Waarom zijn Kerk en Staat of zijn geloof en wetenschap gescheiden?

Eind 18-de eeuw werd in Nederland een scheiding van Kerk en Staat ingevoerd.
Hiermee werd de landspolitiek officieel gescheiden van de Kerkelijke macht.
In vele andere landen is de scheiding niet zo extreem als hier, maar desondanks hebben alle landen - met uitzondering van Amerika - toch politieke partijen op basis van geloofsovertuiging.
[Zie o.a. http://nl.wikipedia.org/wiki/Scheiding_van_kerk_en_staat ]
Is dat op zich al niet vreemd?
Is het niet vreemd in het weten dat in alle voorgaande culturen de politiek leiders tevens kerkelijk leiders waren en behalve  dat zij “Goddelijke macht” hadden zichzelf zelfs tot Goden vereerden?
Wat kan de reden zijn van deze ontwikkeling nu?
Is het louter, omdat wij nu bijna alles hebben herontdekt en het gevaarlijk zou zijn dat de waarheid te vroeg zou worden gevonden?

Ik moet terugdenken aan mijn boekje “De illusies van God en wetenschap” dat ik destijds als manuscript ter discussie opstuurde naar de Theologische Universiteit en als antwoord kreeg Mogen wij dit manuscript in onze archieven opslaan?
Het verhaal ging o.a. over de rol van onze onze twee laatste wegbegeleiders Jesus en Hitler.
Het  was m.i. een nette manier om mij te vertellen, dat een dergelijke visie onze brainwash dat Hitler als antichrist door het leven ging niet verstoord mocht worden.[o.a. http://siegfriedbokarchief.blogspot.com/search/label/Hitler ]
Werd Hitler aanvankelijk niet door Rome als weldoener gezien om de armoede in Europa te bestrijden?
Inmiddels hebben wij bepaald niet voor niets Paus Ratzinger, die als neonazi-jongere door de Kerk naar voren werd geschoven, want aan het einde der dagen zullen daar ook de boeken over worden geopend.
Althans dat is mijn stellige mening.
En onderwijl ...
Onderwijl gaan zichzelf respecterende staatshoofden als ware Jesus-figuren nog regelmatig op pauselijke audientie naar Rome.
Is dit alles niet uiterst vreemd?
Om nog maar niet te spreken over de wereldse macht, die het Pauselijk Gezag nog steeds uitoefent.
Al was het alleen al het verbod op het gebruik van anticonceptie in een wereld, die zich nu manifesteert als mensenplaag, die de aarde gelijk een sprinkhanenplaag leegvreet.
Vandaag wordt naar zeggen de 7 miljardste wereldburger verwelkomd.
Hoe kan het dat dit nu opeens zo snel gaat?
Is dit niet het directe gevolg van onze technologische REvolutie, waardoor de mens als voorzegd zijn gemiddelde individuele levensduur zou verdubbelen van 40 naar 80 jaar?
Dit is individueel dan wel fantastisch, maar het gevaar is wel dat er bij geboortebeperking een vergrijzing van de cultuur ontstaat en we bedreigd worden door een mensenplaag.
Nu - na het eind van de rit - in het weten wat de taak voor de mensheid is, is dit alles niet zo verwonderlijk dat de Kerk zich zo opstelt , maar toch blijft het vreemd dat zowel Staatshoofden en zelfs burgers zich daar niets van aan lijken te trekken en zelfs de fokpremie nog steeds niet hebben afgeschaft.
Dat de reden voor dit Staatsbeleid een totaal andere is, komt heel fraai in dit filmpje naar buiten: angst voor vergrijzing van de cultuur.http://www.youtube.com/watch?v=Otcr-3BJ5jI  
Maar waarom dan toch een scheiding van Kerk en Staat?
Daar moet toch een diepere reden achter zitten?!
En waarom heb ik met de ontrafeling van de Oude Wijsheid, die ik grotendeels door uitleggende dromen mocht ontvangen in beide geledingen tot op heden - zowel in de Kerkelijke wereld, de politiek alsmede bij de wetenschap - nergens gehoor gevonden?
Honderden - misschien wel duizenden - mensen van allerhande disciplines heb ik de laatste jaren aangeschreven in een pogen een open discussie op gang te brengen en het resultaat was nul komma nul.
Tot op heden heb ik nooit een reactie gekregen.
In Kerkelijke kringen sta ik te boek als quasi wetenschapper en in wetenschappelijke kringen ben ik niet meer dan een doemprofeet, die men niet serieus moet nemen.
Voor mij voelt het dat ik met deze ontrafeling van de Oude Wijsheid de waarheid angstig dicht benaderd heb, want anders was ik al lang publiekelijk afgemaakt.
Dit is toch de tijdgeest ten voeten uit!
Als we de poten onder iemands stoel kunnen wegzagen doen we dat toch met het grootste plezier?
En...
Ware het dat het anders was gelopen dan had ik mogelijk - net als Stephan Hawking - heus wel door het pauselijk gezag worden teruggefloten.

Behalve een klein groepje “discipelen”, die op één hand te tellen zijn wordt het verhaal wereldwijd genicht en klungel ik “aan het einde mijner dagen” nog maar wat aan en kijk toe hoe ”aan het einde der dagen alles in stroomversnelling menselijk gezien fout gaat”.
En ware het dat ik zag dat [haha] mijn discipelen zichtbaar blij en/of dankbaar waren met het verhaal, dan had ik mij richting hen ook niet schuldig gevoeld met mijn vertellingen uit de oude doos.
Sorry mensen, dat ik jullie “hoop doet leven” zo bruut de bodem heb ingeslagen, maar ik had echt verwacht dat ik met deze ontrafeling of via geloof of via wetenschap een bredere discussie zou oproepen.
Helaas ziet het er wereldwijd naar uit dat de Maya-voorspellingen uit gaan komen en dat oorlog de lucht klaart ten aanzien van ons lijdende leiderschap op deze planeet.

Is de wereld totaal verdeeld door de illusies van geloof en die van wetenschap?
Maar waarom dan die fictieve scheiding?  
Het was mijns inziens een geniale oplossing om de waarheid achter “de zin van het leven voor kosmisch welzijn” tot het absolute einde geheim te houden, want iedere cultuur heeft daar immers zijn eigen erflastige visie over!!!
En...De vrijheid van meningsuiting doet de rest.
Zelfs het boekje “Eens was het ...De Boom der Wijsheid” kon daar niets aan veranderen.
Maar...
Zodra de laatste wegbegeleider verschijnt zal hij ons vertellen ...”Al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt hem wel”.
Dan moet  toch duidelijk worden dat welk geloof ook de illusie zelve is?
Die eer kan en mag ik hem echt niet ontnemen.

En zo zal ik nog even verder moeten leven als zombi tussen 7 miljard weldenkende aardbewoners, die allemaal erflastig gevangen zijn in “Eind goed al goed” en onbewust  meedoen om de baring van het leven als Openbaring tot een goed einde te brengen.