Aan het einde der dagen zullen wij de waarheid hervinden en het zal rauw op onze maag liggen.

Kortgeleden kreeg ik een lange mail van mijn “determinist” Raimond, die nog steeds bezig is mijn stamboom aan het uitkammen en onderwijl naarstig zoekt naar mensen die - net als ik - de essentie van ons ‘zijn’ proberen in kaart te brengen via iets dat wij de wetenschap noemen.

Maar wat is wetenschap meer dan het weten  da tin de schappen ligt te wachten totdat research en/of heronderzoek aantoont dat alles al tot in de perfectie geweten is?

Het is als denken en weten die zo extreem van elkaar verschillen, dat ze haast elkaars tegenpolen zijn.

De eerste is het beleven van goed en kwaad en weten is de abstractie en/of een onveranderbaar axioma.

Zo werd de mens voor ons denkers in de Bijbel beschreven als zijnde God en de Duivel in één persoon en vreemd genoeg zien wij onszelf als het goed en het kwaad is dat wat buiten ons ligt.

En stond er niet beschreven “Onderzoekt alles en behoudt het goede”?

Maar wat is het goede?

Als we niet al mongoloied waren, zouden we het wel worden met zo’n “waarheidsboek”.

Stond dit niet in ons waarheidsboek “de Bijbel “ ook niet in de overduidelijke bewoordingen “Aan het einde der dagen zullen wij de waarheid hervinden en het zal rauw op de maag liggen”?

Zo snap ik nog steeds niet dat er nog steeds miljoenen mensen zijn die na zo’n 2000 jaar het kruis des doods dat op iedere kerk prijkt aanbidden en zoekende zijn naar rust en vrede., dat alleen op het kerkhof te vinden is.

Is dat alles geen uiting van iets dat ik via mijn medisch werk mocht tegenkomen: ons hersendefect, waardoor wij  slechts “door schade en schande wijs worden”?

Het woord voor dit hersendefect mag dan latijn zijn, maar tot op heden heb ik er nergens iets over gelezen. Maar geldt dat ook niet voor onze levenselicter “de placenta”?

Maar geldt dit niet voor ieder woord en/of naamgeving van o.a de dagen van de week en de sterretijden, die allemaal iets te vertellen hebben over die cyclische processen?

Aan al die dingen is nauwelijks aandacht aan besteed .

Zo liggen er helaas nog vele aspecten, die allemaal aantonen dat de diepere waarheid van ons “zijn” al heel lang bekend moet zijn geweest.

Maar is het allemaal nog nodig?

Is het niet slechts toegevoegde waarde?.

Ware ik niet door de medische wereld buitenspel gezet, dan zat ik nu misschien ook op een troon van “geleerden” en werd ik waarschijnlijk“de hemel ingeprezen”, maar gelukkig was het “de omkeringscyclus” waarin ik leef en achteraf bezien was dát mijn beste vriend in “dit spel der vergissingen”.

En over ons “zijn” werd ons Bijbels nagelaten  “Uit stof zijt gij geboren en tot stof zult gij wederkeren”.

Dat huidige gerenomeerde onderzoekers nog steeds met veel enthousiasme zoeken in materie en het menselijk aandeel  in het spel van materie “buiten spel lijkt te zetten” blijft voor mij haast te lachwekkend voor woorden en desondanks komen zij toch langzaam en zeker - maar wel door schade en schande -  tot de kern van energie.

Raimond vond zo’n “geleerde” die zich voor de verandering determinist noemt.

En zo schreef hij mij over deze  Nobelprijs-winnaar natuurkunde, die zoekt naar “een theorie van alles” en daar nog net niet en misschien helemaal niet uit is.

Helaas zijn mensen met zo’n “goddelijke erkenning” totaal onaanspreekbaar voor een dialoog en “meer-informatie” over de oude nalatenschappen van cyclische processen.

Dat heeft de tijd mij wel geleerd, maar de waarheid zal zeker boven tafel komen, maar wel door schade en schande. Dat zegt onze nagelaten gezegde immers overduidelijk.

Toch blijf ik het vreemd vinden dat geen van de bezoekers op dit blog de moeite hebben genomen om over de zo tegenstrijdige vertellingen in - wat ook wel heet -  “het Woord” te schrijven en dit geldt idem dito voor het gesproken woord dat ook bol staat van zuiverheden over ons mensDOM.

Kortom... Alles staat in het teken van ons “mongoloide gedrag”.

Het is al met al bepaald niet wat ik ervan verwacht had toen ik zo’n 10 - 15 jaar geleden mijn eerste schreden zette in ...

Mag ik het de Openbaringen noemen?

Ik zet dit schrijven van Raimond toch op het blogje omdat het leuk is om te zien dat we de “waarheid echt aan het hervinden zijn”.

Maar ik doe het met name als zijnde aanmoedigings-premie richting hem om de laatste hand te leggen aan dat wat hij na vele maanden al bijna heeft gedetermineerd: “Het stukje  van mijn stamboom van de laatste 200 jaar dat aangeeft hoe mijn recentere voorouderlijke hoge bomen van weleer o.a. via bevriende geheime elitaire genootschappen als o.a. de Rockefeller-foundation en Bilderberg mijn erflastige boom hebben gekleurd.

Waarom vind ik dat waardevol?

Is dit geen waardig afscheid van het blogje?!

Daar hoorde deze vergane “hoge boom” ooit ook bij en bevestigt alleen al dat ik niets van mijzelf heb.

Ik zeg dit met klem omdat in mijn belevingswereld niemand - maar dan ook helemaal niemand - iets van eigenheid heeft en dus nooit trots of teleurgesteld kan zijn hoe zijn/haar leven verlopen is.

Ieders levenscyclus is daarmee net zo vastgelegd als het leven op en van deze planeet.

Het enige wat ik onbewust deed is iedere keer weer in een val van mijn medemens stappen en waardoor ik werd teruggeworpen naar de spelonken van mijn zijn.

Door schade en schande wijzer en daar ben ik bepaald niet trots op!

Ik ben hooguit dankbaar dat ik ons “doemscenario” naar buiten heb gebracht en nog mag meemaken dat het - zoals de wereld er nu uitziet - bewaarheid gaat worden.

Ik vind dit alles heel bijzonder, want ik liep met  “zevenmans-laarzen” die erflastige bepakking terug en het is nu wel duidelijk dat mijn uittredingen het oude “weten” weer tot leven hebben gewekt.

Maar leuk is wel dat deze door Raimond opgespoorde “omhoog gevallen leraar” het levenselicter van “Al wat Is” nu zoekt in de zwarte gaten in het HeelAl en/of in het Yin..

Helaas is het voor mij dus zinloos om deze wereldse ge’Nobel’de godheid te benaderen t.a.v. de oude doctrine t.a.v. ‘Al wat is”, want eer werk nu eenmaal als een geweer. Dit bleek tot op heden onmogelijk [ zie o.a. worldwide summons op de website ] en dat zal tot het einde der dagen niet veranderen.

Hier is prof. ‘t Hooft’s vertelling welke hij o.a. in 2008 op een “studium generale” verhaalde.

Prof. 't Hooft zoekt  naar 'de sleutel' van de 'theorie van alles' die de vier krachten aan elkaar koppelt. [  profielschets op prof. dr. Gerard ’t Hooft  ]

Het antwoord moet volgens 't Hooft niet in 'de snaartheorie' gezocht worden maar in de 'zwarte gaten' die niet alleen in het HeelAl maar ook op het microscopische kleine niveau van de elementaire deeltjes bestaan.

Wie wist dat Oppenheimer, de maker van de atoombom, al proeven deed in de gebouwen van de Universiteit Utrecht?

Is dat waarom Einstein Utrecht (en Leiden) aandeed?

Nobelprijswinnaar prof. dr. Gerard 't Hooft  is hoogleraar  natuurkunde.

Tegenwoordig houdt 't Hooft zich bezig met de zoektocht naar een theorie van kwantumgravitatie, die de vier fundamentele natuurkrachten (elektromagnetische kracht, sterke kernkracht, zwakke kernkracht en zwaartekracht) in één model samenvat, oftewel de kwantummechanica verenigt met de algemene relativiteitstheorie.

Een van de wegen waarlangs men dit probeert is de snaartheorie.

Omtrent de snaartheorie had 't Hooft aanvankelijk bedenkingen. Hij vond dat de aanhangers van deze modieuze theorie te rooskleurige verhalen verspreidden over hun resultaten. "Loaded with overstatements" (vol overdrijvingen), zo beschreef hij de berichten uit het snaren-kamp in 1996 tegenover Scientific American,"in werkelijkheid begrijpen ze het instorten van sterren niet beter dan anderen".In latere jaren is hij zich toch met de snaartheorie bezig gaan houden.

Zo geeft hij er college in en heeft hij er een aantal wetenschappelijke artikelen over geschreven.

't Hooft heeft in 1997 in het televisieprogramma verklaard, dat hij in zijn hart determinist is: aan al het toeval in de kwantummechanica moet een helemaal door oorzaak en gevolg bepaalde detailwereld ten grondslag liggen.

Daarmee schaart hij zich achter Albert Einstein, die dezelfde mening had ("God dobbelt niet"). Binnen het deterministische wereldbeeld is weinig ruimte voor een vrije wil of een persoonlijke god.

In het verlengde van dat determinisme ligt de positie die 't Hooft innam in het debat over de informatieparadox bij zwarte gaten. Terwijl Stephen Hawking & anderen zeiden dat informatie

verloren kan gaan in een zwart gat, hield 't Hooft c.s. vol dat de informatie er op de een of ander

manier weer uitkomt. In 2004 gaf Hawking zijn ongelijk toe.

Over de vraag of de natuurkunde ooit de "theorie van alles" zal weten te vinden, is hij iets minder optimistisch dan veel van zijn collega's.

"Hopelijk zal de tijd het uitwijzen" en "Wie zal het zeggen?" schreef hij over diepgaande onopgeloste kwesties.

In januari 2005 betoogde hij in Nature dat het aanlokkelijke idee van een natuur die maar op één manier in elkaar kan zitten en beschreven wordt door een eenvoudig wiskundig basisprincipe, niet strookt met de waarnemingen.

Daarmee zet hij een nuchtere kanttekening bij het enthousiasme waarmee veel fysici op

zoek zijn naar de ultieme theorie.