De ‘’be- of onbevlekte ontvangenis’’ van Moeder Aarde en... de evolutiesprongen in ons denken.
Over de zwangerschap van Moeder Aarde schreef ik in het verleden al veel meer als zijnde een identieke cyclus als die van de zwangerschapscyclus van de vrouw.
Over de evolutiesprongen van het menselijk denken met zijn laatste grote sprong in de Griekse tijd eveneens.
Tevens heb ik naar ik meen duidelijk weergegeven in verhalen alsmede op de video http://2012.jazeg.nl waarom de mens de kroon op Gods creatie was en zo anders gebakken was dan de aap als zijnde zijn voorouder. Hij was het nazaadje en/of een mongool met een hersendefect.
Maar voor velen was ik misschien niet erg duidelijk hoe onze Moeder bezwangerd werd en liet volkomen in het midden hoe onze evolutiesprongen in ons denken zo exact samenvielen met de omslag van de sterretijden.
Nu weet ik inmiddels wel dat het voor 99% van de mensen - zelfs voor lezers van dit blog - een worst zal zijn omdat zij wel wat anders aan de kop hebben, maar mijn vreemde drang naar perfectie doet mij toch proberen om dit zo op het geduldig papier te zetten.
Beide aspecten zijn te bijzonder voor woorden en zeker nu er door de onvoorstelbare stroomversnelling die ons technologisch kunnen doormaakt en vooral op kosmologisch gebied.
Ik word daarin vooral van op de hoogte gehouden door Armand en ... zoals niets van mijzelf is, is het mijn plicht hem - maar ook vele anderen - als bron van mijn kennis te noemen.
Laat mij hier beginnen met de conceptie van Moeder Aarde, want zoals zelfs Maria nooit door onbevlekte ontvangenis zwanger heeft kunnen worden, zo geldt dit natuurlijk ook voor Moeder Aarde.
Niets gebeurt toch zomaar en alles is toch gelijk de reactie volgt op actie !
Het hoe en waarom die evolutiesprongen in het menselijk denken konden ontstaan heb ik nog steeds niet voor de volle 100% zekerheid kunnen analyseren, maar mede door de ontwikkelingen nu wordt mij wel steeds duidelijker hoe dit gebeuren kon.
Hier zal ik nog een stukje over schrijven in relatie met onze voorzegde groei naar Gods evenbeeld aan het einde onzer dagen.
Waarom de Bijbel spreekt over ‘’onbevlekte ontvangenis’’ is mij volkomen onduidelijk.
De vraag rijst natuurlijk of de monniken van weleer dit niet geweten hebben, maar dit lijkt mij een haast onmogelijkheid als ik zie met hoeveel precisie zij alles in kaart hebben gebracht.
Zou dat ook onderdeel zijn geweest van ‘’spelen met vergelijkingen, opdat dit een magisch tintje zou houden tot het einde der dagen’’?
Laat mij ophouden met filosoferen, want mede door de huidige kennis van hetgeen er nu in de kosmos gebeurt heeft die vraag een onomstotelijk duidelijk antwoord gekregen.
Zal ik dan maar met de deur in huis vallen met mijn boute stelling ...?
Als er geen kanker was geweest, zouden wij hier nu niet zitten zeuren over dit voor velen verheerlijkte en voor anderen verguisde ‘’waarheidsboek’’ De Bijbel of...
Als er geen kanker was geweest zou er ook geen leven op deze planeet zijn geweest.
Het feit dat wij nu een ware epidemie van kanker doormaken - individueel en collectief - laat tevens zien hoe wij naar Gods evenbeeld zijn gegroeid.
Mag ik U daarmee vragen?
Blijft kanker daarmee voor U een vijand of wordt het een vriend ‘’a foe or a friend’’[ http://endtimetranslation.blogspot.com/ ]
Mag ik voor diegenen die door mijn boute bewering geprikkeld zijn geworden, vragen wat inzage te verkrijgen in de vele kosmologische artikelen op mijn website ?
http://www.wetenschap-eindtijd.com/kosmologie_en_astronomie/kosmologie_en_astronomie.html
De Melkweg is de navelstreng tussen het uitdijend deel van het Universum en in het Zwarte Gat ontwikkelt zich het nieuwe leven dat via een Big Bang na volgroeid te zijn ‘’geboren wordt.
Daar in het Zwarte Gat bevindt zich de grootste zwangerschapscyclus.
Ons uitdijdende deel is hierin niets meer dan de voedingsbron voor dit nieuwe leven en/of de placenta.
Het is gewoon een iets grotere cyclus dat de zwangerschap van de vrouw . [hahaha]
Aan het einde van de zwangerschap bij de vrouw voltrekken zich in de navelstreng een aantal vreemde reacties, waardoor de bloedvaten lijken dicht te slibben.
Hierdoor ondervindt de voeding naar de nog ongeboren vrucht stagnatie.
Het is die stagnatie die in beide zwangerschapscycli in groot en klein een enorme kettingreactie teweeg brengt.
De voeding en/of materie gaat samenklonteren en/of fuseren, waardoor warmte vrijkomt en waardoor het zelfs tot micro-explosies kan komen.
Het is a.h.w. recycling van materie en ...
Interne recycling van afval bleek ook het cruciale moment te zijn bij de ontstaanswijze van het proces wat wij kanker noemen.
Precies hetzelfde gebeurt nu in ons uitdijende deel van de kosmos en werd reeds zo’n 10 jaar geleden door het Max Planck Instituut niet voor niets beschreven als ‘’het kanibalistisch Universum’’. zie o.a. http://www.nwo.nl/nwohome.nsf/pages/NWOA_7UTD9F
Zijn wij met onze verkankerde wereldeconomie en de mensenplaag als woekering ook niet net kanibalen die de aarde in razend tempo leegvreten?
Bij de vrouw leiden deze afwijkingen aan het eind van de zwangerschap tot de eerste baringweeën en...
Als alle cycli daarin als voorzegd elkaars gelijke zijn...
De fusie van materie is een fusie van o.a. H-,C-,O-atomen, die tot H2CO3 leidt en waardoor op aarde een CO2 dampkring en water ontstaat.
De verhitting leidt tot explosies van magma uit het binnenste van de aarde en dit leidde tot het het leven op aarde dat zich als een waar kankergezwel ontwikkelde.
Mag ik hiermee concluderen dat H2CO3 het zaad is dat onze Moeder bevruchtte?
Maar ....
Betekent dit alles niet dat op het moment dat hier leven ontstond in het andere deel van de kosmos [het Zwarte Gat] de levenscyclus voor het nieuwe leven bijna ten einde liep?
Het zijn onze kleinmenselijke beperkingen van ruimte- en tijds-beleven, die dit alles te boven gaat, maar dit is zo ongeveer mijn reconstructie.
Het is jammer dat wij nog niet zo ver zijn in onze exacte wetenschappen, dat wij het begin van dit ‘’levensproces’’ op deze planeet nauwkeurig hebben kunnen berekenen.
Ware dit het geval geweest dan was het berekenen van de Big Bang en Big Crunch van Hawking ook een klein kunstje.
De zwangerschap van de vrouw - die ook naar Gods evenbeeld [naar het kosmisch model ] is geschapen - duurt hier 36 weken en/of 36 x 7 etmalen of dagen en/of 252 dagen.
Zou dan de hele zwangerschapscyclus van het Zwarte Gat niet ook 252 kosmische dagen moeten hebben bedragen?
Als wij het hebben over de 6 dagen van de evolutie zijn dat wel de 6 dagdelen, want in de nachtfasen en/of ijstijden trok het leven zich terug en/of sliep om zich op te maken voor de volgende cyclus. Van die slaapfasen hebben wij zo ver ik weet niet veel duidelijkheid in termen van tijd.
Mochten er mensen zijn die hierover het een en ander gelezen hebben dan verneem ik dat graag.
Naar mijn bescheiden mening zijn die dagdelen en nachtdelen aan elkaar gelijk, met als enige restrictie dat door de afkoeling van ons uitdijende deel de etmalen geleidelijk iets langer werden.
Dit buiten beschouwing latend en aannemen dat die dagdelen zo’n 60 miljoen jaar waren, dan was een kosmisch etmaal dus 120 miljoen jaar en is de ouderdom van dit Universum 252 x 120 miljoen jaar en/of zo’n 25 biljoen jaar oud.
Kan Armand of iemand anders mij hieromtrent uit mijn waan halen?
Is het belangrijk?
Natuurlijk is het volledig onbelangrijk, want we schieten er nu met alle stress over onze op handen zijnde ‘’hemelgang’’ geen zier mee op.
Maar helaas is dat zoeken naar de bron nu eenmaal onderdeel van ons ‘’mongool’’ zijn en waardoor wij ons hele leven naar de bron blijven zoeken.
En dat alle cycli elkaars gelijke zijn zal het volgende leven na de Big bang en Big Crunch weer alle voetangels en klemmen doen geven als zijnde ‘’waar komen we vandaan en waar gaan we naar toe’’.
En liet de Bijbel ons niet simpelweg na ‘’Uit stof zijt gij geboren en tot stof zult gij wederkeren’’?
Dus ... waar zoeken we nog naar?
Was dat niet duidelijk genoeg?
Wij zijn slechts een onderdeeltje van het kosmisch spel van oneindig bewegen en waarin het kleinste schakeltje van de materie - een atoom - het alleenrecht van onsterfelijkheid had meegekregen.
Kortgeleden deden wij in onze zoektocht naar de bron met CERN de grootste herontdekking ooit.
Het is aan Pascal om ons te gaan uitleggen hoe het allerkleinste en het allergrootste elkaars spiegelbeeld zijn in dit spel van Perfectie.
Is de spiegel van Perfect niet ook de Perfectie?
Ik ga mij nu opladen om het laatste artikel hier neer te leggen.
Het is als dokter in hart en nieren mijn frustratie in zien hoe de sterretijden iedere keer weer een ziektecyclus doormaken die altijd weer eindigden in kanker en AIDS om daarna weer als sneeuw voor de zon verdwenen.
Nu - zo ongeveer 7 jaar nadat ik mijn website www.wetenschap-eindtijd.com begon - heeft dit spook door mijn hoofd gespeeld.
Kunt U zich dit voorstellen?
Want als ziekte - uniek voor het menszijn - zo’n cyclisch proces doormaakt, zou het toch een koud kunstje moeten zijn om dit cyclisch proces van ziekte te doorbreken?
Do you understand me?
Waar ligt the key?
Ik zeg hierbij zeker niet dat ik het ten volle weet en bovendien kan ik het niet - zoals alles wat ik aan het geduldig papier toevertrouwde na gedegen research - wetenschappelijk bewijzen.
Het is daarmee een hypothese, maar voor mijn vriend Dennis -ijdele moordenaar van kanker - misschien toch iets waar hij zijn computermodellen op los kan laten.
Siegfried.
