Word ik ooit nog verheven tot morosoof?

Is het toeval wat mij aan het einde mijner dagen toevalt dat ik tot morosoof verheven wordt?
Ik hoop het niet, maar net zo als denken in termen van goed of kwaad utopia is, zo beleef ik toeval als iets wat ons toevalt door onwetendheid en ik “hopen” zie als dezelfde waanzienigheid als morosofie: inhoudloze hysterie, die eerder bij conferenciers thuishoort dan bij wetenschap..

Het was een linkje van Fons op mijn laatste artikeltje waar ik al beschreef hoe ik - gestuurd door nihilisme van reaguurders en reagluurders geen stap verder kwam met een dialoog omtrent het spel van cyclische processen, die ons leven van A tot Z bepalen en waar “vrije wil”wel de grootste lacher aller tijden is.
Ik had nog nooit van het woord morosofie gehoord, totdat Fons dit artikel van van Boxsel vond en er bij mij op aandrong dit prachtige verhaal over menselijke domheid in z’n geheel op dit waanzinnige blogje te plaatsen.
Ja ... het is echt huilen van het lachen dat ik - achteraf bezien - met vertellingen over onze geniale gekte - die niet alleen tot zelfdoding van de mensheid leidt, maar tevens alle leven in één klap doet vernietigen - geen stap verder kwam.
Had ik niet al jaren geleden in beeld en geluid de twee nicknames voor het mensDOM neergelegd als zijnde “angsthaas” en/of  “mongool” als gevolg van een hersendefect tussen denken en weten of - zoals het ooit werd beschreven als zijnde een defect tussen het Ik-bewustzijn en het collectief bewustzijn?
Tussen twee haakjes ... Waarom heeft niemand mij ooit gevraagd waarom ik koos voor het woord mongool?
Mag ik het antwoord op deze retorische vraag geven?
Als er dan ook maar iets is dat vernederend voor het Ego is, is het vragen wel en zeker als het om persoonlijke waanzienigheid gaat!
Zo dit gebeurt lachen we weg of we reageren boos door met onze “wijs”vinger naar ons eigen voorhoofd te wijzen en wel precies op de plek waarachter ons eigen hersendefect zich diep van binnen bevindt!
Kan het cynischer?
Kan het lachwekkender?

En nu blijkt er zelfs een wetenschap te zijn, die de gekte van de mens bestudeert?
Kan het gekker?
Ik vond geneeskunde al een morosofie op zichzelf toen ik de oorzaak ervan vond en ons nu als mensenplaag heeft omgevormd.
Maar van iets van wat heet “de wetenschap morosofie” had ik nog nooit gehoord en dus rende ik ‘zittend in mijn zorg’ naar ons meesterbrein Wikipedia en ...
Ja hoor!!!
Het is een wetenschap die al oeroud is.
Nou ja... oeroud??
Het is een wetenschap  die zijn bakermat vond in een tijd dat men zeker meende te weten dat de wereld plat was en wij het centrum waren van het HeelAl : Griekenland...de bakermat van onze ... ja wat ?
Beschaving vind ik daarin te bizar voor woorden.
Het lijkt meer op bijschaving en of een schaaf die als een kaasschaaf ons tot op de korst  doet recyclen tot stof en Bijbels werd voorzegd “tot stof wederkeren”..

Morosofie is de wetenschap van de waan en/of waanzienigheid.
Is dit niet alles wat wij doen en beleven?
Over het woord “liefde” durf ik al helemaal niet te praten om maar één voorbeeldje te noemen uit duizenden.
Valt het ontstaan van morosofie  onder toeval dat ons toevalt door onwetendheid?
Maar het was toevallig wel de laatste fase van de evolutiesprong, die ons hersendefect tot een totale verkalte brug en/of corpus callosum maakte.
En dit defect deed ons daarmee wel God maken van onze eigen gedachten of eigen Ik-Universum.
En tot mijn opperste verbazing zag ik op Wikipedia staan dat Matthijs van Boxsel deze “waanwetenschap” in Nederland had geintrodueerd.
Toen viel mijn kunstgebit van verbazing uit mijn mond, want kennen wij niet “de Lof der Zotheid”, geschreven door Erasmus in begin 1500?
En ook dit stond uitvoerig beschreven op onze “waarzegger Wikipedia.
Toen ik dit las schrok ik even, want was het niet toevallig de Erasmus-Universiteit waar mijn bakermat lag voor mijn gekverklaring na een wereldcongres te hebben uitgeschreven “From woundhealing to cancer”?
Ja !!! Daar lag de bakermat en mijn gekverklaring volgde niet voor niets 7 jaar later, gelijk wij 7 dagen in een week kennen, 7 noten in een octaaf en in de numerologie het getal 7 het allerhoogste en/of Goddelijke werd genoemd.
En zo was het ook geen toeval dat ik 7 jaar later op instigatie van  Vadertje Staat mocht promoveren bij een hooggeleerde psychehater tot “gek” .
Dit was gek genoeg wel een waar Godsgeschenk , want geld is immers de bakermat voor ons dagelijks brood.
En zo waren er- terugkijkend naar mijn leven zo’n 7 jaar dat ik “gek deed om niet echt gek te worden” en alles deed wat Vadertje Staat een ieder verbiedt, maar mij met rust liet omdat ik nu eenmaal niet beter weet.
Alleen het woord al “beter weten” , want in mijn beleven is weten een abstratie waar niet aan te tornen valt. [ Sorry voor de moeilijke woordkeus]
Na die 7 jaar gek doen verliet ik de gekte van Nederigland en sloot mij als moderne monnik 14 jaar op in de binnenlanden van Portugal dat woordzuiver Porta na Gallicia en/of de poort van Oost naar West betekent.
Achteraf weer toeval dat mij toeviel uit onwetendheid, want ik wilde zelf eigenlijk naar Griekenland.
En daar - in Porta na Gallicia vervolgde ik mijn zoektocht naar “De Wijzen uit het Oosten”, die ons hun onvoorstelbare wijsheid naliet over “onze geschiedenis die zich in het allerkleinste tot het allergrootste tot het einde der dagen zou herhalen”.
Niet alleen voor de geschiedenis der culturen, het leven op aarde, maar letterlijk voor al wat is en zelfs voor het leven dat wij als mens beleven.
Alles - maar dan ook alles - ligt vast en zoals ik al eerder zei is “vrije Wil” wel de grootste “morosofie”.
Het is als “dagen, weken, maanden en jaren , die voor ons als een schaduw aan ons voorbijgaan omdat wij als “morosofen’” echt ziende blind en horende doof zijn.”.
Zelfs onze individuele levensloop en onze familiaire levensloop valt onder deze noemer en als we de moeite zouden nemen om terug te kijken naar onze stamboom-ouders zullen de schellen van onze ogen vallen en zullen we moeten concluderen dat onze individuele levensloop dezelfde valkuilen en hoogtepunten kent als onze stamboom-ouders en dat we dus feitelijk niets - maar dan ook helemaal niets - hebben geleerd van het verleden.
Haha... ook ik niet!!!
Ik moest het ook doen met vallen en weer opkrabbelen, alhoewel de valkuilen bij mij zo extreem waren dat ik bij iedere val “de dood in de ogen zag” alsof ik heel even in het Hiernamaals was.
En wat ik daar te zien en te horen kreeg heb ik met U gedeeld door het mede te delen.
En wat ik probeerde mede te delen is nog maar als een enkele druppel water van de oceaan, maar ik ben het nu echt “der dagen zat” om als “bovenmeester” in het land der blinden verder te gaan met verhalen, die niemand gelooft en/of echt gaat kijken naar zijn/haar eigenDOMheid.
Toch zal ik het blogje open houden voor hen die in het hele verhaal verbanden ziet met zijn/haar eigen leven en het hier “ter lering ende vermaak” bespreekbaar willen maken.

Terug naar mijn vraagstelling in dit bizarre verhaal “Word ik ooit nog verheven tot wetenschapper/morosoof ?”.
Ben ik al al niet genoeg de hemel ingeprezen? .
De uitdrukking alleen al is toch - als men zou nadenken - te bizar voor woorden?
Voor mij ziet het hetzelfde eruit als ons scheldwoord “Go to Hell”.
Het is voor mij als “Ga jij maar branden in het Hellevuur”.
Maar Bok zou Bok niet heten als hij de schrijver van dit geniaal bizarre stuk niet zou contacten om hem inzage te geven over de achtergronden van ons mensDOM zijn.
Dus probeerde ik hem via Google te op te zoeken.
Maar helaas kwam ik niet verder dan allerhande reclame-sites waar zijn boeken besteld konden worden en de Club der Waanzienigen en/of de Vereniging van Morosofie.
Ik vroeg daar naar een contact-adres en kreeg daar via een handlanger doorgestuurde reactie van onze top-morosoof .
Geachte Siegfried Bok,
Omdat ik bezig ben een boek te voltooien, heb ik voorlopig geen tijd mij in uw ideeën te verdiepen, maar ik heb de pagina’s op internet geprint en in een mapje gestopt dat ik tzt zal bestuderen. Er bestaat natuurlijk altijd de kans dat u belandt in mijn Morosofie.
Hartelijke groet,
Matthijs van Boxsel
Ach...
Hoge bomen.vangen nu eenmaal veel wind en tijd is kostbaar, want het leven is maar kort.
Ik heb hem dan ook netjes bedankt en gezegd dat ik hem alleen maar wilde vertellen waar de bakermat van onze gekte zijn oorsprong had.
En ik denk te weten dat hij daar bepaald niet op zit te wachten.
Volgens zeggen gaat zijn nieuwe boek nu over “De waanzienigheid van God’ en daar heb ik immers ook al een boek over geschreven met als titel “De illusies van God en Wetenschap”.
Het boekje ligt nu te vergrijzen bij winkels als De Slegte, want onze vermeende waarheid is en terecht, want het blijft in mijn ogen tot het einde der dagen “Gek doen om niet gek te worden” van eigen gedachtes.

Ik dank een ieder zeer voor het lezen van mijn waanzienigheden en kan U verzekeren dat ook dit boek der boeken van Matthijs van Boxsel snel zal zijn uitverkocht, want ...
Zeggen we niet dat lachen gezond is!
Dat was immers ook goed te zien bij die andere wetenschapper die ons via “De wereld draait dol” meenam naar het allerkleinste.
Ik heb in ieder geval gehuild van het lachen om zijn Higg’s fratsen en het publiek!

De mongool mens door de ogen van Matthijs van Boxsel.

Was het toeval dat mij toeviel na het laatste verhaaltje op dit blog dat Fons mij deelgenoot maakte van een wetenschapper, die afgestudeerd is op het onderwerp “menselijke domheid”?
En hoe lachwekkend is het niet dat zijn boeken hierover zo gretig werden verkocht.
Ik kan mij tenminste niet voorstellen dat zij die dit lazen bij zichzelf te raden gingen.
En ik kan me helemaal niet voorstellen dat die hoogleraren - die hem de hemel inprezen - bij zichzelf voelden hoe lachwekkend ze bezig zijn.
Ik werd en wordt er tenminste steeds triester van en dat was ook mijn reden van dit laatste verhaal.
Noemde ik de mens niet ooit in de video die Jenze maakte “De mongool mens”.
Ach...
Lees dit pareltje dat voor de zwijnen werd gegooid.[ verscheen op zaplog]
Zij lijken alles te vreten.
Siegfried.


Matthijs van Boxsel (1957) studeerde (cum laude) af op de domheid (morologie) aan de Universiteit van Amsterdam. In de jaren tachtig verschenen drie delen van De Encyclopedie van de Domheid, die stormachtig werden onthaald door de pers. De boekjes waren al snel uitverkocht. Daarna was het lange tijd stil. Van Boxsel werkte in die periode aan een definitieve theorie van de domheid. Om de ideeën voor zijn nieuwe boek uit te proberen, gaf hij meer dan honderd lezingen in het hele land voor literaire verenigingen, managers, scholieren, huisartsen enzovoort. Ook verzorgde hij een Cursus Domheid aan de Rietveld Academie in Amsterdam en aan de Rijksuniversiteit Groningen. De resultaten zijn overal merkbaar.


Domheid manifesteert zich op elk gebied.
Domheid is het fundament van onze beschaving.
Naast wijsheid, waarheid en schoonheid is ook domheid een onderwerp van studie.
Robert Musil publiceerde in 1937 een redevoering ‘Über die Dummheit’.
Drie aspecten van domheid zijn: sufheid, koppige geconditioneerdheid en schaamteloosheid.
Domheid is geen gebrek, maar een zelfstandige macht.
Op het punt waar de wetenschap van de domheid niet meer valt te onderscheiden van de domheid van de wetenschap begint ‘De encyclopedie van de domheid’.

Uitgangspunt: Geen mens is intelligent genoeg om zijn eigen domheid te begrijpen.
Intelligentie is niets meer dan het product van een reeks min of meer mislukte pogingen greep te krijgen op de domheid.
Centrale stelling: Cultuur is het product van een reeks min of meer mislukte pogingen met de domheid in het reine te komen, greep te krijgen op de zelfdestructieve idiotie. Onze cultuur is niets dan het product van de steeds hernieuwde pogingen achteraf de schade te beperken.

Afwisseling, ironie, agressie moeten leiden tot zo kleurrijk mogelijk falen. Cultuuruitingen zijn succesvolle blunders.
Er is studie verricht naar de zijwindgevoeligheid van de optelsom, het soortelijk gewicht van een zoen en de oppervlakte van God.
Er huist dwaasheid in al onze pogingen greep te krijgen op het bestaan.
Domheid is onkenbaar. We weten dat ze bestaat, maar we zijn altijd te laat. Domheid is een grens die altijd wordt gemist. Alleen achteraf valt vast te stellen dat we hem gepasseerd zijn. Een herkende domheid is een extra wijsheid.
Domheid is typisch voor de mens in het algemeen en noodzakelijk voor onze ontwikkeling.
Domheid is geen gebrek, maar een zelfstandige eigenschap met een geheel eigen logica.
Domheid staat niet tegenover intelligentie. Juist de combinatie van domheid en intelligentie is fataal. Epische kluchten illustreren al eeuwenlang de spanningsvolle relatie tussen intelligentie en domheid.

Domheid is het talent bewust tegen je eigenbelang te handelen, met de dood als uiterste gevolg.

De morologie onderzoekt de wetten van de domheid.
De geheime logica van ons intellect is dat wij door schade en schande wijs worden!
Wijsheid valt alleen te bereiken door schade en schande. Domheid is verantwoordelijk voor de schade en schande waar wij ‘wijs’ van worden. Domheid geeft de littekens die bij elkaar ons karakter vormen. Maar het werkt alleen onbewust. Wie bewust faalt om wijsheid te vergaren is een domkop. Wijsheid is een onbedoeld neveneffect van onze handelingen. Het is een stom geluk bij een ongeluk.

Het principe van de terugwerkende kracht regeert de wereld. Wij moeten falen om de kennis te vergaren, waarmee wij ons falen kunnen begrijpen. Ervaring komt altijd te laat. Alle wijsheid is wijsheid achteraf. Wat wij in theorie leren is het resultaat van de kennis, opgedaan door het falen van onze voorgangers.
Pas achteraf wordt een loze bewering werkelijk een profetie!

Kennis is slechts wijs en waar omdat zij door de meerderheid wordt gedeeld. Wij volgen de regel niet omdat hij doelmatig is. De regel is doelmatig omdat iedereen hem volgt. Een regel dankt zijn kracht niet aan argumenten, maar aan kuddegedrag. Doelmatigheid is geen natuurlijke eigenschap van de regel, maar het effect van gehoorzaamheid.
De automaat in de mens wordt geregeerd door de macht der gewoonte, die overtuigender is dan alle argumenten voor en tegen samen. Domheid is geen kwestie van verkeerd inzicht of gebrek aan kennis. Domheid is een kwestie van automatie.
Wij gehoorzamen de wet niet omdat zij rechtvaardig is, maar omdat de wet nu eenmaal de wet is. De wet wordt rechtvaardig als iedereen haar gehoorzaamt. De rechter doet alsof hij de misdadiger een lesje leert. Maar goed beschouwd, doet de rechter uitspraak om zijn eigen rechtsgevoel en dat van het door hem vertegenwoordigde volk in stand te houden. De rechter leert in feite slechts zichzelf mores. Dat besef is desastreus voor de rechtsorde en daarom doen wij alsof de rechter er zit om de misdadiger op te voeden. Al onze vormen van organisatie werken bij de gratie van domheid. Onze wereld draait om fantasietjes en domkoppen die erin geloven. Domheid is nuttig.

Het doel heiligt niet de middelen. Het doel is de middelen te heiligen. De middelen zijn de regels die als neveneffect orde hebben, op voorwaarde dat hun idiotie niet wordt beseft. De zaligheid van de armen van geest verdwijnt als zij beseffen dat de ondoorgrondelijke autoriteit van de wet niet bestaat buiten onze mislukte pogingen de wet naar voldoening te gehoorzamen.

Het volk bedenkt zelf de verzinsels die het later gaat geloven!

Ons bestaan speelt zich af in de kosmische ruimte tussen de per definitie onbesefte domheid en het desastreuze besef van onze domheid. Iedereen weet dat onze kennis in de lucht hangt. Dat de wetenschap een in zichzelf gedefinieerd systeem van wetten en regels behelst. Als iedereen in zijn achterhoofd weet dat ons kennen nergens op berust, wie weet dat dan niet? Onze intelligentie weet het niet. Ons denkpatroon sluit de mogelijkheid uit dat wij domheid direct zouden kunnen zien. Domheid valt niet te bereiken, maar evenmin te vermijden. Wij zitten vast in onze eigenwijsheid.

Het uitgangspunt luidt: ‘ik ben dom’.
De kloof tussen wijsheid en domheid houdt het denken gaande. Wie te zeker is van zijn zaak gaat de fout in. Domheid is een taboe. Niet voor niets lachen wij de domheid van de ander uit en proberen wij onze eigen domheid uit alle macht te verhullen. Hoe kunnen we met onze domheid leven? Hoe kunnen we verhinderen dat we er nog langer slachtoffer van zijn?

De domste oplossing is verstommen uit angst een domheid te begaan. De beste remedie tegen een begane domheid is haar te herhalen. Herhaling haalt de tragische angel uit de domheid. Zij maakt er een grap van. Onbewuste domheid wordt zo bewuste domheid. Zo wordt je humorist, in onze cultuur de belichaming van slimheid. Aan domheid valt niet te ontsnappen, maar we kunnen van onze domheid een persoonlijke, unieke domheid maken. Als we toch moeten falen, laten we dan op een zo hoog mogelijk niveau falen.

Het streven naar volledigheid, naar perfectie, wordt gefnuikt door een idiotie waar elke vorm van organisatie vroeg of laat op stuit, een ongrijpbare gekte die het systeem dreigt te vernederen tot een klucht.

Er is geen andere hel dan de angst, die overigens onlosmakelijk met het bestaan is verbonden. Angst vergalt ons plezier, maar houdt tevens de wereld draaiend. Ataraxie is de uitweg. Een toestand vrij van zorg en vrees. Onze cultuur is niets anders dan het product van vergeefse pogingen het paradijs te herwinnen. Het geluk schuilt in het verlangen, niet in de vervulling.

Niet de zondaars, maar de ‘levende doden’ vormen de schandvlek op de schepping. De holle mensen laten zich leven. Conformisten, zwevende kiezers, de zwijgende meerderheid, de kudde die gedachteloos de waan van de dag volgt, opportunisten die met alle winden meewaaien, mensen zonder standpunt, onverschilligen, lafhartigen, geconditioneerden die zich op de vlakte houden alvorens achter de rest aan te hollen. In hen wordt de dwaasheid van de schepping zichtbaar. Juist dit gedrag van de massa bepaalt uiteindelijk wat als goed en wat als kwaad wordt gekenmerkt. De dwazen tonen de verborgen waarheid van de orde. Zij verstoren die orde niet. Willen wij niet de grond onder onze voeten verliezen, dan moeten wij ons van de domme houden voor de domheid in het hart van alle systemen die wijsheid in het verschiet stellen.

Smoesjes leiden altijd al een eigen leven. Hun verschijning betekent meestal het begin en tevens het einde van het gesprek. Zij gaan de dialoog uit de weg, laten geen ruimte voor discussie of tegenspraak, zijn doof voor anderen en belazeren zichzelf. Niet de incidentele doodzonde staat centraal, maar de structurele nalatigheid. Het goede geweten dat zichzelf een rad voor ogen draait en zich van geen kwaad bewust is. Deze kleine ondeugden vallen te herleiden tot de universele hoofdzonden als luiheid, spilzucht en ijdelheid.

Onderzoekt alles en behoudt het goede : De zin van ons lijden

Als er dan ook maar één Bijbelse uitspraak is die op ons lijf geschreven staat is het wel “Onderzoekt alles en behoudt het goede”.
Als er dan ook maar één uitspraak is die wij spiegelbeeldig hebben geïnterpreteerd is het deze wel, want wat voor de een goed is is voor anderen slecht.
En zeker nu kunnen wij stellen dat dát wat voor de mens goed is is voor alle andere levensvormen slecht, want momenteel is de mens als Bijbels voorzegd gelijk een sprinkhanen-plaag die de aarde in razend tempo leegvreet.
Dat dit nu wel duidelijk wordt is een open deur intrappen.
Maar desondanks gaan we met z’n allen nog vrolijk door met kinderen op deze wereld te zetten en krijgen er zelfs nog fokpremie voor.
Maar onderwijl hebben man en vrouw zich massaal in buitenshuis werken gestort en wordt het opvoeden overgenomen door mensen, die familiair en erflastig totaal geen binding hebben met die jonge kinderen.
Als ik eerlijk ben snap ik er menselijk gezien echt niets meer van.
Toen ik in 1980 mijn eerste boekje “Kanker ...Noodzaak?” schreef ik - het was een persiflage op promoveren en het was toen mode om zo’n proefschrift met stellingen te eindigen - als één van de stellingen in het nawoord “Als de vrouw in staat is om computers te baren, heeft de mensheid nog kans te overleven”.
Het was nogal cynlisch , maar tekende wel al mijn twijfel  over onze toekomst die er voor mij toen al erg somber uitzag.
Sterker nog!
Welke richting ik ook opkijk ... Overal zie ik waanzienigheid en mijn enige wapen om in vrede te leven is feitelijk geëvolueerd tot  “zwijgen als het graf” als het om pijnlijke essenties gaat.
Dit bleek recentelijk wel toen de man/vrouw rol hier ter discussie kwam.

En met al die onzekerheden zou de aanvullende voorzegging “Twijfel is het begin van de waarheid”  zeker in deze tijd van “technologische REvolutie” iets moeten zijn wat ons allen toch echt zouden moeten doen twijfelen of we goed zijn zoals we zijn.
Maar het tegendeel lijkt waar!
Mag ik dit de grootste “hoogmoed voor de val aller tijden “ noemen?
Of is het echt “ziende blind en horende doof “ als gevolg van onze verzorgingsstaat?
En de voorzegging “Oorlog klaart de lucht” is voor niemand ïets zeggend, behalve dat we wel weten dat in die periodes van lijden in het verleden onze “technologische revolutie” met sprongen vooruit ging.
Zitten we daar soms op te wachten?
Is het die “hoogmoed voor de val” die ons nu - enkelen daargelaten - zelfs het feest van ons leven doet leven?
Sorry, maar - of ik nu wil of niet- snappen doe ik er echt niets van.
Dat er bij velen nog twijfel is t.a.v. het hele verhaal kan ik mij donders goed voorstellen, want we worden van de wieg tot het graf gebrainwashd om positief te denken en dat overal een oplossing voor is. [ trouwens.....wat een bizar woord trouwens “oplossing”]

Maar het was ooit wel mijn twijfel ten aanzien van de doktersjas; een twijfel die nu voor mij een retorische vraag is geworden.
Die doktersjas was daarmee wel het begin van mijn twijfel die bij  mijn zoektocht naar ziekte begon , omdat ik bij God niet snapte dat geen dokter zich leek af te vragen waarom er steeds meer ziekte kwam en dubbel zo veel artsen.
Dit was zo en dit is nu ook nog steeds geen klap veranderd.
Nu is iemand haast abnormaal als er niet aan hem of haar wordt gedokterd.
Misschien is de enige verandering dat steeds meer mensen alternatieve wegen zoeken om ziekte zo “natuurlijk” mogelijk met natuur-middelen te couperen.
En de natuur ... Ach , die is er net als dokters toch ook voor ons.
Verder denkt de “unieke mens” toch niet?
Mijn hamvraag van destijds t.a.v. progressieve ziekte was toen “Dan doen we met z’n allen toch iets fout”  en wordt tot op heden door geen enkele sterveling, hoog-geleerde of dokter serieus genomen.
Maar goed... “Het is wat het is” [ ook zo’n fraaie dooddoener] en veranderen kunnen we toch niet meer.
Daar is het al veel te laat voor en ... is feitelijk Godse goed ook!!!
Maar dáár - in die doktersjas - begon wel mijn REsearch  naar de gevolgen van ons “uniek zijn” en kwam destijds in een diepe depressie toen ik netjes aan de zijlijn werd gezet, omdat ... Laat mij zeggen “Alles weten niet gelukkig maakt” ?
Kan het mensdommer?
De naam mensdom staat ons toch op het lijf geschreven?
Maar als gevolg van die depressie werd ik meer dan daarvoor geprikkeld om verder te zoeken naar de zin van ziekten en oorlogen, die zo typerend zijn voor de mens.
Oorlogen mogen dan een bakemat zijn voor grootse ontdekkingen, maar de vijand ziekte is dat zeker ook.
Toen  dit alles uiteindelijk resulteerde in het zien wat de zin van ons lijden werkelijk was , zag ik ook hoe onvoorstelbaar geniaal het was om de waarheid achter onze vermeende waarheid tot het einde der tijden verborgen te houden met de simpele woorden “Onderzoekt alles en behoudt het goede”.
Toen was mijn boosheid over de systeemdictatuur, die mij gek verklaarde ook op slag “a cruel joke of the devil”  waar ik tot op heden nog steeds inwendig om moet lachen.
Want had ik die lijdensweg niet bewandeld dan was ik nooit verder gaan zoeken in de spelonken van ons zijn.
Het klinkt wel cynisch, maar als er geen lijden was in de zin van ziekten en oorlogen waren we toch nooit op zoek gegaan naar iets wat heet de waarheid?
Maar één ding is zeker!
Als we de waarheid achter ons “vermeende uniek” zijn dan eindelijk vinden zal het wel verdomd zwaar op onze maag liggen.

Eind deze week zal onze icoon t.a.v. Universum-wetenschappen  - Prof. Dijkgraaf  - wederom een hoor-college geven met als titel “Het allerkleinste”.
Ik ben benieuwd of hij het zal hebben over “De kleinste eenheid” en/of het atoom die net als het Universum als geheel de weg naar onsterfelijkheid heeft gevonden.
Het  atoom dat ondanks zijn onsterfelijkheid wel haast de spiegel en/of het spiegelbeeld van het Universum is.
Ik zeg dit met zoveel klem , omdat het mij bevreemde mij dat hieromtrent nooit reacties op dit blogje zijn geweest.
Maar terugkomend op het hoorcollege van Dijkgraaf vrees is dat het waarschijnlijk zal gaan over “quasers en quarkers”, want we zijn en blijven toch “puntdenkers.
Waarom denk ik dat te weten?
Omdat - als hij “de kleinste eenheid van functie” als zijnde de spiegel van de het onsterfelijke kosmos zal beschrijven hij - gelijk Stephan Hawking  - direct door het Vaticaan zal worden teruggefloten.
Waarom...
Omdat onze laatste en Derde Wereldoorlog het essentiële sluitstuk is voor het voortbestaan van het Universum.
Zijn de volkswijsheden en/of gezegdes “Drie maal scheepsrecht” en “Al het goede komt in drieën” ook uit de koker van het waarheidsboek dat wij -onbewust van erflast - zo’n 2000 jaar hebben opgegeten en herkauwd?

Is zelfmoord het ultieme zelfbeschermingsinstrument van het Ego?

Dit verhaal komt uit de koker van Fons, die mij als inleiding schreef ....
Ben aan het vechten met eigen emoties en schreef zodoende dit hersenspinsel met de bedoeling om dit eventueel te plaatsen op de 'reactie-site' van de nabestaande van Tim , een jongen die zichzelf de dood in liet pesten....
En wat jij vaker tegen mij zei is waar. Het is  van je afschrijven en helpt het ego te breken.
En misschien ook gewoon de open vraag of mensen zich hierin herkennen.
Dank.

Ik schrijf dit stukje n.a.v. de recente zelfdoding van Tim Ribberink welke het huidige nieuws beheerst en deze zelfmoord sterk in verband wordt gebracht met gepest worden.
Bij mijzelf merk ik dat er weer heel wat emotie los komt.
Ben vroeger zelf ook nogal gepest en dat heb ik zelf als ‘een onvoorstelbaar machteloos ‘              gevoel beleefd.
Tot het ‘mijzelf wat aandoen’ is het, buiten hooguit gedachten daarover , nooit gekomen maar radeloos reddeloos was ik wel.
Deze 'pestperiode' lag vooral tussen mijn 12e en16e levensjaar waardoor ik deze groeiperiode behoorlijk in onbalans heb doorlopen en er een heel grote deuk  in mijn ego/zelfbeeld werd geslagen.
Door beugel, acne en 'zachtaardigheid' behoorde ik niet echt tot de 'gewilde' groep jongens en meisjes en voelde mij daar op zeker moment ook niet meer 'thuis.'
Ik leed aan zoals dat zo mooi wordt genoemd een 'minderwaardigheidscomplex maar dat wisten ik en de wereld om mij heen toen nog niet.....waarschijnlijk
Na mijn 16e ging ik naar de MTS om bouwkunde te studeren alwaar de pestdruk afnam.
Ik hoefde mij,dacht ik,  niet meer zo te 'bewijzen' om indruk op elkaar en de meisjes te maken zal ik maar zeggen.
Omdat 'het bouwen' mij redelijk makkelijk en succesvol afging herwon ik zo hier en daar steeds meer ‘waardering’ en niet op de laatste plaats bij mij zelf.
Ik leefde op.... maar de wond bleef op de achtergrond aanwezig....en ik hield het minderwaardig gevoel en bleef het liefst maar een beetje op de achtergrond....al gauw bevangen door twijfel.
Ook toen ik in mijn werkzaam leven daarna ,uiteraard zo af en toe werd geconfronteerd met problemen leefde die onzekerheid weer op...met besluiteloosheid en halve maatregelen tot gevolg....het was het telkens nét niet..vertelde ik mijzelf.

Steeds meer wilde ik mijzelf bewijzen met mijn kracht ,in werken  sporten of wat dan ook.
Dat dit bakken energie kostte besef ik allemaal nu pas, als ik de film terugdraai.
De overbelasting uitte zich in oa.....nog meer acne ,hoofdpijn ,kaakontstekingen en af en toe gewoon helemaal flauwvallen ....achteraf allemaal signalen...achteraf ja.
Ook had ik wel meisjes maar dat was vaak maar kort want wie was ik nou.....?
Mijn zelfbeeld was gereduceerd tot onder 0.
Uiteindelijk werd m'n huidige partner mijn oase van rust en ik voelde me veilig en ik kon als ik bij haar was zijn wat ik voelde.

De voor mij soms beangstigende buitenwereld bleef echter en ik bleef mezelf bewijzen tot het moment dat ik binnen korte tijd zoveel keer mijn hoofd stootte (op echt alle fronten) dat ik het écht niet meer wist.
Als door een wonder én durven vragen, kwam ik toen bij een hulpverlener terecht die mij 'zag' en benoemde zoals ik mij écht voelde......ineens mocht ik er Zijn..!

Een verademing .....en stukje voor stukje liet hij mijzelf zien en vertellen dat er eigenlijk niet zoveel mis was met mijn zijn....en ik zag het gelukkig nu eindelijk ook...
Maar al met al kreeg ik echter wel het spiegelbeeld te zien van wie ik dacht ,dat ik tot op dat moment van mijzelf moést zijn.

De rust keerde terug en ik maakte toen ook een vrij rigoureuze switch van werknemer in de bouw naar eigen baas in een bedrijf dat ik overnam van een goed bevriende oom.
Al een aantal jaren hielp ik hem naast mijn werk al bij klussen in zijn werkplaats op alle gebied.
Nu had ik ineens ,buiten mijn klanten om, verder geen verantwoording af te leggen over de do's en dont's in mijn werk...en kon zodoende veel  trouwer zijn aan mijn gevoel.
Doordat ik inmiddels  bij mijzelf had gezien en ontdekt hoe mijn denken/ego werkte kon ik dat ook (h)erkennen bij anderen en ging ik de wereld steeds duidelijker 'zien'.

Toen ik een aantal jaren later ook (de  inmiddels ex dokter) Siegfried Bok nog mocht ontmoeten, gingen mijn ogen helemaal  open en veranderde mijn ‘zien’ compleet.

De wereld zoals nu, werd totaal uit balans gehaald door het 'menselijk denken' ofwel ego....!

Alleen al zijn vraag:” hoe kan je nu mensen beter maken als je niet eens weet hoe de ziekte is ontstaan”…? …. was voor mij een onvoorstelbare eye-opener !

We doen als mensen slechts aan symptoombestrijding en zoeken niet naar de oorzaak.!

Na dit wat lange verhaaltje over mijn beleven ,tot nu , kan ik in dezelfde geest verder gaan met 'het pestverhaal' want daar begon ik mee uiteindelijk.....

De publieke opinie is er al helemaal uit....... "het pesten moet verboden worden"...!

Maar is dat niet hetzelfde als dat de dokter zegt "de patiënt moet beter worden"...?

Dan kan je toch beter direct ook de vraag stellen "hoe komt het eigenlijk dat mensen elkaar pesten"....?

Dit i.p.v.” het pesten”……,zonder te weten wat de oorzaak is ,  direct te verbieden....!?

Als je jezelf die vraag stelt kan er volgens mij maar één antwoord komen dat hout snijdt.
"Mensen pesten om zichzelf beter te voelen dan de ander"....door de ander in woord en daad "naar beneden te halen".

Het kan niet anders zijn dat  'onzekerheid van de pestkop'  hieraan ten grondslag ligt.
Hij poetst zijn onzekere zelfbeeld/ego op door zijn 'slachtoffer' als minderwaardig af te schilderen, op wat voor vlak dan ook.

Dit mechanisme werkt helemaal geweld(a)dig als de pestkop gelijkgestemde(net zulke onzekere) mensen als medestanders kan vinden en daarmee een ware 'pestgroep ' creëert.
De gepeste lijkt dan kansloos, want als iedereen zegt dat je lelijk, dom of gek bent zal dat wel waar zijn......!?

Natuurlijk neemt ook het ego/denken van de gepeste hierin deel.....!
Vaak hebben gepeste mensen al geen volmaakt zelfbeeld meer...wat door erflast (als b.v. ondergeschiktheid /dienstbaarheid) ,opvoeding en eerdere pesterijen al behoorlijk aan daadkracht kan hebben ingeboet maar ook dat is weer ‘het denken’.

Denken dat je afwijkt van normaal...norm van all...doordat meer mensen vinden dat jij niet bent wie je volgens hen zou moeten zijn, kan ervoor zorgen dat je nog meer over jezelf gaan twijfelen....waardoor het pestgedrag nog meer vat op je lijkt te krijgen en je uiteindelijk jezelf compleet waardeloos vindt en eigenlijk nergens meer bij denkt te horen.

De pester lijkt te hebben gewonnen en de gepeste is de 'looser'.op denknivo dan....
Het tegendeel /spiegelbeeld is echter het geval......het ego van de pester is gegroeid en het ego van de gepeste is beschadigd of zelfs gebroken.......!?

De pester moet nu nog meer denkbeelden in stand gaan houden (status en aanzien) terwijl 'de gepeste' steeds minder in stand hoeft te houden en tevreden zou kunnen zijn met slechts 'ZIJN'.......

Onze maatschappij helaas echter , is vaker solidair met ‘aanzien’ dan met ‘afzien’ en daar zit  hem de bron van de ogenschijnlijke kracht van pesten , die ervoor zorgt dat het zichzelf in stand houdt.

Als er al een oplossing tegen het pesten zou zijn kan die nooit worden gevonden in het verbieden ervan.

Laten zien en bespreken waarom men pest maakt pesters de ' loosers '.....!
Maar dat kan je m.i. nooit  bereiken door mensen weerbaarheids- en assertiviteits-trainingen te geven laat staan door, zoals diverse hulpverleners voorstellen 'de judo- en vechtsport-trainingen' weer op scholen te gaan integreren.

Dit zal helaas slechts nog meer geweld excessen gaan veroorzaken i.p.v. het pestprobleem duurzaam op te lossen....waardoor we onbedoeld nog meer problemen gaan creëren ....
En zodoende nog meer slachtoffers maken.....

Het Ego is inderdaad ons overlevingsmechanisme dus ‘het aardige’ maar dat we met dit wapen andere mensen lijken te kunnen beheersen is ‘het kwaad’.
Deze twee samen maken ons tot een kwaadaardig organisme welke heel veel gelijkenissen vertoont met de al even kwaadaardige ziekte.

Dat ik de wereld hiermee kan veranderen lijkt een illusie want “wie gooit zijn zwemvest weg als hij dreigt te verzuipen en twijfelt of hij zwemmen kan”….?

Het is hooguit een pogen de wereld en mijzelf wat meer inzicht te geven…

fons