Is het lot mij toch welgezind?

Beste mensen op dit blog.

Het mag voor een ieder wel duidelijk zijn dat mijn bizarre leventje mij tot op het bot heeft uitgekleed.

Het is tevens duidelijk dat mijn terukeer naar Nederland misschien wel de slechtste of misschien wel de beste stap was in mijn leven.

Zoals liefde en haat als twee-eenheid bij elkaar horen zo is het in dit geval ook.

En als ik dit op mijzelf projecteer - en dat doe ik - is er maar één gulden middenweg tussen beide en dat is het midden eren en bepaald niet zoals het Oosterse grapje van wat heet mediteren waarmee je o.a. je Egojasje oppoetst met de mantra “Ik ben goed die ik ben”. Dat maakt je schijnheilige en niets meer.

Als er dan ook maar iemand is waar ik misschien nog enige boosheid bij voel is het onze astrologisch geschoolde op het blogje Nico wel

Hij is al minstens 15 jaar een volgeling en was zelfs op het Niburu-feestje in Utrecht.

Gelukkig ken ik Nico en hij mij, dus kan hij er zelf - met mij - om lachen.

Maar hij had mij best iets eerder kunnen informeren dat “Nederigland” samen met “Amen Rika” de kankerlanden bij uitstek zijn die nu via de Bilderberg/Rothschild/ Rockefeller alliancie niet alleen de laatste oorlog op hun geweten hebben, maar ook het volk - ‘slands wijs ‘slands eer - bepalen.

Zoals voorzegd stond dat het aan het einde der dagen in stroomversnelling gaat zo is - iets wat men noemt - de tijdgeest hier in de jaren dat ik mij in het duister hulde in de binnenlanden van Portugal - onvoorstelbaar veranderd.

Hoe is het veranderd?

Heet kanker niet kwaad en aardig te zijn?

Is niet alles zo groot zo klein?

Was kanker niet een proces dat zich ontwikkelde als één van de organen deels faalden in hun functie en daarmee het leven rekte?

Is dat geen liefde of respect voor het leven zelf?

Mag ik dat vergelijken met onze Hollanditis mentaliteit van lief doen om lief gevonden te worden, waardoor je - zonder dat je het bewust bent - macht over de ander verwerft?

Maar als die “wel”gemeen”de liefde niet beantwoord wordt kun je er donder op zeggen dat billenklap krijgt om je vervolgen zwart wordt gemaakt richting anderen.

Als er dan ook maar één aspect is wat ik in deze paar jaar - terug in mijn geboorteland - heb mogen ervaren is het deze grote verandering wel, waar ik met liefdevolle armen werd ontvangen om - vaak als klusjesman - te worden gebruikt en zodra er één onvertogen woord of daad was brak de hel los.en werd ik via de tam tam de hel ingeprezen.

Over het prachtige complot wat kortgeleden leidde tot mijn wederom tot solo-zijn leidde had ik helaas ook al zo vaak meegemaakt dat ik daar al helemaal geen kopzorgen van had.

Dat het me nog bij geen vrouw gelukt is om alle gevolgen van - zoals het Bijbels beschreven stond - de zondeval te bespreken , die ook nu zijn hoogtepunt heeft bereikt is daarin wel zeer opmerkelijk.te noemen.

Het beeld lijkt wat dat betreft identiek als een hoogleraar tegen te spreken... zal ik maar zeggen.

Wat dat betreft ben ik wel enigszins jaloers op Nico, die bepaald veel slimmer is dan ik.

Het is immers als de gezegde “Wie niet sterk is moet slim zijn” nu we weten dat de vrouw - net als het Zwarte Gat 8% sterker is dan de man en dat het uitdijende deel van de kosmos daardoor de man laat dansen om “de nachtschade-vrouw”.

Hoop dat ik dit vreemde woord niet hoef uit te leggen in woordzuiverheid.

Sorry voor al die woordspelingen en al die volkswijsheden, maar na mijn grote uittreding t.a.v. de Bijbel waarin duidelijk verhaald wordt dat het woord zuiver zou blijven tot het einde der dagen is mijn beter zien van het woord zodanig veranderd dat ik het zelfs heel moeilijk vind om mijn teksten zo goed en zo kwaad mogelijk daaraan aan te passen.

Maar goed.

Wat mij nu tot bijna nulpunt-energie maakt en waardoor ik de laatste weken probeer me net staande te houden , terwijl ik al in gesprek ben met “de systeemdictatuur” of ik in aanmerking kom voor euthanasie.

Dit was wel de moeilijkste beslissing in mijn leven en aangezien ik totaal geen “eigen wil” meer heb en dit maakt het nog moeilijker om de hand aan mijzelf te slaan.

U mag - en dat meen ik oprecht - de vlag best in top hangen als U via de tam tam te horen krijgt dat ik “bij God in de Hemelen” ben.

Ik zou het meer dan vreselijk vinden als er voor mij een “treurwilgje” op mijn graf zou worden geplaatst, want ik ga mij - eenmaal in “God’s Huis” aanbeland zeker nog laven met “godendrank” zoals de monniken van weleer.

Nog erger zou ik het vinden om een serene begrafenis met koffie en gebak, louerkransen en prachtige speechen “Over de doden niets dan goed” zoals God ons dit ingefluisterd heeft.

Dat maakt ook dat ik - als ik een wens uitkomt - met stille trom kan vertrekken.  

Al met al verwacht ik natuurlijk dat in het Hemelrijk der Hemelen ook geëmancipeerde vrouwen zijn die dan net als ik ook Egoloos zijn , want God’s Huis is immers voor ons allen.

Dan krijg ik het zelfs nog beter dan de monniken van weleer.