Gaat Einstein’s geniale relativiteitstheorie zijn waardigheid verliezen?.

Gisteren werd ik opgeschrikt door een wereldwijde wetenschappelijke hysterie, want de relativiteitstheorie van Einstein dreigt zijn geloofwaardigheid te verliezen.
CERN had aangetoond dat er materie was dat sneller zou gaan dan het licht.
Overal werd dit novum “hot news” en op “De wereld draait dol” werd al direct gespeculeerd dat het toch mogelijk zou kunnen zijn dat wij straks terug konden reizen in de tijd.
De vermeende absoluutheid van zijn theorie werd op klap onderuit gehaald .
Maar noemde hij zijn theorie niet “relatief”?
Waar ligt zijn vermeende relativiteit en/of was hij nog vele malen genialer dat wij abstracte wetenschappers konden vermoeden?
En waarom zouden zijn bevindingen van destijds nu opeens tot grote opschudding leiden?
Is het onze hedendaagse wetenschappelijke genialiteit die van Einstein overstegen of is er iets anders aan de hand?

Of ik wilde of niet moest ik terugdenken aan een klein artikeltje wat ik ooit hieraan wijdde, nadat in de wereld van de wetenschap voor de zoveelste keer aan het kortste touw trok.
Het artikeltje uit de 90-er jaren heette “Als Einstein van zijn sokkel valt...” [zie
http://www.wetenschap-eindtijd.com/kosmologie_en_astronomie/de_melkweg/partus/einstein/einstein.html ]
Ik heb nog geprobeerd dit schrijven naar de wetenschappelijke wereld van destijds te achterhalen, maar dit is helaas niet gelukt.
Terwijl ik dit alles aan het geduldig papier probeer toe te vertrouwen, besef ik mij terdege dat ik voor de zoveelste keer de lachers op mijn hand vind.
Want laten we eerlijk zijn!
Hoe kan een gewezen dokter in de weetnietkunde nu een wetenschappelijk debat uitlokken over iets waar hij niet voor gestudeerd heeft?
Men vraagt de melkboer toch ook niet waar “het ei van Columbus” te koop is?

Toen ik dit oude verhaaltje op de website terugvond besefte ik dat ik er inhoudelijk niets over had gezegd en dus besloot ik hier een kleine aanvulling op te geven voor het handje vol lezers, die langzamerhand wel overtuigd zijn dat wij aan de rand van “de baring van het aardse leven” en/of de Openbaring zijn aanbeland.

Laat mij een poging wagen in het weten dat wij aan het einde der dagen de gehele waarheid als voorzegd zouden hervinden.
Naar mijn bescheiden mening is het niet toevallig dat men in 2007 ook al dergelijke bevindingen had geopperd: afwijkingen, die toen nog binnen de afwijkingslimiet bleken te vallen.
http://www.nrc.nl/nieuws/2011/09/23/cern-onderzoek-legt-bom-onder-einsteins-emc2/?utm_campaign=rss&utm_source=syndication
Was de apparatuur toen nog niet volmaakt, of is er iets anders aan de hand?
Volgens mijn reconstructie van de Oude Wijsheid over cycli die allen elkaars gelijke zijn, is dit alles geen toeval en was het voor 2000 absoluut niet mogelijk geweest die bevindingen van vandaag te kunnen doen.
En zo wij in staat zouden zijn [haha] om na 2012 die onderzoeken te herhalen zouden de snelheden  van de gemeten deeltjes nog sneller gaan dan vandaag om uiteindelijk -  in het Steenbok-tijdperk en/of vlak voor de Big Bang en de Big Crunch - één baktun en/of ongeveer 8% afwijken van Einstein’s vermeende “zekerheden”.
Daar en daar alleen ligt mijns inziens de sleutel van onze dwaalweg: een dwaalweg, die Einstein terecht als relativiteit achterliet.
Het is het spel van Yin en Yang, die de snelheid van het licht bepaalt.
Ten tijde van Einstein was de “Orionpoort” en/of de poort naar het Zwarte Gat nog gesloten.
In die tijd kon men slechts de energieën uit dit deel van de kosmos bestuderen.

Ik kan slechts hopen, dat de genialiteit van Einstein en zijn “relativerend vermogen” over zijn eigen theorie  - ondanks de veranderingen van nu - toch de rest van de geschiedenis zal ingaan als een geniale relativiteitstheorie en dat het niet met het badwater wordt weggegooid.


In het boekje over de zwangeschaps-cyclus van Moeder Aarde “Krijgt de Bijbel toch gelijk” en verschenen in 1990 heb ik dit op kleinmenselijke wijze geprobeerd uiteen te zetten.
Ja!
Kleinmenselijk was het zeker en teruglezend kan ik slechts zeggen dat het - hoewel ik toendertijd al “De zin van het planetaire leven voor kosmisch welzijn” in kaart had gebracht - is het niet een echt leesbaar boekje geworden.
Het schrijven hiervan was hooguit om mijn rijstebreiberg van gegevens enigszins te ordenen.
Maar daarin heb ik wel duidelijk neergelegd hoe de energetisch krachten van het YIn en Yang als ongelijke krachten ons het leven hebben gegeven en het uiteindelijk ook weer zullen nemen.