Nawoord

Spreken in vergelijkingen opdat gij het nu wel verstaat.
Wat maakt de Bijbel zo mysterieus?
Het is geschreven in vergelijkingen opdat gij het niet verstaat!
En dat noemen wij het ‘’waarheidsboek’’?
Heeft U zich dat nooit afgevraagd?
Erflastig hebben wij dit vreemde boek zo’n 2000 jaar in onze genen vastgelegd.
Er zijn tientallen oorlogen door ontstaan en uiteindelijk hebben wij het door scheiding van Kerk en Staat maar naast ons neergelegd.
Doen we iets fout?
Na een studie van ongeveer 30 jaar ten aanzien van oude wijsheid over cyclische processen - die allen elkaars gelijke zouden zijn - kreeg ik een beter beeld over de vergelijkingen in dit ‘’Waarheidsboek’’ alsmede de oorsprong en de zin ervan.
Dit is mijn laatste poging om via dialogen de zin van de hedendaagse waanzin met elkaar te bepraten.
Laat mij hier één ding duidelijk zeggen.
Ik doe dit alles, omdat ik zelf erg blij ben met het weten dat het nooit anders had kunnen gaan en/of in de sterren beschreven stond en gun dat iedereen.

Siegfried Bok.


Voetnoot blog beheerder:
Siegfried is 12 november 2014 van ons heen gegaan.
Er zal beperkt gemodereerd worden op dit blog.
Er is een mogelijkheid tot inzending van uw eigen persoonlijke verhaal. Email dan uw stuk naar archiefbok@gmail.com en dan zal het archief team kijken of uw stuk de moeite waard is te plaatsen op dit blog.


Note augustus 2015: De eindtijd site is uit de lucht. Via deze link is de hele site in zip-formaat te downloaden. Uitpakken op de computer en double click op het bestand index.html.
Daarnaast staat op webarchive de eindtijd site gearchiveerd.

De DVD is online beschikbaar op het archief


zaterdag 14 juli 2012

Een open brief aan een Shamaniste, die ik van vroeger kende.



Deze bijzondere vrouw - genaamd Rosa [en ze is ook als een roos] -  ken ik al zo’n 30-35 jaar.
Het contact kwam puur toevallig tot stand bij een verlovingsfeest in de familie van mijn eerste vrouw. Na een “social babbel” vroeg zij ons na het feest bij haar thuis , nadat zij meende iets geks in mij te zien: iets waar ze meer van wilde weten.
Het werd een vreselijk gekke avond, maar hoe dit meer weten precies verliep weet ik niet meer.
Toen ik na mijn diepe uittredingen - waardoor ik Bijbel-idioot werd mede als gevolg van een scheiding van mijn tweede relatie - was ik de weg volkomen kwijt en had ik nog maar één weg, waar ik naar toe kon gaan: Rosa, die een praktijkje aan huis had waarbij ze met trommelen op een simpele trommel waar de patiënt tegenover zit kon horen en daarmee zien wat er mis was met haar cliënt.
Gelooft U het?
Ik in ieder geval wel!
En die gave had zij niet voor niets.
Zij had op haar derde of vierde jaar een ernstige hersenvlies-ontsteking gehad waar ze bijna aan overleden was.
Het was een echte bijna dood ervaring met een terugzetting naar een vorig leven?
Maar beseffen konden zi’j alsmede haar ouders dat totaal niet, want daar was zij nog te jong voor. Dat was in hun ogen gewoon haar karakter.
Isn’t that a coincidence that I met here?
Ach ... door de tijden heen werden wij goede maatjes met sporadische contacten en hebben samen de gekste dingen meegemaakt zowel in haar thuis als in de wereld waarin zij is terecht gekomen[ Avater, Zen ect.]. Met gemak zou ik hier een”bestseller” over hebben kunnen schrijven.
En nu het in mijn leven weer totaal in het honderd gelopen was en ik “kluizenaar tegen wil en dank” was geworden stuurde haar een brief na een kort telefoontje.
Ik had dit stuk met even veel recht kunnen noemen ” Hoe mijn individuele leven [ zoals feitelijk ieders individuele leven]   gelijk is aan de geschiedenis, die zich tot het einde der dagen herhaalt.
Ik belde haar feitelijk op om haar te vertellen dat ik weer alleen was en - gezien de wereldsituatie - besloten wij [zij in dit geval] om als het even kon samen “het laatste avondmaal te vieren” met een dinertje.
De brief is inmiddels totaal veranderd, omdat ik het bij nalezen te chaotisch vond en helemaal niet om het hier te kunnen plaatsen.


Lieve Roos / lieve Shamaniste,

Graag stuur ik je  een beeld van mijn story ten aanzien van de bizarre toestand, waarin ik mij - achteraf bezien - zelf gemanipuleerd heb in mijn drang om te weten waarom ik gek werd verklaard in het zien dat de wereld tot op het bot verkankerd is en nu zijn terminale fase ingaat..
Graag stuur ik je deze brief hoe mijn laatste “sparringpartner” Maria mij daarbij - beide onbewust van alles - daar naar toe heeft gevoerd.
Het werd wel de meest cynische ontknoping van mijn bizarre leven.

Velen - die Maria en mij - kennen,  vragen zich nu af hoe wij het zo lang hebben kunnen uithouden en nu toch uit elkaar zijn gegaan.
Velen zien mij - vrees ik - als een soort “middelaar”, die dit uit zichzelf nooit zou doen: iemand de laan uitsturen.
Het is net zoals velen ook geen donder snappen wat die uittreding  voor gevolgen hebben gehad voor mijn functioneren in de wereld, want ik zie er toch zo normaal uit.
Iedere uittreding  -wat niets meer is dan een bijna dood ervaring - is onder andere dat er een stuk van je ego kapot wordt gemaakt: een egobast, die je normaal nodig hebt om je te beschermen voor "de boze buitenwereld".
Niemand kan invoelen wat dat voor gevolgen.
Je verliest daarmee je overlevingsdrift en je "wil" en wordt totaal afhankelijk van anderen.
En dat in een wereld waar iedereen zich "vrij" probeert te vechten en zeker in zijn of haar mening en/of elkaar probeert te overtreffen ?
Al mijn relaties waren dus in feite een een steuntje in de rug om nog net in de wereld te kunnen staan.
Maar...
Je kan met zo’n “gescheurd egojasje  ook nauwelijks eigen beslissingen meer nemen als je met z’n tweeën leeft, want aan iedere beslissing kleeft een goed of fout [emotie]  en dat maakt beslissen steeds moeilijker.
En die dwingende emotie is het uitstalen van energie: energie die je macht geeft in de wereld om te overleven.
Ik heb daar veelvuldig over geschreven als zijnde : emotie = uit beweging = manipulatieve energie: voor jezelf, maar ook voor de ander.
Maar door het wegvallen van die emotie wordt je als het ware als een hond, die zijn baasje trouw volgt omdat hij daar zijn eten en veiligheid vindt voor overleven.
Maar onderwijl  gebeurt er ook iets anders als die emotie verdwijnt.
En dat is dat ik  door die versleten "Ik-jas" steeds meer zie bij anderen en/of dwars door dat egojasje heen kijkt. Of ik dat nu wilt of niet ... ik ziet het.
Het is als een hond [ zonder erflast ]  nadeloos aanvoelt als je wankel staat in het leven en dan zijn baasje in de boze buitenwereld zal beschermen door de aanval in te zetten.
Hij voelt het, ziet het en ruikt het bij zijn baas.
[ prachtige serie op Nat.Geographic  "The dog whisperer"].
Wat is dat ruiken, zien of voelen?
Feitelijk is dat wat men noemt “de aura”: een weelderige kleurschakering  als van de regenboog en in dit geval van vurig rood [angst] en liefdevol blauw [liefde] die de hersenen uitstalen.
Dat is ook  wat zgn. verlichte zielen een witte aureool  tekent: plaatjes, die iedereen kent.
Ach ik zeg niets nieuws.

Niemand heeft de onderliggende reden begrepen waarom ik vluchtte naar Portugal en daar in een ruïne ging wonen, terwijl ik met al het "zwijggeld" - o.a voor mijn lezing "Cancer, it's like economy" - net zo goed een huis op de Bahama's had kunnen kopen.
Ik denk dat  “een normaal mens” dan ook zo’n keuze had gemaakt.
Zelf wist ik het toen ook niet echt waarom ik zo gek deed, maar een ding wist ik wel.
Ik had voor mijzelf maar een dwingende vraag: "Waarom... waarom in God's naam werd ik daarvoor zo zwaar veroordeeld, terwijl ik zeker wist dat het 100% waar was dat de wereld verkankerd was."
M.a.w. onbewust van alles zocht ik dus de stilte op van "de afzondering" om na te denken over het waarom.
Leven in een oud herenhuis met een half vergaan dak , geen water, geen elektra en zonder wc ergens in de bergen naast een grote stad in een vreemd land waarvan ik zelfs de taal niet sprak.
En...Of het toeval was of niet heette dit vervallen herenhuis ook nog “Vivenda Maria”.
U snapt het al, maar daarover straks meer.

Maar de keerzijde van die verminderde kleurrijke aura is wel dat het staan in het dageliks leven moeilijker wordt en dat is ook de reden dat zogenaamde “verlichte meesters” vaak gezamenlijk de eenzaamheid opzochten. [ De geheime “Witte Broederschap”, waarover ik op dit blogje vaker vertelde.]
Maar zo ver was ik nog lang niet en ik had daarvoor nog een lange reis voor de boeg en ik had een reisgenote nodig om mijzelf staande te houden. En man is maar een man ...niet?
Naar later bleek zij ook contacten en/of inwijdingen te hebben gehad met spirituele groeperingen.
Mijn reis naar Portugal was dan ook niet mijn beslissing, maar van mijn vriendin die het leven toendertijd ook niet meer zag zitten en totaal was ontspoord.
Ook zij was de weg totaal kwijt en werd weer in haar ego gesterkt na een tijdje met mij te hebben opgetrokken.
Hoe kwam ze eruit?  
Gewoon door een tijdje met zo'n "halfwas ego" om te gaan die ze totaal in kon pakken.
Dat maakte haar weer sterker.
Het gaf haar weer haar zelfvertrouwen terug!!!
En zo verzeilde ik onbewust in mijn volgende uittreding.
Persoonlijk wilde ik eigenlijk naar Griekenland na mijn diepe uittreding als zijnde een monnik in Thessaloniki. Ik wilde daar de energie voelen, omdat ik dacht daar gemakkelijker en sneller antwoord te krijgen op mijn dwingende vraag.
Ik wist immers precies hoe dit klooster eruit zag en hoe het gelegen was.
Dat leven had ik immers in een van mijn vorige uittredingen terug gezien.
Maar mijn wil was  te zwak en had dus niets te makken.
Ik kon simpelweg gewoon niet voor mijzelf beslissen of kiezen.
En toen mijn reisgenote weer was aangesterkt, verdween ze dus weer als sneeuw voor de zon met mijn centen op de bank op zak.
Want ...ze moest toch ook leven in die geld-wereld, waarin we leven toen ze naar Nederland terug ging!
Is het niet bizar dat ik onwetend “als therapeut” voor haar depressie de rekening - een BDE - betaald kreeg?
Is dit niet de omgekeerde wereld?
Ach ... achteraf bezien eigenlijk niet, want de zwakke broeders in de samenleving worden immers toch voor het vuile werk gebruikt voor een "grijpstuiver" uurloon!
Dit was alleen een beetje extremer.

Maar eenmaal weer alleen had ik natuurlijk weer allerhande telepathische en uittredende dromen.
Over het verschil tussen beide ga ik nu niet, anders dan  te zeggen dat zij uit verschillende hersendelen afkomstig zijn [de linker of de rechter].
Eenmaal weer alleen besefte ik ook donders goed dat ik bezig was met een zelfmoord-actie, want zonder zo'n ego-"hitteschild" in deze oververhitte wereld verbrandt je toch levend.
En dus plaatste ik een contact-advertentie met de tekst "Mijn egojasje is gescheurd en aan alle kanten vaal gekleurd. Door de gaten zag ik mijn vorm van zijn: Van binnen groot en van buiten klein".
Meer dan 100 brieven! waarvan ik 90% direct in de open haard kon gooien vanwege reacties die allemaal een super-opgepoetst ego lieten zien: “Kijk eens hoe goed en mooi ik ben!!!’
Niet "Ik ben die ik ben", maar "Ik ben goed die ik ben".
Vier of vijf van de brieven waren van een iets ander kaliber en die vrouwen schreef ik aan en maakte een afspraak en ging naar Nederland.
Eén ervan was Maria - die toen Maya heette - die met een telepathische droom precies beschreef hoe ik woonde en hoe ik eruit zag en waar een stem zei “Dochter kijk”.
Zij vertelde me ook dat ze totaal de weg kwijt was in deze keiharde wereld en naar haar zeggen waren haar Reiki-inwijdingen daar de oorzaak van.
Achteraf bezien was wel het meest frappante wel dat zij hierover schreef “Dochter...kijk”, alsof ik haar vader was. Maar dit wordt zo weldra duidelijk.
Maar...Had ik ook niet een dochter, die door Reiki-therapieën dan weliswaar was ontspoord?
Waardoor? Zij is van mijn erflijn en is ook gezegend met een zwak ego.
Een verzwakt dat ik kreeg als gevolg van mijn vader, die in de oorlog meer vegeteerde dan leefde.
Zij werd behandeld door mijn tweede relatie, die Reiki had gedaan en dat pakte spiegelbeeldig uit.

Ik ontmoette Maria en schrok mij rot: een vrouw van in om en nabij de 40, die eruit zag als een 15 of 16 jarige puber.
Was dat haar “visioen” van “Dochter kijk!”???
Ik kon mijn ogen niet geloven.
Maar iets klopte er voor mij niet.
Ze moest  al veel langer de weg kwijt, anders ben je niet zo geretardeerd.
Die Reiki-inwijdingen waren daar secundair aan.
En dan ook nog gescheiden en twee kinderen, waar er een bij haar woonde.
Ze smeekte me of ik haar in zo’n 9 maanden op "de weg naar Hamelen" kon terugbrengen.
Jesus Christ superstar!!!  
Ik was immers toch in hart en ziel [erflastig] dokter.
Als jij - Rosa alsmede U - iemand van de fiets ziet vallen die gilt van de pijn, ga je er toch ook naar toe om hulp te bieden?

Maria - die al vroeg haar naam had veranderd in Maya - wist door haar telepathische dromen waar ik woonde en hoe ik leefde...dus mijn bizarre leefwijze en leefomstandigheden waren dus geen probleem.
Ik zwichtte gewoon . Ik kon gewoon geen nee zeggen.
Dat Reiki-gedoe had ik voordien in Nederland al wel leren zien als een therapie die je  van "Ik ben" promoveert tot "ik ben God van mijn eigen Universum" of in zijn tegenpool.
En hoe die inwijdingen werkten en of die brainwash terug te draaien was, wist ik absoluut niet.
Wist ik niet, maar nu weet ik dat wel vrij zeker: Het lijkt een onomkeerbare weg en levensgevaarlijk!!!
Je wordt dus boven jezelf uitgetild of valt in een diep gat.
Dat er daardoor veel mensen waren die daarna ontspoorden is duidelijk.
En dat de reguliere "psyche-therapie" daar geen ander vat op had dan "plat spuiten" met prozak [ prachtig woord hé als je het ontleedt ] of lithium wist ik ook wel.
Tussen twee haakjes... Carla - mijn dochter- leeft nu  een zombi-leven met lithium.
Triest maar waar!

Let's go on.
Toen Maya/Maria in Portugal - in Vivenda Maria - kwam, had ik mijn eerste een giga probleem: "What is the diagnosis of here retardation and where to begin".
Ik had wel al van haar gehoord dat haar knal rond haar 4-de jaar had gehad vanwege de zeer onstabiele thuis-situatie.
Toch leek ze bij dat eerste bezoek een hele lieve vrouw in haar thuis.
Tussen twee haakjes : "Maya" betekent in het Oosten "zelfverloochening".
Toeval? Neen!!!
Zo ontkende zij daarmee ook haar familie-naam: de bakermat van haar knal ronde haar vierde?

Door die totaal andere omgeving waarin ze in Portugal terecht kwam, bleek ze opeens totaal in zichzelf gekeerd te zijn en kon dagen achtereen verwilderde braambossen met ijzig geduld knippen in stukjes van zo'n 10 centimeter op dat totaal verwaarloosde landgoed.
En toch leek ze blij.
Ik keek mijn ogen uit van verbazing!
Was het haar angst voor het onbekende en blij met mijn bescherming?
Maar bij iedere manier van mij om haar uit haar cocon te lokken ontstond een giga-verdediging : vechten dus.
Was haar Reiki-ego nog haar enige manier om nog in dit voor haar vreemde leven staande te blijven?
Onderwijl zei ze constant daar in den vreemde dolblij met mij te zijn, want onderwijl gaf ik haar "de ingedekte lijdensweg" zoals ik dat noem en/of optimale bescherming.
En toch rende ze -tig keer weg om daarna weer met hangende pootjes terug te keren.
Mijn eerste succes was dat ik - na een van die vluchtpogingen - van haar eiste dat ze alleen terug kon komen als ze haar geboortenaam weer ging gebruiken om haar in haar realiteit terug te zetten i.p.v vluchten.
Ze is nu gewoon Maria van Haasteren.
Ruim 10 jaar hebben we lief en leed gedeeld. Ik had haar nodig om als bescherming in de boze buitenwereld - o.a. boodschappen doen - en zij kreeg meer zelfvertrouwen.
Maar daardoor kreeg ik wederom nog diepere uittredingen en kwam uiteindelijk bij de Maya’s uit.
Is het toeval wat ik heb leren zien als iets wat je toevalt door onwetendheid?

Als ik nu om mij heen kijk naar relaties zijn die altijd de spiegel van beider Ego’s.
Kijk er zelf maar naar.
Is dat niet bijzonder?
Het is net alsof wij onbewust zoeken naar het midden tussen beide of de heelheid.
Maar des te groter die verschillen worden - gestuurd door erflast -  wordt zo’n relatie wel een wandelende tijdbom van aantrekken en afstoten.
Is het niet net het beroemde boek van Tolstoi “Oorlog en vrede”?
Het lijkt nog alleen stand te houden als beide buitenshuis werken.
Is het niet net the entire cosmos?
Is het niet net de verhouding tussen Oost en West, die nu dreigt te ontploffen?
Is niet alles in alles elkaars gelijke?

Maar laat mij nog even verder gaan,  want het wordt nog gekker.
Ik beschermde Maria in alles, omdat haar angsten onvoorstelbaar waren en daardoor werd haar wankele egotje weer gevoed.
Zij zag ook wel dat ik nu totaal niet meer in het reële leven kon staan.
Haar “moederlijke zorgzaamheid - eenmaal terug in Nederland -  deed haar steeds meer veranderen in een soort Moeder Theresa of “Heilige Maria Magdalena” om dit “droppie ellende” tot aan mijn dood verzorgen als een verzorgen.
Ik zeg dat een beetje ongelukkig , maar ‘a la’:
Dat is - zeg ik nu - de Reiki, die zij nu onbewust met zich draagt.
Zij was weer terug in haar “ego-zelf” , maar wel met keiharde emotie van goed en kwaad.
Het is maar net van welke kant je het bekijkt.
Ik had alles geprobeerd om haar van haar keiharde emotie t.a.v. haar ouders af te helpen door het te spiegelen - dit was ook wat ik zag als enige weg - om haar daarna als resultaat “eerst het voordeel van de twijfel”  te geven om daarna in het midden [niet goed, niet kwaad] te laten uitkomen. [ zie op de website “de medaille heeft drie kanten ]
Maar... dat was voor haar veel te bedreigend.
Het omgekeerde gebeurde dus en haar emotie daaromtrent werd sterker en sterker en daarmee ook haar strijd om te overleven. [ zie het een na laatste artikel over hoe in kluizenaar werd tegen wil en dank ]
Dit leidde tot “Ik houd ontzettend veel van je en ben doodsbang voor je tezelfdertijd”.

Nu besef ik dat ik dat feitelijk in al mijn relaties ongeveer hetzelfde had gedaan, alleen wel in evolutie en/of graad van de moeilijkheid.
En wat was overall de reactie op mijn falende therapiën?
En het resultaat kent U.
Was dat niet nog mijn enige dwingende vraag waar ik naar opzoek was?
Hoe kan ik dan nog boos zijn op wie dan ook?
Had ik ooit kunnen geloven dat het alleen op deze manier had kunnen gaan?

Ik noemde het vaak “het lot” dat voor iedereen genetisch en/of erfelijk vast ligt.
Hoewel dit volkomen waar is, had ik er beter aan gedaan dit niet zo te benoemen.
Waarom niet?
Omdat het werelds louter wordt gebruikt in slechte tijden en men in goede tijden op de borst slaat. [ De halve waarheid die een leugen is ...zal ik maar zeggen ]

Maar om terug te komen bij mijzelf...

Ik was dus echt ooit een monnik geweest, die het licht van ons "Zijn" al zo'n 6000 jaar geleden samen met collegae had ontrafeld en die dit voor kosmisch welzijn angstvallig geheim had gehouden en het nu naar buiten mocht en/of moest brengen.
Kreeg ik dit niet mee als laatste opdracht mee van mijn doodgewaande “bovenmeesters”.
Dat kan toch niemand bevatten?
Maar is het niet te simpel voor woorden als je weet hoe die laatste ademtocht verloopt?
[ zie website “De laatste ademtocht” ]
Maar hoeveel monniken waren er vroeger en nu als nazaadjes op nu 6.66 miljard mensen?
Dan is het toch ook logisch dat mijn hele verhaal klinkt als zijnde totaal ongelofelijk.
Volkomen logisch en zeker in een tijd als deze dat iemand pas gelooft als hij het zelf kan zien!
Zo werkt het toch?
Dood en dood vermoeiend en totaal naakt en/of zonder egojasje is dus mijn eindresultaat.
Is dat geen lange levensloop van pure zelfmoord geweest?
Een weg terug is er niet meer, net zoals Reiki-inwijdingen of Avatar en Zen - om er maar enkelen te noemen - puttend uit mijn ervaring nu niet meer omkeerbaar zijn.
Het treft met name de zeer krachtige ego’s, die met een koffertje vol emotie [goed/kwaad beleven zich staande houden.
Men wordt van deze psychedelische inwijdingen - die ook nog peperduur zijn - of Himmelhoch jauchzend oder zum Tode betrübt en worden de emoties a.h.w. extreem versterkt: zo extreem dat het keiharde zekerheden worden.
Bij een over het algemeen positieve levensinstelling voelt men zich na zo’n inwijding “God van zijn eigen Universum”. Bij overwegend negatieve emotie gaat men extreem de andere kant op.
En bij Maria switchte dit contant van de ene naar de andere kant.
Maria die de weg kwijt was door Reiki veranderde dan allereerst ook in relatief zeer korte tijd naar rust, maar extreem in zichzelf gekeerd en nu - misschien wel door het nogal agressieve Nederland  - in een totale spagaat: lief en kwaad van de ene op het andere .
Is dit een beetje te vatten?
Maar hoe zo’n inwijding precies werkt? Nogmaals... Ik weet het niet.
Ik wilde dit alles allereerst niet op het blogje zetten, omdat ik ontzettend bang was dat men mijn boute beweringen over Maria nu als een cynische trap na zou worden opgevat.
Maar het tegendeel is waar!
Ten eerste vind ik het hartstikke sneu voor Maria en ten tweede is het alleen een waarschuwing voor anderen.
En als ultimo bewijs kreeg ik enkele dagen geleden een mailtje van de vrouw met wie ik naar “Porta na Galicié” [de poort tussen oost en west en/of Portugal ] ging.
Zij had zichzelf intussen verheven tot “zuivere Sjamaniste” ,die nog steeds intens veel van me houdt..
Kan het absurde?
Het is toch - voor de zoveelste keer - “toeval wat mij toeviel door onwetendheid”?
Wat kan nog meer zeggen dan dat ik nog dommer ben als een ezel en stootte mijzelf zelfs  drie keer aan dezelfde steen.
God zou toch lachend zeggen: Je bent gewoon te goedgelovig! Ik heb de haan nu drie keer laten kraaien en nu zie je het pas!!!

Ik kan nu alleen nog maar dankbaar zijn voor alles en iedereen, die hebben meegeholpen om mij de weg naar Hamelen te wijzen.
En daar horen natuurlijk al mijn contacten bij.
It was a very havy race in order to raise zoals ik ooit op de cover van “In the beginning” schreef.
Het is wat het is en aan dat monniken-bestaan - monniken die vroeger lachten om hun geheimpjes over ons lot en daarvan werden vele afbeeldingen, sagen en legendes nagelaten.
Toevallig genoeg was dat ook lange tijd lange tijd mijn enige bescherming tegen de boze buitenwereld [ de pias of de zot van de Tarot uithangen], maar die lach is nu veranderd in een “bijna totale berusting”.
Ik wacht eigenlijk alleen nog “op mijn het laatste avondmaal”.
Het hoe, wat of met wie is dat laatste avondmaal er voor mij uitziet  is nog een God’s raadsel en/of zal ik wel merken. Dat behoef ik echt niet te weten.
Dat komt vanzelf.

Mag ik hiermee het blogje “als verhalenverteller uit de oude doos van het weten” afsluiten nu in mijn optiek duidelijk is dat in mijn optiek de Bijbels voorzegde alles vernietigende Der Wereldoorlog zeer nabij is.
-Ten eerste dank ik alle reageerders.
Al liepen de discussies vaak erg moeizaam, het bleef voor mij toch een stimulans om door te gaan.
-Ten tweede de hoofdrolspelers in mijn leven.
Ik mag slechts dankbaar dat ik “van boven” uiterst precies ben geïnformeerd en kreeg zelfs te horen dat ik dit alles niet voor mijzelf gekregen had.
Een tweede reden dat ik dit “doom-bericht” naar buiten durfde te brengen was zeker dat ik de kosmische reden van het evolutie-proces op onze planeet - en daarmee op alle planetaire stelsels in ons uitdijend Heelal - te weten mocht komen.
Mag ik eindigen met...

Alles is goed wat er is, anders was het er niet.
en...
iedereen heeft daar onwetend zijn/haar steentje aan bijgedragen.




15 opmerkingen:

  1. Siegfried,
    Jouw 'laatste'.....stuk zo doorlezend zie ik een samenvatting van de welhaast ontelbare verhalen en bespiegelingen die tot nu toe het licht hebben mogen zien.
    Alles herhaalt zich steeds in alles en echt alles is met elkaar te vergelijken in het grote heelalles van bewegen wat 'leven'heet......voor mijzelf vindt ik het,hoe meer ik mag zien steeds meer bijzonder en onmaakbaar worden.
    Ieder ervaart dat alles natuurlijk op zijn of haar eigen manier en kijkt door eigen egobril.
    Maar zo'n bril kan door allerlei oorzaken ineens wat barsten gaan vertonen zoals bij Rosa het geval was, maar in mijn gesprekken met Maria heb ik ook wel eens van haarzelf gehoord dat zij ook op jonge leeftijd een knal gehad heeft.
    Nu mijn vraag...
    Hoe kan het zijn dat een knal bij de één heel anders 'uitpakt' als bij de ander als je Maria en Rosa als voorbeelden 'neemt'.
    Overigens vindt ik het jammer en verbaasd 't mij ook nog steeds dat jullie relatie is verstoord door 'onbalans' .....want als er ergens de mogelijkheid leek te zijn samen 'het eind' te halen was het wel bij jullie met alle inzichten en ontrafelingen binnen handbereik...
    Als met al dit gereedschap nog steeds het ego wint laat dat 'helaas' nogmaals zien hoe perfect het ego van wie dan ook in de perfectie is geplaatst.....maar nooit door iemand verantwoordelijk zal worden gehouden voor de rotzooi die we er zelf en niemand uitgezonderd van hebben gemaakt ...all one our way to nowhere .... of beter op weg terug naar 'stof en energie' waaruit wij zijn verworden.
    Blijkbaar hoopt mijn moederlijk ego nog steeds dat er uit onverwachte hoek of beter door het toeval gestuurt nog inzichten binnensluipen die jullie op wat voor manier toch weer samenbrengen.
    Maar wat is "iets willen" nog waard in dit hele verhaal ha ha

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fons,
    Dank voor je reactie.
    Ik zie tot mijn verbazing dat het stukje niet geplaatst was , dus opnieuw.
    De boems van Maria - waardoor de extreme achterstand in o.a. groei - was wat je noemt "Je dood schrikken": een trauma dus wat je achtervolgt alsof je een vreselijke ramp voor je ogen ziet gebeuren .Bij Rosa was het een echte uittreding.
    Maar...
    In dit stukje wilde ik expres niet verder uitwijden op de verschillende dromen. Ik vond het al moeilijk genoeg om dit stukje te schrijven.Ik hoopte slechts dat iemand daar op zou reageren en dat doe ik nu maar.
    Er zijn verschillende invalshoeken om die vraag te beantwoorden.
    - Ten eerste was Maria's droom over de eindtijd een angstdroom. Naar mijn bescheiden mening was haar droom een droom van haar zien dat haar eerste relatie definitief ten einde was.
    Een ontkenning van het wezenlijk probleen en verplaatsing van het probleem. Dat heb meermalen meegemaakt bij mensen en daar zijn psychologie-boeken vol over geschreven.Het is dezelfde ontkenning dat iedereen op welke manier ook denkt dat hij nu nog de dans van de dood kan ontspringen ...zucht.
    - Ten tweede is een uittreding kil en emotieloos. Het is net alsof je toeschouwer bent en dit leidt - eenmaal wakker - hooguit tot verbazing. En de wijze waarop Maria het verhaal vertelde was boordevol emotie.
    - Ten derde is een typische menseigenschap als je voelt dat je de discussie verliest "zwijgen": "zwijgen als het graf".
    En dit "doodzwijgen" of niet meer oordelen is bij Reiki als zijnde een ego-versterk[er extreem sterk. Daar ken ik meerdere voorbeelden van.
    - En ten vierde verminderd bij uittredingen de emotie en wordt juist bij alle andere dromen - en zeker angstdromen - juist versterkt en wordt de overlevingsdrift juist sterker.
    Can you follw me?
    En het "doodzwijgen" dat steeds extremere vormen aannam[ geestelijk "negeren" zoals ik dat noem ] , leidde tot de scheiding tussen Maria en mij.
    Harstikke sneu, maar waar.
    En volgens mij is er maar één mens die die "Reiki-vloek" kan doorbreken en dat ben je zelf. Maar daar is wel verdomd veel moed voor nodig.
    Ik vrees dat ik dáár niet op in hoef te gaan.
    Nogmaals Fons ...
    Nogmaals dank voor je speurneus in deze, want anders had ik dit boek gewoon gesloten gehouden
    En dat terwijl het toch een stukje van [ haha ] mijn "human drama" is zo vlak voor de aardse Big Bang en Big Cruch.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Fons en allemaal,
    Ik kom nog effe terug.
    Het gaat mij niet zo goed.
    Het is net of ik in de dag mede door mijn vermoeidheid overal "schoonheidsfoutjes" in mijn woorden vindt, die s'nachts effe worden rechtgezet door die andere kant van mijn hersenen
    Het is net alsof ik mijn hersenbalk verbrand heb. haha.
    Ik had van de huisarts - anti-vermoeidheid - slaaptabletten gekregen, maar die helpen totaal niet.
    En logisch, want dit zijn pillen die louter werken op denk-spanningen en geen invloed hebben op de andere kant. Althans zo kan ik het verklaren.
    Moet ik dan maar overdag proberen te slapen en s'nachts gaan leven?
    Jesus Christ Superstar.
    Ben nu alweer met een ander zeer interessant fenomeen bezig.
    Of ik het er nog opzet weet ik niet, want ook mijn artificiële denkmachine lijkt de wereldse weg te willen volgen: complete chaos dus.
    Siegfried.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Sorry,
    Weet je waarover het gaat?
    Over o.a. pedofilie als tijdgeestfenomeen.
    s.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Siegfried,
    Als het jouw energie geeft (wat je nu keihard nodig hebt denk ik te weten)kan je dit volgens jouw "zeer interessante fenomeen" natuurlijk openlijk gaan verklaren .
    Maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat je ons mensen, die al geen zin hebben om naar "school" te gaan, de allermoeilijkste wiskundige formule uit hoeft te leggen.....?
    Mij persoonlijk interesseert het in ieder geval (nog)niks omdat er over het gewone sexueel beleven al bijna geen enkele vraag komt, laat staan over dit 'gevoelige' onbegrepen fenomeen.
    En dan nog zal er niemand zijn die emphatie zal gaan opbrengen voor de daders maar slechts voor de slacht-offers..en terecht ..toch ?
    Het maakt het hele verhaal nóg meer "een veel te ver van m'n bed show" en daar zit niemand op te wachten in de tijd die we nog hebben ......ikzelf in ieder geval niet !

    BeantwoordenVerwijderen
  6. haha Fons,
    Ik vind het moeilijk om te zeggen in deze kindsheidsfase van onze cultuur waar we van de wieg tot het graf betutteld worden als babies [zo langzamerhand]
    Ik kan het ook botter zeggen: We zijn allemaal pedofiel verworden en laten zelfs onze kinderen niet los tot de dood erop volgt.
    En dan nog krijgen ze hun testamentaire deel.
    Wil je daar meer over weten lees dan op internet het Oedipus-complex van psychoanalyticus Freud. Die is al lang dood en evolutie zou geen evolutie heten als ook dit proces er niet onder leed.
    Ik noem het [haha] "liefdevolle castratie en castrerende liefde."
    Beide zijn in mijn ogen even erg en/of bizar.
    Kijk naar je twee kinderen [ik ken ze helaas niet] en je zult zien dat je diep van binnen meer van de een dan van de ander houdt.
    Het zou me verbazen als het niet zo is, want God's wegen zijn perfect.
    Jij hebt twee zonen om de yin/yang balans in het huwelijk te herstellen.
    Ik heb twee dochters om idem dito.
    En dit heeft natuurlijk niets met het Oedipus-complex te maken.
    Behoef ik mijzelf ervoor niet uit te kleden?
    Siegfried

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Siegfried,
    Je hebt mij de hele story al een keer uit gelegd dus ik weet wat je er mee bedoeld.
    Natuurlijk zie ik dingen van mezelf bij de 'één' en dingen van mijn partner bij de 'ander'.
    De menselijk 'goeie'dingen gaan naadloos voorbij maar juist de menselijk 'slechte'dingen vallen op en zou ik (als tegenpool)natuurlijk willen 'veranderen'ha ha terwijl ik weet dat juist die stukjes zorgen voor de 'aantrekkingskracht'en dus nodig zijn voor 'de beweging'...
    Ik kom daarin mijn machteloosheid van overleven weer tegen en mijn jongens op termijn ook...en dat is verdomd lastig en m.i. onoplosbaar en zal zich dus blijven herhalen "untill the end off times"
    Maar zoals ik al zei, dr is momenteel zoveel 'simpeler' te zien (wat uiteraard allemaal om hetzelfde draait) dat ik me uit 'veiligheid' daar voorlopig maar even alleen mee bezig houdt.. .if you do not 'mind' ha ha
    Maar wellicht zijn er anderen die dit fenomeen mee willen ont-rafelen.?
    Gluurders genoeg aan de teller te zien !
    Dus houdt wat mijn aangaat je 'kleren' maar aan....?
    Want wij "denkende mensen" associeren pedofilie direct met het verdorven 'sexueel lichamelijk geweld' ipv wat jij waarschijnlijk bedoeld het eveneens verdorven geestelijk geweld of "castrerend" zo jij wil.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Haha Fons,
    Ik heb mij op het blogje zelf redelijk uitgekleed en heb natuurlijk de moeilijkste kant [de huiskamer- en slaapkamer-geheimen] angstvallig vermeden, alsmede de gevoels-relatie met kinderen.
    Maar dit is - gek genoeg - wel de basis van onze samenleving [haha als in gezinsverband en als grote samenleving haar kleur gegeven die het nu is.
    En...
    Kijk zelf maar in de wereld met de groeiende spanning tussen Oost en West.
    Het plaatje is niet alleen hetzelfde, maar de gevolgen idem dito.
    Het is heus niet voor niets dat de vrouw nu in de wereld werk zoekt.
    If you know what I mean.
    Be happy, want anders knalt het thuis.
    Maar wij hebben met z'n allen die wereld wel geschapen zoals die nu eruit ziet.
    En voor dat komende onheil zijn wij dus ook [haha ik durf het niet te benoemen] allemaal verantwoordelijk.ALLEMAAL!!!!!
    Dat is mijn essentie in het hele verhaal in feite.
    En onderwijl...
    Onderwijl hoeft niemand het boetekleed aan te trekken, want het zijn natuurwetten van wat ik ooit noemde "de mongool mens".
    Maar dát beseffen is wel verdomd moeilijk.
    Het is zo moeilijk dat niemand het wil geloven anders dan de "ver van mijn bed show".
    Dat is ook het wezenlijke probleem wat Maria en mij deed scheiden van tafel en bed, want wij leefden op elkaar lip.
    Ik zal nooit iemand vragen met de billen bloot te gaan.
    Ik kon het dus alleen maar zelf doen.
    Voor mij heb ik - hiermee eigenlijk al alles gezegd van mijn "Nachtwacht"-schilderij.
    haha Toen ik dit opschreef moest ik nag meer lachen "De nachtwacht".
    Was toeval niet wat ons toevalt door onwetendheid?
    Het enige wat ik - totaal onbewust - heb gedaan is mijn ego en mijn alterego met elkaar kennis te maken en...
    Het resultaat was "het midden eren" en wat in de wereld lachwekkend "mediteren" heet.
    Lachwekkend, want het is effe vluchten in niet denken en meer niet.

    Genoeg.
    Siegfried.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Haha Fons,
    Het is ook bij mij nooit genoeg of het deugt niet.
    Hoe vaak per dag gebruik je een leugentje om bestwil...zelfs tegen je vrouw?
    Dat is vaak de enige manier om oorlog te voorkomen.
    Of niet soms???
    En hoe voelt dat ...behalve een opluchting dat het niet tot oorlog leidt?
    Bij mij voelt het in de buitenwereld slechts als enige wapen om met mensen om te gaan en/of hen naar de bek praten.
    Met schelden of vloeken bereik je alleen maar oorlog.
    Dat voelt voor mij prima.
    Maar in mijn thuis voelt dat altijd toch rot en/of ik vind het erg vervelend.
    Ken jij dat ook?

    Tegelijkertijd is het niet anders, want we zijn allemaal anders gebakken.
    Maar toch is dit wel de wereld waarin we proberen te blijven staan.

    Siegfried

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Siegfried,
    Mag ik hardop aan mezelf ,jouw en alle meegluurders wedervragen...?

    Waar komen liegen om bestwil, schelden en vloeken,rot voelen, vervelend vinden,bevestiging zoeken, en alles prima vinden..... ook al weer vandaan ?
    Dan is je hele hervonden verhaal toch op waarheid gestoeld !
    .. en toch wil bijna niemand het zo zien !..en dat kan ook (bijna)nog niet als de perfectie perfect is !

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Haha Fons,
    Durf je echt niet hardop pratend in je eigen spiegel te kijken?
    Je kent het antwoord toch?
    Zo niet dan heb ik je echt verkeerd ingeschat. Haha man.
    Vraag 1: om vrede te bewaren die er niet is.
    Vraag 2; als je voor lul wordt uitgemaakt
    Vraag 3: als je je daarna schuldig voelt
    Vraag 4: ongeveer hetzelfde
    Vraag 5: als je je verongelijkt voelt
    Vraag 6: als je geen kant meer op kan.

    Waarom wil niemand het zien?
    Omdat je bent opgevoed dat je het goede moet zien te behouden en het slechte "negert" -zal ik maar zeggen.
    Wat is ontwikkelingshulp meer dan zelfbevrediging in het wel zien maar niet willen weten dat wij die bevolking hebben uitgekleed voor ons welzijn.

    Is that enough collega mongool?
    Ben ik Bok het offerlam of de beul?
    Only you know the answer.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Misschien besef je dan ook waarom mensen gescreend worden voor een studie of voor een baan: een sollicitatie-gesprek.
    Ik heb je verteld dat ik een numeroloog kende, die als keukenboer failliet ging en nu een getal met 4 nullen verdient aan een functie als numeroloog voor hoge posities en dus -door zijn hobby - miljoenair werd.
    Can you follow me in this crazy interesting world?
    S.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Siegfried,
    Al die oordelen komen 'natuurlijk' uit ons denken !
    En natuurlijk denken wij om te overleven want dat is ons enige 'wapen'tegen de 'dood'.
    En natuurlijk laten we dat niet los want wie(welk ego) wil er 'dood'...
    Dat is toch wat uit al je verhalen naar voren komt en dat is dan toch tevens het spiegelbeeld .
    Het WORDT onze 'dood' en das de bedoeling....volgens de perfectie.
    Jij bent geen Beul dat zijn we onbewust zelf zoals uit voorgaande woorden blijkt.
    een slacht-offer

    BeantwoordenVerwijderen
  14. haha...
    Daar heb ik toch zelf om gevraagd?
    Of zie ik dat verkeerd.
    Ik moet nu effe slapen, want er komt vandaag of morgen een slachtoffer van het slachtoffer langs om geslacht te worden.
    Het is een zij en ze heeft er om gevraagd, want slachtoffer in de wereld is nog veel erger.
    De beul van Bergen.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Fons,
    Zullen we dit ge-eupel {ik heb er geen ander woord voor] maar afsluiten met iets geks en/of een nadenkertje voor reagluurders.
    Je houdt toch zo van woordspelletjes??
    Ik ook maar verbaas me constant en kan haast een vanDale herschrijven.
    Als we het over een familie hebben hebben we het over een geslacht.
    En gaan we vreemd met het andere geslacht dan heet het ook nog geslachtsGEMEENschap hebben.
    En dan hebben we het ook nog over geslachtsDEEL.

    Haha...je heb heel wat gereaguurd in deze voor mij vreemde wereld.
    Holy Shit!!!

    BeantwoordenVerwijderen