Alaaf .... Wordt het onze laatste carnaval?

[Een vervolg op ‘’Hiep Hoi, Het is weer Carnaval’’ en daterend uit 2006 http://www.vkblog.nl/bericht/34716/Hiep_Hoi!_Het_is_weer_Carnaval of in archief]

Het is naar aanleiding van een kleine column in het Limburgs Streekblad “De MaasDriehoek” van 1 maart j.l., dat de columniste de angst uitsprak dat het - mede door de Maya-voorspellingen - wel eens de laatste carnaval zou kunnen worden.
Nog vreemder was het hoe de schrijfster van dit artikel begon met...’’Nu weet ik hoe een arts zich moet voelen, wanneer hij een patient moet vertellen dat zijn leven binnenkort zal eindigen’’.
Natuurlijk is zo’n artikel voor mij iets om er als een Bok op de haverkist op in te springen, want zo vaak laten de reguliere media hier niet iets over los.
Dus belde ik de redactie onmiddelijk op en zij zouden  behalve de columniste  benaderen eveneens open staan voor een eventueel vervolgverhaal van deze columniste.
Maar het is in deze dolgedraaide wereld nu eenmaal ‘’veel beloven weinig geven doet de gek in vreugde leven’’ en zeker als het voorspellingen betreft ten aanzien van Oude Wijsheid.
Want onze kennis is toch superieur aan alles wat ooit verhaald werd?
En zo bleef ik wachten tot ik een ons woog en besluit nu het verhaaltje maar hier te plaatsen. Onderwijl overweegt Amerika om ‘’de global warming te gaan bestrijden met een kleine kernoorlog’’.
http://www.nujij.nl/oplossing-klimaatverandering-kleine-kernoorlog.11463356.lynkx
http://www.huffingtonpost.com/2011/02/26/nuclear-war-global-warming_n_828496.html
En het toeval wilde dat mij recent een artikel werd doorgestuurd dat er rond december 2012 een grote komeet de aarde wel  eens zou kunnen raken. http://thewatchers.adorraeli.com/2011/03/01/russian-warning-issued-over-%E2%80%9Ccontrolled%E2%80%9D-comet-headed-towards-earth/
Met andere woorden: speculatieve onheilsboodschappen te over , die rijkelijk worden weggepoetst door fantasia’s over de dag van morgen.

De eerste zin uit dit column over hoe een arts zich moet voelen om de patient zijn doodsvonnis te vertellen trof me diep, omdat ik dit als geen ander zo beleefde in het klein en nu in het groot.
Als arts/specialist was ik op zoek naar de oorsprong van ziekte en dit besloeg ongeveer mijn hele leven om uiteindelijk in Gods Wereld de kosmos uit te komen.
Natuurlijk gingen mijn herinneringen terug naar die paragnost, die mij voorzegde dat ik behalve het werk van Blavatsky zou afmaken ook nog eens van mensendokter  levensdokter zou worden.
Gelukkig geloofde ik toen niets van deze koffiedik-waarzeggerij, want anders was ik er echt nooit aan begonnen.
Ik weet nog als de dag van gisteren, dat ik  - toen ik de evolutiecyclus in kaart had gebracht - zei ‘’Ik vrees dat publiceren geen zin heeft, want het leidt slechts tot woede richting mijn persoon’’.
Uiteindelijk ging ik toch over stag, omdat ik naast dit onheilsbericht wel iets gevonden had wat heel bijzonder was, namelijk dat ...
Zowel de zin van ons lijden en de zin van de evolutie er beide zeker niet voor niets waren geweest.
Tevens was het meer dan duidelijk dat - om met de woorden van Blavatsky te spreken - de waarheid al duizenden jaren geleden op een manier geopenbaard werd dat wij het niet zouden verstaan en het alleen door schade en schande via de wetenschap zouden herontdekken.
Waarom???
Omdat de evolutie met de lijdende mens als kroon op dit evolutieproces er bepaald niet voor niets was.
En na die hele reconstructie ten aanzien van die oude ‘’Weetheid’’ te hebben voltooid, wist ik dat ik die oude weetheid dan wel met hulp van wetenschappelijke ontdekkingen hervonden had, maar besefte tevens dat ik het bepaald niet voor mijzelf had gekregen.
Maar dat het een moeilijk opdracht zou worden om het naar buiten te brengen , was ik mij meer dan bewust, want...
Want de angst voor ‘’Magere Hein’’ is in de hele geschiedenis der mensheid nog nooit zo groot geweest als nu.
Ons hedendaags “Lucifer galabal” is daarmee niets meer dan vluchten voor die gedachte, want iedereen ka zien dat het op alle fronten fout gaat..
Dit als inleiding als reactie op de column “Maya-kalender en carnaval 2011” in onze Limburgse streekkrant .

Laat mij beginnen bij mijn eigen probleem als aanstormend arts/specialist.
Naarmate mijn opleiding vorderde kreeg ik steeds meer angst om verantwoording te moeten dragen voor mijn zieke medemens, terwijl ik zag dat de toename van het aantal ziekten evenredig snel was met het aantal artsen.
Voor mij betekende dit dat wij - ondanks alle toeters en bellen - toch ergens een kardinale fout maakten.
Angst was daarmee mijn drijfveer voor een zoektocht naar de mogelijke oorzaak van ziekte.
Opmerkelijk was het voor mij dat in de vrije natuur ziekte een grote onbekende was.
Is dat niet vreemd?
Wat was de mens dat hij dus kennerlijk anders gebakken was dan alle andere levensvormen?
En desondanks werd hij vernoemd als zijnde de kroon op Gods Schepping en/of de evolutie.
Zo begon ik als eerste een zoektocht in de biologie en het evolutieproces zelf.
Dit leidde tot de conclusie dat cellen zich specialiseren door voedselnood en de mens zich ook specialiseerde op basis van nood en/of problemen zoals ziekten en...oorlogen.
Toen ik later in oude nalatenschappen tegenkwam dat ziekte werd beschreven als ‘’Als ziekte in een samenleving komt doen wij met z’n allen iets fout’’ werd mijn angstig voorgevoel al gevoed dat ziekten en oorlogen een reactie van de natuur moest zijn in een pogen het natuurlijk evenwicht tussen mens en natuur te herstellen.
Dat betekent toch dat wij met onze research precies dát doen wat wij natuurlijk gezien nooit hadden moeten doen?
Dat betekent toch ook dat ‘’des te meer problemen wij creeerden door onze research des te groter ook onze drang wordt om alles te willen onderzoeken’’.
En stond er niet geschreven “Aan het einde der dagen zouden wij alles hervinden en het zou rauw op onze maag liggen”?
Is dit alles niet te bizar voor woorden?
Daar moet toch een reden voor zijn om dit op deze wijze na te laten?
Nu zo’n 40 jaar later is deze ogenschijnlijke tegenstrijdigheid voor mij  een geniale vondst van de Oude Wijsheid geworden, die leidde tot een tweespalt tussen geloof en wetenschap.
Stond er niet tevens geschreven dat “geloof en wetenschap elkaar aan het einde der dagen zouden hervinden”?
Stond er niet in de Bijbel “Ik spreek in vergelijkingen, opdat gij het niet verstaat”?
Dit is toch bolle waanzin als men logisch nadenkt over de invloed van de Kerk?
Zijn wij dan echt zo dom geschapen dat we het goede koesteren en het kwaad buiten ons plaatsen?
Het gaf en geeft ons enerzijds het gevoel dat wij naar Gods evenbeeld zouden groeien en anderszijds vertelt de Bijbel dat het rauw op de maag zal liggen als we alles hebben herontdekt.

We leven met zijn ruim 6 miljard zielen op deze aardbol en het is duidelijk dat de natuur eronder bezwijkt.
Werd dat Bijbels niet nagelaten als een sprinkhanenplaag die de aarde in razend tempo leegvreet?
Zijn wij dan echt ziende blind en horende doof of zijn we te bang om dit onder ogen te zien?
Als het om Bijbelse voorzeggingen gaat kan ik nog vele bladzijden vol schrijven en dat zal ik hier laten voor wat het is.
Maar één ding is overduidelijk.
Het geloof werd ooit geintroduceerd als hooppil om door te gaan en werd iedere nieuwe cultuur aangepast aan de veranderde tijdgeest en/of sterretijd.
Ik schreef hier een boekje over met als titel “Eens was het ...De boom der wijsheid”.
En onderwijl ontwikkelde de wetenschap zich als prikkel om langer en langer te leven.
We zouden als voorzegd ‘’onze leeftijd verdubbelen’’ en dit bleek al vroeg tijdens de biologie-studie waarin ik vond dat alle zoogdieren in de vrije natuur exact 52 keer de zwangerschapsduur leefden.
En... Is het dan nog vreemd dat wij zijn uitgegroeid tot een mensenplaag als gevolg van al onze wetenschappelijke ontdekkingen?
Dit alles moet toch wel ergens fout gaan?
Over de oorzaak van ons ziek worden in lichaam en geest wil ik hier niet te lang stilstaan.
Het is een hersendefect tussen beide hersendelen, die naamzuiver de naam kreeg als corpus callosum of de verkalkte brug en waardoor wij - in tegenstelling tot alle andere soorten leven een erflast meekrijgen: een erflast, die onze genen aantast.
Dat is ook wat ons onderscheid van alle andere levensvormen.

Maar er is meer als ik kijk naar die hele evolutie, waar de mens als Lucifer de vuurdrager als kroon op Gods Schepping aan het einde van de zesde dag van de Schepping en/of Genesis verscheen.
De eerste levensvormen waren koudbloedig, daarna warmbloedig en vervolgens kwam de vuurmaker Lucifer, die met der tijd steeds vuriger werd en/of steeds meer vuur ging maken.
Nu is de mens met al de kernbommen in staat om de wereld in een klap te vernietigen en dient het nu nog slechts als een ‘’gewapende vrede’’.
Waarvoor was dat?
Als alles in perfectie gaat - zoals God ons naliet toen Hij Zijn Schepping overzag en ze liet - moest dit toch een reden hebben?
Nu wordt het een beetje moeilijk, want nu moet ik er of ik wil of niet ‘’de wetten van Einstein’’ bij betrekken: Einstein die ons naliet dat materie een natuurlijke aantrekkingskracht heeft en slechts als gevolg van eigen energie elkaar afstoot.
De materie van ons deel van het Universum dankt zijn energie aan de Big Bang.
Die materie staat gedeeltelijk in brand [de zon] en gedeeltelijk zijn de brokstukken [planeten] al zo ver afgekoeld dat de buitenste laag koud is.
Die materie koelt wel geleidelijk aan af en dat betekent dat er een steeds grotere neiging komt om weer te gaan samensmelten.
Dat zou voor de aarde betekenen dat die met der tijd steeds dichter naar de zon wordt getrokken, maar dat gebeurt niet.
Het enige wat er gebeurt is dat de aarde langzamer is gaan draaien om de zon.
Vroeger draaide hij 12 maanmaanden in één jaar om de zon en nu draait hij 13 maanmaanden om de zon.
Is dat het gevolg van dit evolutieproces?
Zonder hier dieper op in te gaan kan ik zonder enige twijfel zeggen: ‘’Ja’’.

Ik zie U - terwijl U leest - al denken aan Uw Maya verhaal met zijn 12 en 13 baktuns en ‘’The Year Zero’’, maar dan blijft de hamvraag toch nog ...
‘’Waarom dit evolutie-proces?’’.
Of niet soms?
Laat mij hiervoor terug gaan naar mijn medisch onderzoek, waarin bleek dat de levenscyclus van de vrouw ongeveer 10% langer is als die van de man.
Is dat niet ongeveer 1 baktun?
Waren alle cycli in het “Al wat is’’ niet elkaars gelijke?
Ik ga hier niet dieper op in om het niet al te gecompliceerd te maken.
Stond er niet geschreven dat aan het einde der dagen de vrouw naar gelijkheid van de man zou groeien?
Nu wordt het manlijk en vrouwelijk in de oudheid beschreven als yang en yin.
Dit yin en yang geldt voor alles en nagelaten als het bekende symbool door Boeddha.
Door astrologische en NASA onderzoeken ten aanzien de kosmos is nu met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vastgesteld dat ons deel van het Universum om het Zwarte Gat draait.
Dit is ooit ontstaan door een geweldige Big Bang.
Ons deel dat in brand staat is duidelijk YANG en/of vurig en het andere deel is ijskoud en daarmee YIN.
Was dit wat men naliet met groei naar gelijkheid?
Door alle onderzoek van Stephan Hawking weten wij nu dat de Big Bang en Big Crunch [of het ineen vallen van dit deel van de kosmos] zouden samenvallen.
Maar gesteld nu eens dat op deze planeet geen leven was geweest dan was de aarde toch al eerder op de zon teruggevallen?
Nu is er gelijkheid van YIN en YANG op kosmisch niveau en als dan die Big Bang en Big Crunch samenvallen begint de cyclus toch weer precies hetzelfde?
Dit werd ons nagelaten als de Graal van Onsterfelijkheid en/of de DaVinci Code.

Mag ik het hierbij laten en dat terwijl ik tientalle en misschien wel 100 aanwijzingen heb dat ons einde in zicht is.
Helaas kan ik dit hier niet allemaal op tafel leggen.
Als ik als dokter 10 duidelijke aanwijzingen heb dat de patient op de sprong naar het eeuwige staat , is het al moeilijk om dit over te brengen.
En ik moet U zeggen dat iedere dokter deze onheilsbode liever uitstelt door tot het bittere einde nog  ‘’meer hoop doet leven pillen’’ te geven.
Dat het mij met die veelheid van aanwijzingen over het einde van het leven voor ons allemaal nog veel moeilijker valt, moge misschien duidelijk zijn.
Het is een ‘’mission impossible gebleken’’, maar helaas zijn met der tijd de aanwijzingen voor het dramatisch einde alleen maar toegenomen.
Maar vindt U dat ik daar voor weg moet lopen en/of U moet blijven voeden met ‘’hooppillen’’?
Ik hoop dan ook met heel mijn hart dat deze krant als nog de moed heeft deze ingezonden brief naar buiten te brengen.
Het enige wat erdoor kan gebeuren is toch dat dit vreselijk vooruitzicht tot nadere discussie leidt?
Want de mensheid heeft - als we het op deze manier bekijken - toch een zeer bijzondere functie vervuld.
En hoe het einde er voor ons uitziet staat  zonneklaar in ons ‘’waarheidsboek’’  beschreven.
Ook die kernbommen maakten wij niet voor niets.
Op de website van Research Institute Revelation [ http://www.wetenschap-eindtijd.com  ] vindt U meer over mijn hele ‘’ontdekkingsreis’’ in de spelonken van ons Zijn.
Ter aanvulling kunt U dit hele verhaal op een video-interview van een filmjournalist zien [ http://2012.jazeg.nl ]

Siegfried Bok