Who is the killer-bee of life?

Wie is er de oorzaak van dat wij nu als mensenplaag de aarde in razend tempo leegvreten?
Natuurlijk is dit een belachelijke vraag, want iedereen is immers op zoek naar meer en beter voor onszelf en voor onze kinderen.
Dit is nu eenmaal een van de fundamentele eigenschappen van de mens.
Als wij een dubbeltje in de hand hebben gaan wij naarstig op zoek naar een kwartje en hebben we een kwartje dan moet het een gulden worden, totdat we de Gulden Graal van Onsterfelijkheid hebben gevonden.
Dit geldt voor alles wat wij ons tot doel stellen in het leven.
Deze eigenschap houden wij vast tot het allerlaatste moment en/of tot Magere Hein ons komt halen.
Voor de een is dit vroeg en voor de ander is dit laat en niemand weet precies wanneer dat moment van - wat men noemt - berusting is aangebroken.
That’s what we call “our destiny” en/of het lot: een lotsbestemming, die ons al bij conceptie van genen zijde is ingegeven.
Wie of wat is “die genen zijde”?
Over het algemeen wordt hiermee bedoeld de wereld van het dodenrijk.
Maar is het niet van de zotten om te denken dat de doden nog invloed kunnen uitoefenen op ons wel en wee?
Dat mag men dan misschien wel vroeger zo beleefd hebben, maar is dit niet belachelijk symplistisch?
Tenzij...
Tenzij we gaan beseffen dat wij een produkt zijn van onze ouders en voorouders en/of de zoektocht naar meer en beter alsmaar voortzetten en/of zoals de Bijbel verhaalt “van vader op zoon en van moeder op dochter”.
Betekent dit niet dat wij allen - van vuilnisman tot staatshoofd schuldig zijn aan de zelfdestructie, die nu door de mensenplaag een feit dreigt te worden?
Oh... zullen velen daarmee zeggen “Als iedereen schuldig is, is er toch niemand schuldig”!!!
En als niemand schuldig is, is er toch niets aan de hand ?
Is dit niet de genialiteit van ons denken?
Is dit niet de reden dat wij allemaal rustig doorgaan met de ingeslagen weg: een wet van zelfdestructie?
Maar als er niemand schuldig is, waarom kankeren wij dan op alles wat in onze ogen verkeerd gaat?
Maken wij onszelf daarmee niet belachelijk?
Zal ik dan maar zelf het boetekleed aantrekken, omdat ik als “dokter in de weetnietkunde “ ooit enthousiast heb meegedaan  om ziekte als zijnde “een ulimate poging van de natuur om de symbiose tussen mens en natuur te proberen te herstellen” met het mutilerende mes te lijf te gaan?
Oh!!!
Dit beroep of roeping kreeg ik wel mee als erflast uit het dodenrijk van grootvader op vader op zoon doorgegeven.
En toen ik dan ook uit dit ambt werd ontzet met een doctorale bonus was ik meer dan blij.
Want vanaf dat moment was mijn zoektocht naar een boterham totaal verleden tijd en kon ik mij geheel en al wijden aan iets wat heet “Ziende blindheid van iets dat mensDOM heet te zijn.
Ik was mijn doktersjas in de tussenliggende jaren al helemaal vergeten, totdat...
Totdat het lot me weer terugzette in de tijd.: kanker in mijn naaste omgeving.
Nu opeens zag ik hoe ikzelf daarop reageerde.
Nu opeens zag ik hoe schizofreen ik met die ziekte - die ik had leren zien als een ultimate poging het leven te rekken - omging.
Was het louter omdat ik in de tussenliggende jaren had mogen ervaren, dat alles van A tot Z kosmisch gezien goed ging zoals het ging?
Was dat niet hetzelfde als mijn medemens roept  “Als iedereen schuldig is, is toch niemand schuldig”.
Maar als ik dan ook maar één schuldige mag aanwijzen voor onze mensenplaag is het de smetteloos witte doktersjas wel.
En niet alleen de mensenplaag en de explosie van ziekte.
Ware het niet dat er geen oorlogen waren gevoerd als “ultimate opging om het natuurlijk evenwicht tussen mens en natuur te herstellen” dan waren wij al lang geleden uitgestorven.

Zo’n 5-6 jaar geleden deed ik een verzoek aan het bestuur van de Koninklijke Maatschappij der Geneeskunde om mijn artsen/specialistenbul openlijk en met redenen omkleed in te leveren en mij daarmee uit het artsen-register te laten verwijderen.
Het verzoek werd afgewezen en ik  kon mijn bul slechts per post opsturen.
Dit voelde voor mij toendertijd als een soort accepteren van de leugen die regeert en weigerde dus hieraan mee te werken.
Nu - mede door mijn hernieuwde confrontatie met dit kartel dat als medische maffia slechts uit is op geld-indrang en geldingsdrang  en meer weg heeft van oorlogsvoering met identieke wapenen als die van vermeende terroristen - komt een en ander weer boven.
Natuurlijk besef ik als geen ander, dat dit een totaal zinloze daad is.
Nog lachwekkender wordt het, omdat ik in die tussenliggende jaren ben gaan beseffen dat alles goed is wat er is en wat er gebeurt.
En toch blijft dat stomme papiertje in mijn kistje met papieren knagen, because I was one of the killer-bees of life.

Schizo Bok.