met eigen ogen kunnen zien en zelfs dan nog zullen wij denken dat die hel ons bespaard zal blijven als we vechten, want...
We hebben toch niets fout gedaan!?!
We zijn toch goed die we zijn?
Ik ben tenminste nog nooit iemand tegengekomen, die zich echt schuldig voelt dat wij in het rijkste land ter wereld leven, omdat wij met onze VOC mentaliteit de rest aan onze voeten dwingen.
Sorry voor de zoveelste gemeenplaats....

Maar nu de situatie in het heden.
Het is absoluut niet voor niets dat wij nu het feest van ons leven lijken te vieren.
Het lijkt wel of iedereen totaal uit zijn bol gaat.
Het kan niet gek genoeg en ziet er voor mij uit als een ware kermis in de hel.
Voor velen is dit zo aantrekkelijk dat het een ware hype geworden is.
Als dat geen vluchten voor de realiteit is en/of een bijzonder aspect is van de omkeringfase weet ik het echt niet meer.
En desondanks verbaast het mij toch dat dit blogje in zijn zo prille bestaan al half zo veel bezoekers-klikjes heeft als de website zelf, die al jaren op internet prijkt.
Maar op de website ligt wel de kille werkelijkheid beschreven als  een soort “ver van mijn bed show” en die bleek voor velen ook te moeilijk omdat wij echt naar iets anders op zoek zijn.
Nu weet ik wel wat één van de oorzaken van de kijkcyfers hier is [reaguren] , maar desondanks heeft het toch heel wat bekijks en/of wordt gelezen.
Met andere woorden: Er zijn zeker een groot aantal reagluurders, die tussen alle feesten door toch wel hun kater voor morgen voelen aankomen.

Dan het volgende probleem, dat vroeger heette “Hoe vertel ik het mijn ouders”...
Hoe vertellen wij het onze kinderen of willen wij -zoals de politiek zo fraai doet - “geen slapende honden wakker maken”?
Kiezen wij een tussenoplossing door de halve waarheid -die ook de leugen is - te vertellen door bijvoorbeeld te zeggen dat er waarschijnlijk moeilijke tijden aankomen?
Ik vrees dat dit in menig huisgezin al tot vele echtelijke twisten zal leiden alwaar de rationaliteit van de man het zeker zal afleggen tegen het vrouwelijk gezag.
Of gaat U misschien een sprong in het diepe wagen door huis en haard te verkopen om met de hele familie te vluchten naar vermeende veiliger oorden...for the time being?
Tot nu toe ben ik nog niemand daarin tegengekomen.
Goede raad is hierin zo verdomd duur, dat ik mij er althans niet aan zal wagen hierover mijn versleten doktersadviezen aan vuil te maken.
Persoonlijk heb ik ervoor gekozen om voor het slapen gaan een stevige borrel te drinken in de ijdele hoop dat dit mijn laatste zal zijn.
Het klinkt misschien erg melodramatisch, maar ik heb het bizarre leven zo langzamerhand wel gezien.
Zelfs de jolly joker is er nauwelijks meer!
Ik hoop dan ook niet dat dit leidt tot allerhande therapeutische adviezen of Ah, Oe, Oh verzuchtingen, want ik ben er klaar mee en klaar voor.
Wat dat betreft speelde ik al langere tijd met de gedachte om - voor vermeende slapeloosheid - naar de huisarts te gaan ... if you know what I mean.
Maar mijn opgebrande Egojasje maakt - lachen toch - dat zelfs daar mijn laatste wilskracht of wilsbeschikking daarvoor ontbreekt.
Ik verkeer daarbij - door het lot gestuurd - wel in de gelukkige omstandigheid  dat mijn kinderen mij nooit meer willen zien, nadat ik familiair het duivels-stafje heb mogen ontvangen toen ik naar Portugal vertrok om na te denken over mijn eigen ziel en schandaligheid.
Die verantwoording ben ik dus al kwijt.

Hoor graag hoe anderen met dit probleem stoeien en zal - zoals jullie begrijpen - de laatste zijn die met adviezen zal smijten.
Ik zal hooguit mijn verbazing laten horen.
Het is nu echt “Ieder voor zich tot aan het einde der dagen” en dat kan ik slechts volledig te respecteren.
Ook dat heb ik door schade en schande wel afgeleerd, want ieders stamboom is uniek ; hoe groot de innerlijke strijd ook is...
Daaraan tornen is minstens zo gevaarlijk als [haha] een dokter tegen spreken.
Wij zijn allen geworden tot ware sterretjes op aarde: ruim 6 miljard!!!

Siegfried.

donderdag 1 maart 2012

Hoe gaan we met de eindtijd om.[ Deel 1]



Voordat ik de aanval open “over de hysterie van vandaag en voor morgen” moet mij eerst iets van het hart.
Ik kan niet anders dan  een ieder die de afgelopen jaren soms met zin en soms met tegenzin gereageerd heeft op dit bizarre verhaal uit de “Oude Wijsheids-doos” en of “de doos van Pandora” ontzettend bedanken, want - hoe vreemd het ook moge klinken - was ik echt gek geworden als ik dit voor mijzelf had gehouden.
Ik mocht dan wel het hele verhaal in notendop op de website hebben gezet, maar met name de dialoog maakte wel dat ik er het leven bij hield.
Ik bleef er letterlijk en figuurlijk net van in de wereld staan en daar ben ik als een klein kind zo dankbaar voor,want daardoor kon ik mijn eigen reconstructie volgen.
Maar als ik terugkijk vanaf het begin dat de eerste website op internet verscheen tot nu is mijn beeld van mensen wel enorm veranderd.
Mijn eerste stortvloed van reacties kwamen vooral van allerlei “complottisten”, die mij in een wereld zette waar ik totaal geen weet van had.
Daarna volgde een aantal -vooral - jonge enthousiaste mensen die naar Portugal kwamen, waaruit ik opmaakte dat de tijd rijp leek om hier “in collectief verband”  aandacht aan te
besteden. Ik had de middelen ervoor, maar dit  bleek een florisante vergissing.
En nu zijn we al zo ver met het verhaal dat  ten ene male de tijd er niet meer voor is.
Dit alles heeft ook mij erg veranderd.
Het is niet in positieve of negatieve zin, maar meer dat ik mij beter kan invoelen  hoe iedereen met een koffer vol erflast echt niet anders kan doen zoals hij/zij doet.
Dit maakt ook dat mijn oordeel over iedereen in termen van goed of kwaad beleven in de ruimste zin totaal verdwenen is.
Is dat een goede ontwikkeling?
Hoe moeilijk ik het vaak met keiharde uitspraken heb, ik ga die discussie zelden meer aan.
Goed of slecht weet ik niet meer te benoemen... dat is het eigenlijk
Toch voel ik dat ik de tijd rijp is om er geleidelijk mee te stoppen, want nu ben ik niet alleen met het naderend einde bezig, maar wij allemaal en dit leidt nu eenmaal tot inkeer.


Moet ik nu voor de laatste keer hier nogmaals vertellen dat “Alles zo groot zo klein  is”?
Ook aangaande het omgaan met de eindtijd geldt een Goddelijke Drie-eenheid, die hier heet ...
Fase van Ontkenning en/of de Omkering> dan De Doodstrijd zelf> en tenslotte Berusting.

Maak de borst maar nat, want het is een lang  en voor velen misschien veel te lang en een warrig einde geworden, maar dat is het einde zelf ook....zullen we maar zeggen.
Ik zal het daarom maar in twee delen op het blogje plaatsen.

Als eerste zou ik willen vragen of er iemand is, die er door het hele verhaal en het groeiend aantal aanwijzingen dat het verhaal dicht tot zeer dicht bij de waarheid blijkt te liggen anders door is gaan leven.
Misschien is het hooguit dat zij die het verhaal letterlijk [het te vleze hebben gemaakt -zoals het Bijbels werd weergegeven] hebben opgegeten er triester van zijn geworden dan zij eerder al waren, want ....
Zoeken wij niet altijd alleen maar naar iets wat heet oplossingen als we in de problemen zijn geraakt?
Bij mij was dat meer dan duidelijk, want ik snapte “bij God” niet waarom ik vanwege mijn medische research uit het medisch kartel werd gezet en ook nog eens van Staatswege een publicatieverbod voor journalisten kreeg opgelegd.
Dit gaf bij mij wel een onvoorstelbare wending in mijn zoektocht naar ons lijden en de uitslag kent U nu.Ware ik voor mijn medisch werk gerespecteerd dan was ik nooit dieper gaan zoeken in de spelonken van ons zijn.
Misschien ook zijn zij die het verhaal nu kennen eenzamer geworden dan ooit, omdat er bijna niemand wil geloven dat men het spel der elementen al zo’n 6000 jaar geleden tot in de finesses in kaart heeft gebracht en dat Bok zo gek was om dit te denken.
Dat is althans de algemene indruk, die ik heb.
En als ik er dan het “waarheidsboek” naast leg staat het er precies in met de uitspraak “Alles weten maakt niet gelukkig” en “Zalig zijn zij, die arm zijn van geest”.
En als er dan ook maar iets kleurt, is het wel onze zoektocht naar geluk al weet ik bij God niet wat dat inhoudt
Dat laatste - “de zaligen uit de samnleving” - is ook de simpele reden dat vroeger vooral kinderen van de laagste inkomens of naar de Kerk werden gestuurd of in militaire dienst gingen. Daar kregen zij niet alleen te eten, maar konden ook simpel gebraiwashd worden in de illusies van het leven.
Het lijken misschien twee totaal verschillende bolwerken, maar als wij ons bedenken dat de meeste oorlogen in het verleden - alsmede de laatste ook - het gevolg zijn van het bolwerk “Geloven in het sprookje Gods” ziet het er direct al iets overzichtelijker uit.
Maar goed...
Ik dwaal af, omdat het verhaal over de laatste aeonen al zo complex is, dat het voor velen toch nog als een bizarre “ver van mijn bed show” wordt beleefd, die nauwelijks tot echte berusting heeft bijgedragen.

We leven nu in wat ooit werd genoemd de omkerings- of  de ontkenningsfase en vieren het grootste Power Flower feest van ons leven.
Laat mij het noemen “inner mental hallucination”, waarvan de New Age het beste werelds voorbeeld is.
Het mag dan door de media, de politiek en de reclame-industrie worden versterkt, maar dat kan slechts omdat wij daar juist nú zo gevoelig voor zijn en dus amechtig zoeken naar beter, omdat de wereld er steeds grimmiger uitziet.
Heb het hier vaker gehad over het in het begin 60-er jaren verschenen boek “Gekke lui, die Amerikanen”, waarvan de titel al aangeeft dat niemand het wilde geloven dat wij zo gemanipuleerd konden worden door een poosters of  reclame-boodschappen en ...volkspropaganda!!!.
En deze dieptepsychologie speelt nu dus extreem in  op algemene individuele angsten en verlangens, die wij normaliter als geheim met ons meedragen.
Met andere woorden: We zijn extreem supergevoelig door onze onevenwichtigheid: een onevenwichtigheid welke ik via onderzoeken met electroacupunctuur gewoon kon waarnemen.
En  omdat iedereen nu met eigen ogen ziet dat de wereld in razend tempo aan het afglijden is naar een onvoorstelbare chaos-fase is de dieptepsychologie super machtig geworden.
Dit alles was dus achteraf al een eerste voorbode van de ontkenning- of omkeringsfase, die nu voor iedereen zichtbaar is.

Natuurlijk geldt dit  ook voor mij als ik naar mijzelf kijk en zie  hoe ik  in mijn kleine buitenwereld lange tijd gek deed om niet gek te worden van de ingehouden spanningen die ik bij mijn naasten voelde, maar die men als geheim met zich meedroeg of met keiharde emotionele feiten probeerde te verdedigen als zijnde de waarheid zelve.
Dat is ook het keihard oordelen met goed/kwaad belevingen richting alles wat we buiten ons waarnemen: een puur erflastige eigenschap, die voor iedereen anders en/of uniek is.
Het zijn allemaal vluchtwegen om onze eigen zielenpijn buiten ons te leggen en zo geniaal is neergelegd in het waarheidsboek als zijnde “de unieke mens”. Want dat is wel wat ons uniek maakt en niets meer.
Het enige verschil tussen U en mij is, dat ik door die vele uittredingen - als opeten van mijn eigen erflastige stamboom - zelf als mensje totaal veranderd ben en waardoor ik iedere keer stapje voor stapje niet alleen verder van de wereldse realiteit van de dag af kwam te staan, maar steeds meer in de spiegel van mijzelf en andermans beleven ben gaan zien.
Het vervelende daarvan is dat ik me er niet - zoals het ego als zelfbescherming haast automatisch doet  - voor kan afsluiten als we iets niet willen horen of zien.
Dit compenseerde ik lange tijd door de theatergek te spelen.
Totaal onbewust, maar toch waar!!!
Met name Maria’s herinnering aan Portugal is er dan ook een van “leven met een theatergek”, die onderwijl het sprookje des levens langzaam maar zeker ontvouwde.
Maria maakte daarin het grootste en moeilijkste deel van mijn voettocht naar het verleden mee en was er destijds dan ook erg blij mee: “Een theatergek, die overal met open armen werd ontvangen, omdat hij overal de lach en de traan des levens op bizarre wijze op straat, in winkels en eethuizen liet zien”.
Maar zij besefte totaal niet dat dit mijn enige zelfbescherming was van zien in de ander.
En zij besefte ook niet dat ik na iedere uittreding de dood dieper in de ogen zag en steeds vermoeider werd.
Waarom niet?  Omdat ik steeds gekker ging doen!
We gingen dan ook terug naar ons geboorteland, omdat ik toen al  meer dood dan levend was.
Nu - zo’n 3 jaar later - ben ik echt helemaal opgebrand en gaat het “gek doen om niet gek te worden” steeds minder worden. Maar het was wel nog mijn enige communicatie met iets wat mijn buitenwereld heette.
Nu voelt Maria zich steeds ongelukkiger omdat er in huize Bok niets spannends meer op stapel wordt gezet, ik de pias niet meer uithang en er daardoor ook steeds minder mensen langs komen.
Het is volkomen logisch, maar kan er niets aan veranderen.
Met andere woorden: De lach is zo goed als verdwenen: een lach die in de buitenwereld nu juist zo extreem ons “laatste avondmaal” kleurt.
Waarom???
Is er niet de gezegde “lachen is gezond” of geeft ons energie?
Waarom zijn we dan allemaal zo verdomd ziek aan het worden in een wereld waar het lachen niet meer weg te denken is?
Vreemd toch!!!
Maar toch is het waar!
Lachen geeft ons meer energie, omdat het je even uit je cocon van “zelfmedelijden” haalt t.a.v. die gigantische berg erflastigheid. het is niets meer dan vluchten voor je “stamoudsten”.
Mijn lachen is hooguit mijn zien hoe geniaal iemand zichzelf met duizenden leugentjes om eigen bestwil staande houdt en als het mij dan te veel wordt dan speelde ik - en speel nog wel -  het spel mee door die leugen om eigen bestwil zo belachelijk te maken dat die ander erom lacht en niet weet waarom hij lacht.
Dat voelt soms shit, want -hoewel mensen de idee hebben dat ik mijzelf belachelijk maak - belazer ik de ander slechts waar hij bij staat.
Mag ik hier dieper op ingaan?
Mag ik dieper ingaan op het denken en weten en/of het ego en alterego om daarna terug te komen waarom wij juist nu van het leven zo’n feest maken?

Maak de borst maar nat, want als ik het goed kan opschrijven wordt het hele monniken-verhaal ook nog duizend keer gekker.
Denken is feitelijk niets meer dan zoeken naar complotten en/of trucages om te overleven.
Het was altijd al en is nu extreem voor iedereen proberen te vluchten voor de dood en des te weldenkender des te groter wordt het complot van “het leugentje om eigen bestwil”.
Zo simpel is het.
En dus...
Des te groter dit ego wordt, des te zelfverzekerder men lijkt te worden en des te minder doodsangst men ook lijkt te hebben.
Is denken daarmee niet de schijn die bedriegt?
Zijn we daarmee niet allemaal schijnheiligen?
Maar voor de buitenwereld  wordt men dan wel als God van zijn eigen Universum of denkwereldje en wordt het leven als vanzelf een “machtig” feest.
De angst voor de dood is nog slechts iets wat we daarmee totaal buiten onszelf hebben verplaatst.
En zo er bedreigingen zijn is machtsgevoel van het ego zo groot, dat hij zichzelf onoverwinnelijk voelt.
Zijn wij nu bang voor de Rusland, China of Iran, die in onze ogen geen democratie, maar pure dictatuur kennen en waar mensenrechten op alle terrein worden geschonden?
Wij weten zeker dat het volk wel zorgt voor opstand, waardoor de macht vanzelf wordt gebroken.
Zonodig doen wij er propagandistisch aan mee  - zie mijn corespondentie met NRC-journalist Krielaars - en bovendien zijn wij zo sterk en geniaal bewapend, dat wij vanuit een luie stoel met bommen en granaten kunnen gooien.
Wie beseft dat wij hier in een totale schijn-democratie leven en op moderne manier als slaven worden behandeld? Voorbeelden hiervan zijn er te over en niemand lijkt het te voelen.
Zo dit besef er al is blijven het toch loze woorden en/of accepteren wij het als “noodzakelijk kwaad” waar we nu eenmaal niets aan kunnen doen.
Niets aan kunnen doen? Zijn we daarmee al geen slaaf?
Ik zie dit op -tig websites waar ik soms stukjes van de puzzel neerleg en totaal wordt weggelachen en vaak wordt weggehoond.
Honderden “superman” schoppen met veel cynisme de poten onder mijn lijf en vervolgens blijf ik weg.

Maar met mijn uittredingen ging mijn ego-jasje steeds meer aan flarden en zie en beleefde ik destijds  mijn directe buitenwereld dan ook als een ware “hel”: een hel van onmachtige macht en met koppen als vuurbollen.
Nu heb ik daar niet zo veel  last meer van, maar het mag geen verbazing wekken dat ik een periode in mijn leventje heb gehad, dat ik in mijn eentje de straat niet meer op durfde.
Het was net alsof ik tussen mensen met “bommen en granaten” op hun hoofd rondliepen, die ieder moment konden ontploffen.
Gelukkig ging mijn eigen slijtage-slag die “ego-destructie” heet door en - hoewel ik nog steeds niet sta te trappelen om de wijde wereld in te stappen - is mijn angst voor het zien van die “blinde woede” verdwenen..
Waarom...????
Het klint misschien raar, maar het is omdat mijn angst voor de dood zo goed als verdwenen is.
Sterker nog...Ik verlang er haast naar, maar heb geen macht en/of ego meer om die stap te zetten.

Laat mij teruggaan naar de monniken van weleer, die “de puzzel des levens” zelf legden en voor mij nogmaals legden.
Natuurlijk waren zij waarschijnlijk  net zo blij/verrast als ik met het vinden van de zin van het leven voor kosmisch welzijn na een generaties lange zoektocht en met name na de vreemde kosmologische Maya-voorspellingen over het einde.
Natuurlijk wilden zij dit delen met hun buitenwereld in een identieke tijd als deze en waar alles fout dreigde te gaan, want ...
Ik zei het toch al dat er dan slechts een reden is om te zoeken!
En die monniken waren ook maar gewone mensen, die toen zagen dat alles fout ging.
En dit verhaal kwam daarmee terecht bij “weldenkende leiders” die in de wereld probeerden de gemoederen kalm te houden met “weldenkende oplossingen”.
Het is dan ook niet verbazend dat alle vroegere machthebbers te vinden waren in iets wat nu de Kerk heet.
Satanisch is het natuurlijk wel !
En is het dan ook begrijpelijk dat de laatste profeet volgens gelovigen geen Christ maar de antiChrist zal worden. [zie o.a. Xander-nieuws]
Is dat niet uiterst vreemd, omdat de Bijbel ons naliet over de wederopstanding van Jesus?
Zijn we dan echt zo chaotisch geworden, dat wij alles voor waar aannemen en/of echt niet meer logisch kunnen nadenken?
Voor mij is het natuurlijk totaal niet verbazend, maar voor een ware Christen - die het bolwerk Roma als de “heilige graal” adoreert - kan ik me dit nauwelijks voorstellen.
Maar we worden straks dus wel naar waarheid geinformeerd door het “God is liefde”-instituut.
Natuurlijk met het hele verhaal ernaast over het leugentje voor ons en kosmisch welzijn, valt die puzzel direct op zijn plek en staat zelfs Bijbels voorzegd met “Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel”.
Is het niet geniaal bizar???
Nu zal het verhaal van de puzzel des levens opnieuw tevoorschijn komen, maar het is wel op een moment dat het ego echt alles al uit de kast haalt om te overleven.
En zij die nu de macht in de wereld hebben - haha demoncratisch bijna Westerling - willen en kunnen geen moment bij die Oude Wijsheid stilstaan, want het denken heeft hen supermachtig en “onoverwinnelijk” gemaakt .
Het is heus niet dat zij niet willen luisteren, maar het is de absolute waanzin in veler ogen, want vroeger was men toch nog te dom om voor de duvel te dansen!?!
Zo leven we toch al jaar en dag in een absolute schijnheiligheid?
Zo gaan wij straks ook met opgeheven hoofd de oorlog in, want wij Westerlingen zijn gewoon supermachtig en onsterfelijk.
De New Age doet er gewoon een schepje bovenop en slaat niet voor niets als een ware hype aan.
Dat is ook de reden waarom zij die het verhaal echt hebben “opgegeten” in een totaal isolement terecht komen en... zich daarmee stik en stik alleen voelen.

Aan de buitenkant ziet mijn lach er misschien hetzelfde uit, maar is wel de spiegel.
Feitelijk ben ik gewoon al met mijn eigen dood gaan bezig.
Ik lig nog aan het infuus ... zal ik maar zeggen.
Onderwijl besef ik maar al te goed dat ik zonder Maria met zo’n vergane Ego-jasje totaal geen overlevingskans meer heb.
Dat overleven was van jongs af aan al een groot probleem, maar is nu helemaal uitgesloten.
Al met al maakt het de situatie voor ons beide er bepaald niet gemakkelijker op.
Maar...
Wat ik hier in mijn thuis beleef is waarschijnlijk niet veel anders dan wat er buiten mij om met het verhaal gebeurt.
En... misschien vreemd om te zeggen, maar het voelt voor mij als dat ik me er haast schuldig om moet voelen dat ik het hele verhaal de wereld heb ingegooid.
Dat was echt wel het laatste wat ik voor ogen had toen ik “eureka” het sleuteltje op het doosje vond.
Had ik dan toch beter moeten luisteren naar de “welweters” van weleer “Spreken is zilver en zwijgen is goud”?
Maar helaas...
“Gedane zaken nemen geen keer” en stiekem verdwijnen is “als mosterd na de maaltijd”, want “het kwaad is al geschied”.

Mag ik het hierbij even laten en de chaos van deel 2 nog zo goed en zo kwaad corrigeren?

Siegfried.