Nawoord

Spreken in vergelijkingen opdat gij het nu wel verstaat.
Wat maakt de Bijbel zo mysterieus?
Het is geschreven in vergelijkingen opdat gij het niet verstaat!
En dat noemen wij het ‘’waarheidsboek’’?
Heeft U zich dat nooit afgevraagd?
Erflastig hebben wij dit vreemde boek zo’n 2000 jaar in onze genen vastgelegd.
Er zijn tientallen oorlogen door ontstaan en uiteindelijk hebben wij het door scheiding van Kerk en Staat maar naast ons neergelegd.
Doen we iets fout?
Na een studie van ongeveer 30 jaar ten aanzien van oude wijsheid over cyclische processen - die allen elkaars gelijke zouden zijn - kreeg ik een beter beeld over de vergelijkingen in dit ‘’Waarheidsboek’’ alsmede de oorsprong en de zin ervan.
Dit is mijn laatste poging om via dialogen de zin van de hedendaagse waanzin met elkaar te bepraten.
Laat mij hier één ding duidelijk zeggen.
Ik doe dit alles, omdat ik zelf erg blij ben met het weten dat het nooit anders had kunnen gaan en/of in de sterren beschreven stond en gun dat iedereen.

Siegfried Bok.


Voetnoot blog beheerder:
Siegfried is 12 november 2014 van ons heen gegaan.
Er zal beperkt gemodereerd worden op dit blog.
Er is een mogelijkheid tot inzending van uw eigen persoonlijke verhaal. Email dan uw stuk naar archiefbok@gmail.com en dan zal het archief team kijken of uw stuk de moeite waard is te plaatsen op dit blog.


Note augustus 2015: De eindtijd site is uit de lucht. Via deze link is de hele site in zip-formaat te downloaden. Uitpakken op de computer en double click op het bestand index.html.
Daarnaast staat op webarchive de eindtijd site gearchiveerd.

De DVD is online beschikbaar op het archief


dinsdag 1 maart 2011

Heeft Siegfried W. Bok het werk van Helena P. Blavatsky afgemaakt?

Inzending van Maria

http://www.boudicca.de/blava-nl.htm

Dit artikel is geschreven door Maurice Magre, een Franse schrijver uit de tijd van 1800 die in de tweede helft van zijn leven getroffen werd door het werk van Blavatsky.

Hoe vreemd kan het gaan in deze mensenwereld....
De paragnost waar Siegfried in de tijd ten einde raad heenging omdat er ‘een monnik op zijn schouders zat nadat de geest van zijn grootvader was verdwenen’.... vertelde Siegfried o.a. dat hij het werk van Blavatsky af zou maken....

Ik kwam dit stuk van Maurice Magre tegen en begon te lezen omdat het een en ander al meteen mijn aandacht trok in vergelijking met Siegfrieds vreemde leven.

Of het nu een Jakob Bohme is [komt uit de tijd van 1500, had zo goed als geen opleiding genoten, was schoenmaker en ontpopte zich als groot schrijver die als ketter verdoemd werd en een schrijfverbod opgelegd kreeg hoewel geschriften van hem onder zijn vrienden werden verspeid..... ]
Of een Helena Blavastsky uit de tijd van 1800  of een Siegfried Bok..... of bijv. een Socratus ....

Allen hebben ze met elkaar gemeen dat ze niet hun eigen leventje leven, maar door het lot [zoals we nu door Siegfried weten genetisch] getroffen zijn waardoor hun leven tegen wil en dank noodgedwongen in dienst belandt van het Eensgeweten Grote Verhaal....

Voor mij kenmerkend weergegeven in deze tekst als bijvoorbeeld:

Zij, die belast worden de mensen een onthulling te brengen, een verlossend woord over de hoogste vermogens der ziel, kunnen dit slechts tegen de prijs van de haat hunner medemensen. Zij moeten ellende en vervolging ondergaan. Maar zij behoren tot een soort broederlijke keten en hebben van hun kindsheid af rondom zich aankondigende tekens.

Tsong-Ka-Pa, de grote wijze en Boeddhistische hervormer herinnerde in de 14de eeuw de ontwikkelden der wijde Tibetaanse hoogvlakten en Himalaya-gebergten aan de voorschriften ener zeer oude wet. Deze stond in verband met het evenwicht der twee tegengestelde en even juiste beginselen: de waarheid moet geheim worden gehouden, en de waarheid moet worden verbreid. Want al sterft de mens ook eeuwiglijk aan zijn onwetenheid, een voortijdig verstrekte kennis is even noodlottig als het licht voor wie lange tijd in duister heeft verwijld. Tsong-Ka-Pa herinnerde er aan, dat op het einde van elke eeuw een poging moest worden gedaan lering te brengen aan de mannen van het Westen, die alleen dachten aan stoffelijke welstand en macht.

Siegfried kijkt op eenzelfde manier als Blavatsky dwars door mensen heen en hoeft de mens maar even mee te maken om zijn/haar doopceel genetisch te kunnen lichten.
In de tijd van Blavatsky zou hij in mijn ogen zeker occult zijn genoemd. Occult betekent ‘het verborgene zichtbaar maken’.
In de tijd waarin we nu leven in het te rijke Nederland is occultisme naar het land der fabelen verhuisd en heeft de New Age movement met alle filosofieen die hieruit voortvloeien er in de angst van de tijdgeest er een zoetsappig lichtpuntje van gemaakt.
En zo verdwalen wij nu in de vreemheid van ‘positief denken’, daar waar het Oosten alles laat ontbanden omdat de profeet binnenkort komt en wij mensen dan wel anders zullen gaan piepen, zoals een Iran-verslaggever vertelt in het programma van Pauw en de Witte Man.

Het was bij het geluid van doodkisten, die dicht werden gespijkerd, dat H. P. Blavatsky ter wereld kwam.
Het was in een platgebombadeerd Rotterdam dat S.`W. Bok het levenslicht zag...

Ik vroeg Siegfried hiernaar, omdat zoals mijn gedachten gingen er zovele in diezelfde oorlog waren geboren en toch niet het leven leefden wat hij leefde of wat Blavatsky leefde....
Hij vertelde me dat niet iedereen in zo’n ‘nulpunt van het leven’ zo’n vreselijke of grootse erflijn met zich meedroeg.
Dus de anderen konden het ‘gewone mensenleven met de gewone trauma’s leven’, zal ik maar zeggen.

... en begeeft zich naar New-Orleans om er de geheimen der zwarte magie te doorgronden, zoals die door de Voedoes beoefend wordt. Zij leeft enige tijd onder die secte van negertovenaars, maar een droom licht haar in over het gevaar, dat zij loopt, ...
En zo overkwam het ook Siegfried wanneer hij in een situatie belandde die hem op wat voor manier dan ook naar het leven stond.... dan krijgt hij een droom of er staat een van zijn voorouders op  die de situatie waarin hij zich bevindt overneemt....

Na zoveel lastering en tegenwerk....
Uitgeput en ziek verliet zij Indië om in Europa in eenzaamheid de rust te hervinden, nodig voor het schrijven van de „Geheime Leer". In een ellendige kamer te Napels proefde ze de bitterheid haar beste bedoelingen omlaaggetrokken, haar werk verloochend, haar ideaal gehoond te zien. Maar zonder twijfel putte zij uit de innerlijke bronnen, die grote zielen kennen, de lichtende gedachte dat het geschreven woord van meer belang is dan wie belast werd het te schrijven, en dat het boek in de tijden bluft al wordt het gelaat en de naam zelfs van de schrijver weggewist. Zij stelde haar leven ten dienste aan de schepping van haar boek. Zij vergat haar vermogens, waarmee zij gewoon was bewonderaars om zich heen te verzamelen. Zij liet geen slang meer uit een handtas te voorschijn komen of schiep met een enkel gebaar in de ruimte een duizendkleurige vlinder. De laatste jaren van haar leven bracht zij door met de ogen gevestigd op de innerlijke bronnen van haar kennis. Zij weerstond de golven van haat, die de dagbladartikelen haar aandroegen of de vergiftige woorden van wie haar bezoeken kwamen brengen. Zij vervolgde zonder onderbreken haar doel, hield door de kracht van haar wil haar wankelende gezondheid op en verplichtte zich dagelijks op het papier de voren te trekken van haar geweldig werk.

Zo vluchtte Siegfried naar een bouwval in the middle of knowhere in Portugal en kwam pas terug in de wereld toen hij klaar was met zijn werk.
Mijn stille verlangen welk mij in tweestrijd bracht was....
Het verhaal is nu wel geschreven en iedereen die wil kan het vinden.... nu kunnen we samen nog even gaan genieten en alles laten zoals het is en gaat.... Wat ik ermee wil zeggen is dat ik eigenlijk wachtte tot Siegfried een ‘gewoon mens zou worden’ als het verhaal eruit zou zijn... en wilde niet zien dat ik het zelf was die een ‘gewoon mens’ wilde worden. Ik zag zijn moeheid en de uitmergeling die het leven hem gaf en kon het niet zien. En ik zag zijn leven en kon het niet zien.
En ik zie zijn ongelooflijke openheid en hoe alles en iedereen verandert en zelfs de hele wereld en het leven verandert in zijn aanwezigheid.... en zag dat zo graag [ook omdat ik mezelf erdoor levendiger voelde] dat ik al het andere vergat, hoe zijn leven getekend werd en hij ondanks de onmenselijke moeheid totaal aanwezig is en de mensen aan het lachen brengt of ze op hun nummer zet op een manier waarop we als vanzelf gedwongen worden in de spelonken van onszelf te kijken....
Maar zie nu dat het niet anders kan gaan en hij daarin niet anders kan dan hij doet... doorgaan tot de laatste adem.

En men zegt „Wie weet? Misschien...." En zij, die het sterkst in H. P. Blavatsky hebben geloofd en zij, die de grootste troost ontvingen van haar filosofie, voelen op zeker uur een twijfel opstijgen uit eigen diepte, als een trieste nevel, die een schaduw werpt.

En zo voelen wij van tijd tot tijd een twijfel opstijgen uit eigen diepte, als een trieste nevel, die een schaduw werpt....
En zo probeer ik ondanks alles mijn kleine overgebleven ideaaltjes en hoopjes vast te houden in een wereld die er menselijk gezien voor mij onleefbaar uit is gaan zien.... En iedere keer weer als ik een woedeaanval krijg omdat mijn ideale hoopjes uit elkaar lijken te spatten.... komen de vertellingen van Siegfried stom genoeg weer een klein stapje dichterbij en raakt iets in me aan waar ik eerst door emotie gedreven opnieuw boos van wordt om daarna met ongeloof en verwondering te ontdekken.... ‘ik wist niet dat ik dat in me had’.... Alleen jammer dat mijn egootje daar zo graag mee weg wil lopen....

9 opmerkingen:

  1. Maria,
    Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet zeggen, want zo je weet zei de paragnost:"Je zult het werk van Blavatski afmaken en vraag je om niets meer te lezen, omdat het je mind verdoezelt".
    Ten eerste was dat geen straf, want ik was dyslectisch en raakte chaotisch van lezen.
    Dit lijkt ook een contradictio in een wereld waar iedereen schermt met andermans waarheden en/of doorgaat met wat anderen al hebben gevonden.
    Tenslotte weet ik nog als de dag van gisteren hoe die vreemde uitspraak van die paragnost op mij overkwam: namelijk als een lachertje!!!
    En nog lachwekkender was het dat ik nog nooit van Blavatski had gehoord.
    Dat het lot mij vervolgens tartte met een cadeautje van een kennis[ een omhoog gevallen Bijbel-idioot], die mij een maand later De geheime leer van Blavatski cadeau gaf, weet ik mij ook nog te herinneren.
    Ik sloeg het boek open en las "Kennis leidt tot machteloosheid" en het was alsof ik toen mijn eigen spreuken las.
    En dus gaf ik het boekwerk terug.
    Raar maar waar.
    En tenslotte...
    Blavatski vloog de hele wereld overen vond mijns inziens net de essentie niet, omdat niemand haar attendeerde op de bron van die oude wijsheid: de 5-elementenleer der monniken van weleer.

    Tenslotte die voorzienigheid van die paragnost.
    Verklaren kan ik het totaal niet.
    Dit hele consult duurde ongeveer een half uur tot een uur en - nu aan het eind van de rit - kan ik zeggen dat alles - alles wat er over tafel kwam exact is uitgekomen.

    Na die sessie viel ik in handen van het esoterisch genootschap waar die paragnost actief in was.
    Ik schrijf dit, omdat ik daar te zien kreeg hoe die -vroeger geheime - elitaire genootschappen echt in hoogmoed beleven.
    Het waren net sektes.
    Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat één van mijn zusters mij de rug toekeerde, omdat ik een sekteleider zou zijn.
    Haha...het was en is me de sekte wel geworden, nadat ik toen het verhaal rond was het de wereld in had gegooid.
    Nu moet ik er wel om lachen, want niemand kan de verbanden zien tussen goed en kwaad als zijnde de monade van yin en yang.
    Dat heeft alles te maken met het Ego en/of de enige overlevingsdrift die de mens heeft.

    Laat mij stoppen, want ik vrees dat die paragnost gelijk heeft en het lachwekkende is dat hij mij ook heeft verstoten toen ik hem vertelde dat Blavatski's werk was afgerond.

    Siegfried.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Siegfried en Maria,

    deze link is wellicht 'link' omdat het géén geverifieerde waarheden zijn (gekleurd door de inbrengenden)
    Maar het is toch misschien een leuke aan-vulling...al was het maar omdat ook Einstein weer in deze korte autobiografie van mevrouw Blavatsky langs komt....

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Helena_Blavatsky

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Van Maria,

    Hallo Fons,
    Voor mij is het geen aanvulling maar een dwaalweg naar....?

    Ik zocht dit stukje uit in vanalles wat erin gebeurde en in de namen die er genoemd werden. Heb zojuist een oudnederlands boekje ontvangen van Maurice Marge waar hij zijn zoektocht in beschrijft.
    Ik zie niets in de link die je ons hier stuurt en jammer genoeg ben je er niet ingedoken om ons allemaal uit te leggen waarom je deze link zo speciaal vindt of waar die jou raakte.

    Ik probeerde iets te vertellen over de moeilijke zoektocht die Siegfried als lot ten deel viel waardoor zijn leven in vergelijking met Blavatsky [omdat dit door een paragnost benoemd was] en anderen die noodgedwongen in dienst van de mensheid moesten leven, daar waar jij en ik en anderen hun "zielige leventje" denken een eigen weg te kunnen geven...?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Sorry Maria..de enige reden dat ik de 'linke'link plaatste was dat het misschien een aanvulling kon zijn op jouw prachtig verwoorde gelijkenissen tussen Blavatsky en Siegfried en dat ook zoals in de biografie staat geschreven Einstein belangstelling had voor Blavatsky's werk en de Opa van Siegfried was zoals Siegfried vaak verhaalde een studiegenoot en vriend van diezelfde Einstein dus wie weet zat de belangstelling voor mevrouw Blavatsky toch ongemerkt al lang in de erflastigheid van Siegfried...maar laat ik maar stoppen met mn kleinmenselijk geneuzel ik zit ook maar wat te linken ...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Van Maria,

    Héé Fons, kijk, nu kan ik een beetje zien waarom je de link wilde laten zien.
    In mijn ogen kijk je een beetje te dichtbij.
    Blavatsky was, zoals in het stukje een beetje te zien is, met een levenswerk bezig. De geheime leer die ze schreef heb ik een beetje doorgekeken via Internet en vind het bijzonder dat Bertil me dat boek ter inzage wil geven omdat zijn vader die astroloog was en hij alle oude boeken daarover erfde alsmede andere zoals van Blavatsky.
    Maar zag al in het kort hoe Blavatsky de veda's vanuit Indie regelmatig aanhaalde.

    Samen met Siegfried zag ik deze paragnost terug toen we een keer terug waren in Nederland. En hoewel hij niet meer "zuiver" was kreeg ik wel te zien door de bijzondere energie van Siegfried die toen weer onbeschrijflijk was, dat hij kon zien.
    Luisterend naar de verhalen hoe Siegfried die me vertelde, klonk en klinkt het voor mij dat het eerder met energie te maken heeft.
    Blavatsky heeft zoals ik het tot nu toe kan lezen niet tot de kern kunnen komen. En als ik in het boek wat Bertil voor me meebrengt iets zie dat zij de taak van de mens in de oneidigheid van de kosmos heeft beschreven, ga ik dat zeker wel vertellen.

    Blavatsky heeft in haar tijd een groot werk verricht wat haar bij leven niet in dank is af genomen, ook al lopen we daar nu mee weg. Maar waart lopen wij domme mensen eigenlijk niet mee weg als de "eigenaar" daar van dood is?
    Degeen die zijn/haar leven ervoor gaf en een ellendig leven daarin moest leven.... en na de dood van zo'n iemand.... gaan we daar in dommigheid moooi weer me spelen???

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wow, wat een vergelijkingen...wordt er een beetje stil van...

    Voor mij persoonlijk is het antwoord op de titel:Ja

    Daarbij moet ik wel zeggen dat ik de werken van Blavatsky heel lastig vind om te volgen..af en toe denk ik van: ja, dat snap ik, om vervolgens weer te verzandden in termen en namen die ik niet ken.

    Maar dat zal mijn tekortkoming zijn.

    Het levensverhaal van Siegfried was voor mij veel helderder en duidelijker...meer recht voor zijn raap EN het verhaal werd afgemaakt...de cirkel was rond...de redenen van het hoe en waarom werden verteld

    Dat zal ook wel de reden zijn geweest waarom het binnen is gekomen en me nooit meer heeft losgelaten...verdomme...

    Maar toch ben ik dankbaar voor Siegfried's bijzondere lijdensweg (sorry, ik vond geen eerlijkere benaming)...alsmede voor Maria die hem dwong om alles op te schrijven...ook al lijkt het dan geen weg of zin te hebben...

    Ik ga van het weekend het stuk van Maurice Magre even rustig lezen

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ach...stelletje ouwehoerders,
    Als ik geweten had wat die paragnost de waarheid sprak, had ik me waarschijnlijk direct van kant gemaakt.
    Het enige nadeel is dat je daar een groot Ego voor nodig hebt. Haha.
    Wat wel lachen is, is dat mijn gebarstte Egojasje mij - het eindeloze verhaal van yin en yang en/of tegenpolen - altijd weer in contact bracht met "de groten der aarde".
    Zo werd ik uitgespeeld door "de medische weldoeners" in de wereld, omdat zij niet konden geloven dat ik dingen zag, die voor hen niet zichtbaar waren maar zo logisch klonken.
    Maar op het moment dat dit contact te groot werd, werd ik weer teruggefloten.
    En toen ik te veel research op patienten had gedaan en erover had gepubliceerd, begonnen zij weer te touwtrekken om een proefschrift.
    Waarom...???
    Omdat dat tot eer van de hoogleraar is.
    Lachen toch!!!
    Natuurlijk weigerde ik die waanzin, want wat moet een mens zonder Ego nu met een titel?
    Ik kon geeneens met mijzelf leven.
    Laat mij ophouden met zeuren.
    Als er één ding is waar ik - wat heet - blij mee ben is dat ik nog mag meemaken dat mijn voorvaders gelijk hadden.
    Siegfried

    BeantwoordenVerwijderen
  8. https://www.youtube.com/channel/UCSqOh1ZxFbAFFy4nqgOeclA?view_as=subscriber

    http://siegfriedbokarchief.blogspot.com/2014/02/dvd-online-youtube.html

    groeten,
    Armandus

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Och wat ontzettend jammer dat ik nu pas de interviews met Siegfried Bok zie, had ook graag eens met hem gesproken over de dingen die bijna niemand kan zien.

    BeantwoordenVerwijderen