Ik plaatste hier eerder al een briefwisseling met een genobelde hoge boom ‘t Hooft t.a.v. van het spel van oneindig bewegen van ons Heel en Al, die hij beantwoordde met zijn visie over het geniale beroep van regulier “dokteren aan mensen”
Zijn reactie deed mij teruggaan in de tijd en wel naar een handlanger van het ministerie Volksgezondheid, die opdracht kreeg mij na een langdurig kruisverhoor over mijn vermeende charlatannerij in de geneeskunde achter de tralies moest zien te krijgen voor malpraxis.
Die man was slechts een handlanger van “de systeemdictatuur” die gewoon zijn werk deed op last van de politici uit Den Haag en... op last van De Koninklijke Maatschappij der Genees’Kunst’.
Of het nu “de engel Gabriël” was die mij redde of mijn al overleden grootvader zal ik nooit weten. Maar de frustratie “bij de opperrechter” na het verliezen van dit politieke spel deed het balletje wel rollen naar de AIVD of BVD en de afgezanten van het Minister van Financiën : de Belastingdienst.
Het gevolg was dat mijn telefoon werd afgetapt, ik bezoek kreeg van AIVD-agenten en dat mijn financiéle boekhouding door een 5-tal agenten een week lang werd bloot gelegd met als gevolg dat ik wederom te horen kreeg dat ik binnenkort het vonnis wel zou krijgen.
Dit zijn voorvallen die je nooit vergeet.
En zo weet ik nog als de dag van gisteren dat ik die laatste klopjacht beantwoordde met een lach , trok mijn overhemd uit en lachte en zei “U kunt het slechts van mijn rug af schrapen, want meer heb ik niet”.
Het eindigde met een sisser,alhoewel mijn vriend en importeur van de verboden celtherapie van Niehans - een firma uit Duitsland - een reisverbod naar Nederigland kreeg opgelegd.
Beide hebben wij daar hartelijk om gelachen, maar het zou uiteindelijk wel leiden tot mijn beslissing om de stilte in Portugal op te zoeken waar ik in alle rust kon werken aan die oeroude doctrine van cyclische processen die allemaal identiek zijn aan elkaar.
De reactie van ‘t Hooft was voor mij net zo onvoorstelbaar als alles wat zich in het verleden afspeelde en had effe tijd nodig om na te denken hoe ik deze omhoog gevallen boom - die ongetwijfeld zijn confréres aan de “Universumtijd” en daarbuiten zal benaderen - met wortel en tak zou ontmantelen zodat hij weer met beide benen op de grond komt te staan.
Toen ik terugkwam uit Portugal had ik wel het vermoeden dat ik zou worden opgepakt en er totaal niet bang voor was, omdat een tribunaal mij ook nu weer alle gelegenheid zou geven om het Portugese verhaal zodoende de wereld in te brengen.
Maar lachwekkend genoeg gebeurde er tot op heden niets!
En dus...
Ik schreef deze “Nobele prijs winnaar” nogmaals aan en zal dan wel nooit meer van hem persoonlijk horen
Maar nu hij weet hoe zijn status op het world wide web te grabbel wordt gegooid zal hij zeker gaan broeden op een tegenaanval.
Om met Nobel te spreken zal hij wel alle buskruit gebruiken om zijn eer te zuiveren.
Zo werkt het nu eenmaal in de wereld waar hoge Universitaire bomen die -net als diplomaten - vreemde onschendbaarheid genieten.
Maar het is en blijft nog de enige optie om iets naar buiten te brengen nu ik een levenslang en mondiaal verbod voor journalisten heb opgelegd gekregen.
Het is voor mij het enige spel en/of uitdaging voor wat ik werelds nog heb in mijn leven: een leven waar ik toch al als “alien” of “outcast” moet zien uit te leven met een lach en een traan.
Dus kietelde ik hem nogmaals met de volgende brief.
Hier de email.
Geachte prof. ‘t Hooft
Ik heb in mijn leven heel wat meegemaakt, maar een bizarer en lachwekkender reactie van iemand van Uw hoge aanzien heb ik nog nooit gehad.
Ik ben nu 69 en mijn conflict met de KNMG en de Staat ligt al 30 jaar achter mij.
En die tussenliggende tijd heb ik slechts gezocht naar de grondoorzaak van mijn verkettering.
Die heb ik gevonden in de oude Wijsheid over cyclische processen en daar ben als een kind zo blij mee.
Ik vroeg U louter om een gesprek over kosmologische visies en gelijkheidsprincipes voor “Al wat Is “: visies die waarschijnlijk vrij dicht bij elkaar liggen, maar wel uit een heel verschillende hoek komen.
En om dat te onderbouwen heb ik zeer beknopt inzage gegeven over mijn voettocht door de geneeskunde op een manier die U niet gewend bent.
Het is als de gezegde “Wat de boer niet kent dat lust hij niet”.
De reden dat ik vanaf het begin van mijn studie al zo’n andere kijk had op geneeskunde is erg simpel.
Mijn vader en oudste zoon van S.T.Bok was bij leven geneesheer directeur van het ziekenhuis in Dordrecht en gedurende mijn jeugd werd het ziekenhuis 3 keer zo groot en kwamen er zo’n 10 keer meer dokters. Toen ik mijn vader vroeg hoe dat kon kreeg ik geen antwoord en zei hem dat we dan toch volgens mij iets fout deden. Het lijkt me een nogal simpele conclusie.
Ik ging dan wel medicijnen studeren, maar mijn drijfveer als dokter was daarmee wel een totaal andere dan mijn collegae. Ik ging op zoek naar de oorzaak van ons steeds zieker worden.
Maar vreemd genoeg kreeg ik van de professoren ook geen antwoord op mijn vraag.
Zelfs mijn simpele vraag hoe een wond kon genezen werd zelfs niet beantwoord anders dan het geniale antwoord “natuurlijk”.
Sterker nog!
Het leek wel of men boos werd dat ik die vragen stelde en werd al vrij snel “een enfant terrible” van hoogleraren.
En dat werd erger naarmate ik door zelfstudie op velerlei terrein allerhande bijzonderheden vond..
Na mijn artsenbul ging ik door met chirurgie en ook daar was het al niet anders.
Daarnaast - ziende hoe medicamenten voor genezing identiek waren aan de wapenindustrie - kreeg ik steeds meer vraagtekens ten aanzien van dit “nobele beroep”.
Maar onderwijl kreeg ik - door die zelfstudie - steeds meer inzage in vele fysiologische aspecten van cellulair functioneren hetwelk begon met een antwoord op de vraag “Hoe geneest een wond”. Hierdoor kon ik “ulcera crurae”- bekend als open benen - in een handomdraai genezen door dit natuurlijk proces na te bootsen.
Toen ik nog hoofdassistent op vaatchirurgie was,werd bijna ontslagen, omdat ik tegen het protocol in opgenomen patienten behandelde met deze enzymen, waardoor die mensen in enkele dagen weer konden worden ontslagen.
Later zou ik werkend in een perifeer ziekenhuis wel mijn grootste experiment doen op patiënten met ernstige arteriosclerose aan de benen onder toeziend oog van een wereldbefaamd en bevriend anaethesist die o.a. intramusculaire zuurstofmeting met gouddraad-electrodes had ontwikkeld.
Hij mat de zuurstofspiegel terwijl ik patient intra-arterieeel dit enzym - hyaluronidase - inspoot.
Zo bleek ik in een tijdsbestek van een kwartier nieuwe bloedvaten te kunnen aanmaken- bekend als collaterale vaten - , hetwelk o.a. met rontgendiagnostiek bevestigd werd.
Zo kan ik U nog met tientallen extremere voorbeelden opzadelen en kan U bijvoorbeeld vertellen dat Prins Friso nooit had behoeven te sterven.
Ik deed namelijk dierexperimenteel onderzoek naar traumatisch hersenoedeem.
Ik kreeg dan wel geen licentie van de hoogleraar Neurochirurgie om het te publiceren, omdat hij gepromoveerd was op hersenoedeem-behanding met de tegenpool corticosteroiden. Maar toen ik enkele jaren later op een wereldcongres “Intensive Care” hierover lezing gaf kwamen er vele kopstukken naar mij toe en werd het alsnog gepubliceerd.in een wereldvermaard tijdschrift.
Maar wederom “Wat de boer niet kent lust hij niet”.
Daarnaast was een van mijn nevenstudies o.a. hoe en waarom celspecialisatie ontstond om een inzage te krijgen hoe dedifferentiatie [ kanker dus ] kon ontstaan.
Dit leidde uiteindelijk tot een antwoord op de vraag over het ontstaan van ziekte-cyclus waarvan kanker en AIDS de terminale fasen in zijn en samenvielen met het komen en gaan van culturen .
Het antwoord op die vraag luidde :Het zit tussen de oren als gevolg van een hersendefect dat de naam kreeg “corpus callosum” [letterlijk “de verkalkte brug” tussen denken en weten ]
Men noemt dit erflast.
“Het zit tussen de oren” klinkt misschien oneerbiedig en daarom noemt men dit netjes “Het is genetisch bepaald”! Maar we noemen onszelf wel “het mensDOM”.
Sorry... ik moet lachen, want U ziet dit als een woordspelletje.
Maar laat mij verder gaan.
Dit alles is nog slechts een tipje van de sluier en door mijn visie op celspecialisatie werd mijn belangstellen gewekt voor het hele zwangerschapsgebeuren.
Dit kon ik later inpassen in het hele evolutieproces als zijnde twee volkomen identieke processen: het is de Genesis in het groot en in het klein.
Ik zal verder stoppen, want de waslijst t.a.v onze mensDOMHEID is nog vele malen groter dan de waanzin van de reguliere medicamenten. [ zie mijn tweede mail].
En mede door Uw beperkte kennis van geneeskunde zal ik er verder het zwijgen toe doen.
Maar nu begrijpt U misschien - ik twijfel eraan - hoe blij ik was met die acupunctuurleer als onderdeel van een grotere doctrine.
Het lichaam kent niet toevallig een 24-uurs klok van de organen in het lichaam als zijnde één van die miljoenen cycli. Het is wel iets, wat men vrij recentelijk is gaan gebruiken bij chemotherapie tegen kanker.
Daarom vertelde ik U een weinig over die leer als inleiding voor een eventueel gesprek.
Meer niet.
Tenslotte kan ik U zeggen dat ik met al die meerkennis een praktijkje begon met voornamelijk gebruik makend van lichaamseigen en lichaamsidentieke stoffen.
Maar aangezien daar geen patent op te krijgen is, is dit voor de pharma-industrie en onze vreemde geldindrang en geldingsdrang waardeloos en wordt zulksoortige behandeling voor medici verboden.
Ik was zo onnozel om te denken dat ik een vrij beroep had, maar het bleek utopie.
Dat is de reden dat ik op het matje werd geroepen door Inspectie Volksgezondheid waar ze me dreigden met gevangenisstraf na een kruisverhoor van meer dan een uur.
Ik kon niet ander dan lachen en zei “de querulant” dat ik uitkeek naar het proces , omdat ik alles wat hier besproken was en genotuleerd simpel bewijzen kon.
Dit alles gebeurde begin 80-er jaren!
Wat er daarna allemaal gebeurde en hoe ik uiteindelijk een fantastisch levenslang salaris kreeg is daarin gewoon een grapje van God ... zal ik maar zeggen.
De hele medische wereld was vanaf dat moment voor mij onderdeel geworden van iets wat in de volksmond heet “de leugen die regeert” en dit prikkelde mijn interesse om verder te zoeken in de spelonken van ons zijn.
En dat terwijl ik mijn veroordeling nu volkomen gerechtvaardigd vindt om verschillende redenen.
Allereerst is de ziekte-industrie één van de grootste inkomsten-bronnen van de Staat en ten tweede levert het werk voor minstens 10 % van de bevolking.
En ons leven wordt nu eenmaal gekenmerkt door geld-indrang en geldings-drang
Grappig is het wel!
Mede door mijn veroordeling met bonus had ik alle tijd aan mijzelf om de oude doctrine van “de cybernetica van Al wat Is” in kaart te brengen en dit onderzoek duurde ongeveer al met al zo’n 15 jaar. En toen was de cirkel rond. Dit was zo’n 10 jaar geleden.
En tot op heden gaan de ontwikkelingen eigenlijk precies zoals mijn reconstructie of REsearch van die oude doctrine ons naliet.
Dat laatste was hetgeen dat ik graag met U wilde delen nu mondiaal duidelijk wordt dat ik er niet erg ver naast zit..
De financiele verkankering - de geest van leven nu - in deze dolgedraaide wereld is nu terminaal en de geschiedenis heeft geleerd dat dit leidt altijd tot oorlog [de voorzegde laatste wereldoorlog].
En die geschiedenis werd - als ik nu terug kijk - al geschreven voordat wij de aarde zouden leegvreten gelijk een sprinkhanenplaag.
Ons menszijn werd dan ook cryptisch nagelaten als zijnde het mens-beest getal 666 en/of mensDOM.
Maar helaas is nu ook voor mij een open dialoog met U nu wel voorbij, want het maakt mij echt niet veel meer uit. Mijn website over het naderend einde die al jaren op internet staat laat ik dan ook staan totdat het world wide web zal verdwijnen vlak voor die laatste wereldoorlog.
Misschien dat U begrijpt dat ik deze briefwisseling wel aan “het world wide web” toevoegen, zodat U en vele anderen later niet kunnen zeggen “Ïch habe es nicht gewusst”.
Ik wens U een gezegende voortzetting van Uw interessante zoektocht toe, maar helaas was dit al duizenden jaren geleden tot in de finesses geweten en in hiërogliefen nagelaten..
Daarom heet Uw werk REsearch en geen Search and so was mine.
Het enige verschil tussen U en mij is dat ik door schade en schande iets wijzer werd en U de hemel in geprezen werd en nu Godheid speelt met kennis van anderen.
Als woordspeling ben ik nu Uw kennis, die U maar zeer oppervlakkig kent
Met gevoelens van hoogachting jegens U dien ik derhalve te eindigen, want zo staat het in de etiquette..
S.W.Bok
