Griekenland : de bakermat van onze beschaving lijkt verloren.

[Ik plaatste dit frutseltje op de volkskrant en plaats het hier voor mijn archivaris, want vragen heeft niemand hier meer.]

Het land waar de God Pan ooit van de Olympus afdaalde ligt op sterven.
Weinigen kennen hem nog, maar de God Pan was wel een synoniem voor de Creator van de Westerse technologische Revolutie en/of het Westerse denken.
Het was - om in dokterstermen te spreken - wel de Pan-creas en/of de alvleesklier, die alles te vleze maakt en/of vermaterialiseert.
Het was - om in wereldse termen te speken - wel de Westerse mens, die met zijn komst uitgroeide tot pure materialist, die de rest van de wereld aan zijn voeten dwong.
De Westerse mens was daarmee de kroon op God’s Creatie en/of het einde van de evolutie van het menselijk denken.
Als dat geen voorzienige blik was weet ik het niet meer.

Ik kijk terug naar mijn bizarre leven, dat in 1981 een definitieve wending nam na een lezing “Cancer, it’s like economy”.
Ik tastte daarmee aan “De luxe van een kankercel te zijn” die als kenmerk in zich draagt “kwaad en aardig” te zijn.[ ISBN9057868334  en verschenen in 2003 ]
Natuurlijk was het een nogal cryptische titel voor een ziekte die als spookbeeld voor iedereen geldt, maar waarbij niemand lijkt te beseffen dat lichaam en geest een onafscheidelijke twee-eenheid zijn.
Kwaad en aardig?
Ach ...het is eigenlijk te simpel voor woorden als men zich verplaatst in de kankercel die als maar rijker en rijker wordt gevoed, het lichaam uitmergelt en steeds meer macht over het lichaam krijgt.
Dat zou toch iedereen wel willen?
Is het niet typerend voor de mens , die altijd op zoek is naar meer en beter?

Vanmorgen zag ik op het nieuws onze economisch homo sapiens de Jager, die trots vertelde dat hij alle ministers van de EU aan zijn voeten had gedwongen.
Ik moest - of ik wilde of niet - denken aan Neerlands geniale plan om een Europese Gemeenschap in het leven te roepen.
Geniaal was het, omdat wij hiermee als Creator van dit plan konden uitgroeien tot een kankercel binnen Europa zonder weerga.
Het werd een kankercel die alle landen van die “gemeen”schap aan zijn voeten dwingt.
[zie oudere inzending: http://www.vkblog.nl/bericht/298812/Gaat_de_euro_eerder_vallen_dan_de_dollar%3F ]
Zo althans gingen mijn belevingen bij het horen van dit nieuws.
Mede door mijn vrijwillige balllingschap van 15 jaar eenzame opsluiting in Portugal heb ik daar met eigen ogen kunnen zien hoe daar onze VOC mentaliteit binnen sloop na toetreding tot dit pact.
De rijken werden zienderogen rijker en de armen steeds armer.
En wat tevens opviel is dat rijkdom totaal blind maakt voor de realiteit zoals de volkswijsheid ons vertelt.
De Portugese leiders zagen de verloedering van haar  “onderdanen” totaal niet.
Hetzelfde geldt nu voor Spanje, Italie, Griekenland en zelfs België.
En onderwijl ...
Hebt U dat pakkende TV programma gezien waar men rijke jongeren confronteert met arme landen die voor ons als slaven werken?
Waarom?
Om hen bewust te maken???
En wat lost het op?
Is het niet louter sensatie, zoals alles wat sensatie is weer veel geld in het laadje brengt?
Maar is het erger dan onderwijl geld inzamelen voor de armoede in de wereld als men weet hoe die armoede tot stand kwam door onze Westerse geest van leven?
Wie is zich dit alles bewust?
Niemand toch!!!
Worden we bewust dom gehouden of is het louter de rijk”dom”, die ons verblindt?
Misschien is het wel beide.

En dan - terugkomend op de dreigende val van de Euro...
Hoewel ik er al meerdere malen over schreef op dit blog bleef het een doemdenkerig ver van mijn bed scenario.
Stond er niet voorzegd dat een Verenigd Europa een kort leven beschoren was?
Waren het niet 14 dagen volgens de Bijbel?
U weet dat ik na mijn val van het ereschavot mij volledig heb toegelegd op een oude wijsheid die heette “Alle cycli zijn elkaars gelijke” en zodoende steeds meer respect kreeg voor het ooit gewetene over onze levensloop.
Ik ben mij er ter dege van bewust dat dát wat ik er over terugvond nog slechts een fractie is van die oude doctrine als geheel.
De Bijbel - als zijnde een “cryptische vertaling van die oude wijsheid” werd ook niet voor niets geschreven in vergelijkingen, opdat wij het niet zouden verstaan.
Want de waarheid moest enerzijds tot het einde der dagen geheim blijven en onderwijl moest het Geloof ons door moeilijke tijden heen helpen.
Als wij nu die dagen als zijnde een cyclus zien die identiek is aan jaren en we plakken dit op het Verenigd Europa ...
Bijzonder is het wel.
Hoe lang kunnen wij nog van ons stinkend geld genieten?
Stond er niet geschreven dat aan het einde der dagen alles in stroomversnelling zou gaan?
Ik vrees met grote vreze dat we eerder in weken of maanden moeten spreken dan in jaren.

Over de zin van deze voor velen onzinnig lijkende Bijbel schreef ik hier op het blog de laatste jaren genoeg over.
En om U een beeld te geven van ons voorland....
Tolstoy schreef over oorlog en vrede, die elkaar afwisselen.
De I Thing als oudste boek der boeken schreef hierover “Als het winter - lees armoede - wordt trekt het leven zich terug, maar gaat de mens vechten”.
De Bijbel voorzegt ons de derde en laatste wereldoorlog tussen Oost en West.
En...
Eindigt dit boek niet met “Het zal ons rauw op de maag liggen”?

Ik lees dit stukje door en probeer te achterhalen wat mijn drijfveer is voor alweer een doom-artikeltje te schrijven over onze benarde toekomst.
Ik weet nog als de dag van gisteren toen alle puzzelstukjes in elkaar vielen over ons lot wat al in de sterren beschreven stond,  ik mij blij en opgelucht voelde.
Mijn doom-gedachten over onze verkankerde wereldeconomie, die mij zo’n 20 jaar daarvoor zo noodlottig werd, bleek opeens een totaal andere wending gekregen te hebben.
Toen pas drong echt tot mij door dat de zwangerschapscyclus van Moeder Aarde nooit anders had kunnen verlopen.
Toen ook moest ik lachen dat ik uit het medisch kartel werd gezet en zelfs officieel voor gek werd verklaard.
Inmiddels - het was begin 2000 - was het wel voor velen al meer dan duidelijk , dat er problemen op ons afkwamen die er op zijn zachts gezegd zeer onheilspellend uitzagen.
Het was voor mij een te grote vondst om voor mijzelf te houden.
Dan zou ik mij pas echt schuldig voelen.
En vanaf die tijd begon - om met Steiner te spreken - mijn excarnatie-fase.
Nu ben ik blij dat ik nog mag meemaken dat ik zeer dicht bij de waarheid zit, maar voel mij vreemd genoeg ook schuldig dat het mij niet gelukt is die Oude Wijsheid publiekelijk ter discussie te stellen.
Dat en niets meer is mijn drijfveer totdat ik het tijdelijke met het eeuwige heb verwisseld.